Tijdens mijn eerste sneak preview in twee jaar (!) tijd schrok ik wel een beetje toen ik Robert – The VVitch, The Lighthouse – Eggers’ nieuwste ingestart zag worden. Ik was namelijk direct ‘bezorgd’ dat Eggers’ eigenzinnigheid totaal niet zou passen bij een toch ietwat commerciëler (en onvoorbereid) ingesteld publiek. Maar wat bleek: ik heb werkelijk niemand gehoord en/of weg zien lopen bij deze epische cult-Viking-film, bomvol Noorse mythologie en best wat psychedelische scènes..! Ook…
Sean Baker, maker van het prachtige The Florida Project, toont wederom z’n ‘observatieliefde’ voor de wat rottere onderkant van de samenleving met Red Rocket. Een film over een washed up, opportunistische ex-pornoacteur die mij deed beseffen dat ik (nog) harder oordeel over mensen dan dat Baker doet. Maar ondanks dat ik onze hoofdrolspeler – een zogenaamde fast talking sleazeball – dus vooral ook een opportunistische klootzak vond, kon ik m’n ogen ook vrijwel niet van het scherm…
Apples is een leuke, ‘kleine’ toevoeging aan de Weird Greek New Wave in cinema, waarvan Yorgos – Kynodontas (Dogtooth), Alpeis – Lanthimos en Athina Rachel – Attenberg – Tsangari de bekendste succesverhalen vertegenwoordigen. Regisseur Christos Nikou werkte ook als assistent-opnameleider mee aan Dogtooth, en debuteert hier met z’n eigen ‘rare Griekse film’. Maar ondanks dat dit zeer kleine verhaaltje zeker wel een mooie menselijke twist bevat en hij ook mijn disbelief nogal snel wist te suspenden, zorgde het…
Als zelfs in een filmhuis – waar de gemiddelde bezoeker toch wel wat serieuzer naar film kijkt – bijna de helft van het publiek tijdens de film wegloopt omdat ze er geen touw aan vast weten te knopen, dan zegt dat natuurlijk wel wat. Ik hield het – ondanks of dankzij m’n vermoeidheid? – wonderwel goed vol, mede omdat ik het niet (meer) zo erg vind als ik niet direct begrijp waar een verhaal naar…
Deze winnaar van de scenarioprijs op het Sundance Film Festival 2020 bevat een meer dan intrigerend concept (beetje de volwassen, live-action versie van Soul), een prachtig dramatisch einde en een erg goede cast. Voor mij persoonlijk één van de grotere verrassingen van de laatste maanden, deze debuutfilm van Edson Oda. Over een nogal norse, beschadigde man die een aantal zielen interviewt, om te kijken wie van hen het verdient om geboren te gaan worden… Denk…
Leos Carax is terug met een film die misschien wel minder weird is dan z’n heerlijke Holy Motors, maar de openingsscène toont ook direct dat Annette meer een wat ‘contemplatief kunstwerk’/rock opera is, dan ‘standaard film’. Met Adam – The Last Duel, Paterson, The Force Awakens – Driver als egocentrische, zelfhatende stand-up comedian én Marion – La Vie en Rose, De rouille et d’os – Cotillard als operazangeres, door de hippe pers in de film…
Ben volgens mij niet de enige die deze weken lichtelijk overdreven moe ben, maar dat is zeker deels de reden dat ik deze Poolse Oscarinzending niet echt ‘binnen’ kon laten komen. Na het zien van de mysterieuze trailer was ik namelijk super-benieuwd naar deze overduidelijke aanklacht tegen (of satire op) moderne, rijke Polen en hun oppervlakkige/asociale levens. Wel gaaf hoe makers Malgorzata Szumowska en Michal Englert (In The Name Of, Cialo) een melancholische ‘dreamscape‘-sfeer weten…
Waar ik direct na afloop nog dacht: “Natuurlijk moet je in een Van Warmerdam-film niet letten op mogelijk overdreven jaren 70-huizen, ouderwetse kapsels en een beetje kneuterigheid in de decors.” Maar toen ik de aftiteling van Nr. 10 zag, bekroop me wel steeds meer het gevoel, dat die wat budgetloos-aandoende kluchtigheid van het eerste deel mogelijk bedoeld is om het tweede deel van de film naar nog grotere epische proporties te contrasteren en/of dramatiseren. Want…
Denk bij Strawberry Mansion eerder aan een kunstwerk(je) dan aan film, waarin David Lynch wordt gemixt met Michel Gondry, Lovely by Surprise, Swiss Army Man, Los cronocrimenes en een vleugje Don Quixote. Maar dan wel mega-low-budget gemaakt, en met een cynisch onderliggend idee waar ik zelf ook ooit een tijdje op broedde. Maar waar ik bij bovengenoemde films en makers ook altijd gezonde jaloezie voel, omdat ik vrees dat ik nooit zoiets moois/goeds kan maken,…
Holy bloody moly, wat was dít voor een provocatief kunstwerk..?? Denk David Cronenbergs Crash, gemixt met Gaspar Noé’s Climax, met wat vleugjes Ema, Holy Motors, Promising Young Woman en Under the Skin, maar dan wel gemaakt door iemand die zich volgens mij van geen enkele regel iets aantrekt, met een (seksuele) vrijheid die (nog) maar sporadisch in film te zien is, en met zoveel mogelijkheden tot interpretaties dat je beter al je rationele logica bij…
Misschien is het knapste aan dit cinematische meesterwerk van David – A Ghost Story – Lowery wel dat je er net zo makkelijk hedendaagse thema’s op kunt projecteren, als dat de ‘oude’ ridderlijke thema’s er prachtig in verwerkt zijn (uit de oorspronkelijke Arthur-legende). Ik vond het echt vet om direct te voelen hoe magisch cinema kan zijn, want The Green Knight is the stuff dreams are made of. Gelukkig wist het overige bioscooppubliek schijnbaar dat dit…
Ik weet dat ik soms moet opletten om American indie-pareltjes als How It Ends de hemel in te prijzen, maar ik vond deze Booksmart meets Dude, Where’s My Car meets Seeking a Friend for the End of the World dus echt héérlijk, vooral qua creativiteit, cameo’s en lekker ‘droge dialoog’-humor. Aan de oppervlakte gaat ie over wat te doen als je weet dat het de laatste dag van het bestaan van onze planeet is, maar ergens zegt…