Wat een geweldig ‘maatschappijfileerder’ is Ruben – Turist, The Square – Östlund..! Qua scherpte in het opzichtig neersabelen van decadentie in de westerse beschaving lijkt er momenteel geen filmmaker scherper. Waar hij zich in The Square nog primair richtte op de hypocrisie in de kunstwereld, daar ontkomt in Triangle of Sadness vrijwel niemand (met veel geld) aan Östlunds fileermes. Dat hij daarbij mijn – voor vooral westerlingen – meest verontrustende toekomstbeeld zo goed als letterlijk…
Best lullig, dat het beste aan Venom: Let There Be Carnage de ’tijdens-de-credits-scène’ na afloop is. Want waar ik tijdens de start van het waarschijnlijke eindgevecht nog licht positief “Oh, best een snel, afgerond relaas, zonder onnodig veel gevechten.” dacht, bekruipt me nu steeds meer cynisme, en is die gedachte omgevormd tot “Slechts een aflevering in een voor mij als Marvel-fan behoorlijk nutteloze serie…” Want ondanks een redelijke topcast is dit bedenksel van Todd –…
Omdat ik mijn ‘goede-film-boog’ niet altijd gespannen wil houden, was het zaterdagavond tijd voor een lekker simpele Netflix-film. En daaraan voldeed Kate – met Mary Elizabeth Winstead in een Jason Statham-achtige Crank-rol – best behoorlijk. Zeker omdat ik met een vriendin keek en we geen zin hadden om perfect op te moeten letten. Al zorgde het vele roze neon en de aanstekelijke soundtrack er wel voor dat we een stuk meer naar en in het…
Natuurlijk mist deze sequel de originaliteit van het eerste deel, al blijven de avonturen van Tallahassee, Columbus, Wichita en Little Rock meer dan vermakelijk hoor. Maar waar de film leuk en zelfbewust sneert naar andere zombiefilms en -series (vooral The Walking Dead moet eraan geloven), moet ik eerlijk toegeven dat dit tweede deel niet echt langer blijft hangen dan een gemiddelde The Walking Dead-aflevering. Misschien mede ook wel, doordat het idee van een filmpersonage dat…
Mogelijk hadden de makers van Venom de Marvel-comics teveel in hun herinnering, waardoor ze in hun hoofden wel die grote (motivatie-)sprongen mochten maken in het verhaal, die voor mij als ‘regulier fan’ de film dus echt onderuit haalden. Hoe vermakelijk alles ook is, en zeker ook hoe interessant het karakter kán zijn, in de uitvoering hebben vooral de editors grote steken laten vallen. Al denk ik dat er in de scenariofase ook wel wat mis…
Yes, Solo: A Star Wars Story is ‘gewoon’ een aflevering in het alsmaar uitdijende Star Wars-universum, waarin duidelijk wordt hoe een paar van de meest geliefde SW-karakters hun plek in dat ‘galaxy far far away‘ heeft gevonden. Dus waarschijnlijk een natte droom voor de echte SW-feitengeeks, en voor mij als ‘reguliere’ SW-fan een vermakelijke ruimtewestern/-heist. Na veel gedoe achter de schermen uiteindelijk geregisseerd door iemand die ik 3,5 week tegenkwam op een niet-toevallige straat in…
Opvallend dat er in één jaar twee films over een van de onbekendere Amerikaanse presidenten van de afgelopen eeuw zijn gemaakt. Van een collega-recensent hoorde ik overigens dat hij de TV-film All the Way, met Bryan – Breaking Bad, Trumbo – Cranston, ook een stuk beter vond dan deze LBJ, met een zwaar-‘gemakeupte’ Woody Harrelson in de titelrol. En dat kan ik me best voorstellen, want ik vond LBJ helaas net zo oninteressant als mijn beeld…
Met verrassende en genuanceerde neergezette karakters, flink wat interpretatie- en projectiemogelijkheden, een paar geweldige acteurs en Martin – In Bruges, Seven Psychopaths – McDonaghs inmiddels signature manier van verhalen vertellen (door niet echt een conventionele spanningsboog te gebruiken heb je als kijker op gegeven moment niet meer door waar het allemaal heen gaat) is Three Billboards Outside Ebbing, Missouri een film die heerlijk lang blijft hangen. Daarnaast is ie erg vermakelijk, met prachtrollen van Frances McDormand,…
The Glass Castle is een wat minder ‘dromerige’ maar ook genuanceerdere film in het genre ‘vrijheidsfilms’, waar ook prachtige films als Little Miss Sunshine en Captain Fantastic toe behoren. Die nuance komt waarschijnlijk doordat de film gebaseerd is op het leven van real life roddeljournaliste Jeannette Walls, wier levensverhaal waarschijnlijk interessanter is dan de columns die ze voor MSNBC.com schreef. En ik voelde richting het eind wel degelijk wat vocht opwellen in m’n ogen, ondanks dat…
“Ape-ocalypse Now” prijkt er in de openingsscène als graffiti ergens op de muur van een vervallen gebouw. En dat is niet de enige link tussen Matt Reeves’ War for the Planet of the Apes en Francis Ford Coppola’s klassieker, en ook niet de enige reden waarom deze zomerblockbuster/epische oorlogsfilm/westernachtige queeste zo ontzettend goed blijft hangen. Je voelt bijna dat Reeves ontzettend tevreden is met hoe hij ‘zijn’ franchise heeft weten te linken aan die 1968…
De karakters in Now You See Me 2 zijn allen vrijwel net zo arrogant als de film zelf: probeer het publiek maar achterover te blazen met veel blitz, glitter & awe, met ‘gecompliceerde’ verhaallijnen die 100% gemaakt zijn om niet al te kritisch te puzzelen, en hoop dan maar dat men niet zo kritisch is dat ze zien dat arrogantie vaak een soort camouflage voor onzekerheid is. Alhoewel ik me ook voor kan stellen dat…
Mogelijk niet de beste misdaadthriller die ik dit jaar verwacht te zien, daarvoor bevat het scenario wel een paar te opvallende toevalligheden, maar ik vond deze nieuwe van John – The Road, Lawless – Hillcoat toch best wel geweldig. Met een werkelijke topcast weet hij zo’n beetje elk karakter nogal grijs te maken, waardoor het mogelijk lastig identificeren is met één van hen. Daarnaast verwacht ik overigens ook dat deze veel te ‘rustig’ is voor…