Spider-Man: No Way Home (2021)

Moet eerlijk toegeven dat ik wat lichte tegenzin voelde bij wéér een Spider-Man-film. Maar waarschijnlijk was ik daardoor behoorlijk en blij verrast met Spider-Man: No Way Home. Heel anders dan de trailer deed vermoeden, en gezien de meerdere hoorbare ‘nerdgasms‘ (euforie-orgasmes) van échte Marvel-nerds was de film voor hen volgens mij “De beste ooit!“. Ik was dus onder de indruk, omdat de reden voor mijn lichte tegenzin juist heerlijk functioneel wordt ingezet, waardoor ‘alles’ ineens…

The King of Staten Island (2020)

Yes, als Saturday Night Live-fan genoot ik ontzettend hard van Pete Davidsons (semi-)autobiografische The King of Staten Island, geregisseerd door iemand die nogal bedreven is in dit soort ‘grown child‘-verhalen: Judd – The 40 Year Old Virgin, Knocked Up, This is 40, Trainwreck – Apatow. Vooral de heerlijke én eerlijke dialogen vielen me op, al is het – zo in nabeschouwing – ook wel jammer dat veel heftige/interessante thema’s enkel aangeraakt worden (zelfmoordgedachtes, wat blowen…

Spider-Man: Far from Home (2019)

Spider-Man: Far from Home is de eerste Marvel-film nadat de Avengers dus eigenlijk hun eindstrijd hebben geleverd tegen Thanos (zie Avengers: Endgame), waardoor deze film primair gemaakt lijkt/leek om de commerciële potentie van Marvel nieuw leven in te blazen. Die wat cynische houding hield ik de hele film in m’n achterhoofd, totdat een tijdens-de-credits-scène toonde dat deze film ook een heel ander doel had. Mogelijk begrijp je hier nu nog niets van (wees gerust: hieronder…

Spider-Man: Homecoming (2017)

Of het nu de goed invoelbare motivatie van de bad guy was, de fijne ‘high school-dynamiek’, de naadloze inpassing in het Avengers-universum, het spel van Tom Holland of de hommage van de getalenteerde regisseur van Cop Car aan John Hughes-films als Ferris Bueller’s Day Off en The Breakfast Club; ik vond Spider-Man: Homecoming een erg fijne film, zeker in dit genre. De Amerikaanse ‘fanboys’, die naast me erg vaak maar ietwat overdreven hard in een deuk lagen,…

Captain America: Civil War (2016)

Ja, natuurlijk moet je respect opbrengen over hoe de scenaristen al die vele verschillende verhaallijnen uit verschillende franchises in de Marvel Cinematic Universe ineen weten te weven, maar toen ik gisteren na afloop van het (eindelijk) zien van Captain America: Civil War wat IMDb-comments bekeek en de vraag “Maar wat heeft deze film nou voor nut in het grotere Marvel-universum? Had deze niet compleet overgeslagen kunnen worden?” gesteld zag worden, toen had ik niet direct een…

The Big Short (2015)

Allereerst: The Big Short is in mijn ogen de beste film die over de financiële crisis gemaakt is. Na het zien van talloze documentaires (Inside Job, Enron: The Smartest Guys in the Room, Collapse) en films (Too Big to Fail, Margin Call, The Wolf of Wall Street, The Company Men) over financiële instellingen en de financiële crisis, die in 2007 startte en daarna resulteerde in een wereldwijde economische crisis, durf ik wel te stellen dat…

Trainwreck (2015)

“De ideale datefilm” is een te simpele classificatie voor deze nieuwe van Judd – Superbad, This is 40 – Apatow, geschreven door hoofdrolspeelster Amy Schumer. Maar Trainwreck is misschien wel de beste film om een date mee naar toe te nemen, als je in elk geval zin hebt in een aardig volwassen romantische komedie die geen blad voor de mond neemt. En mede doordat de film dus geschreven is door Schumer zelf, iemand die ik…

The Ides of March (2011)

Ryan Gosling, George Clooney, Philip Seymour Hoffman, Paul Giamatti, Evan Rachel Wood, Marisa Tomei en Jeffrey Wright in één film, dat is natuurlijk sowieso smullen van het acteerwerk. Dat George Clooney kan regisseren was natuurlijk al duidelijk (na Confessions of a Dangerous Mind en Good Night, and Good Luck (ik heb Leatherheads niet gezien)), en hier levert ie ook een gedegen politieke thriller af. Maar ondanks dat de film heerlijk voorbij vloog was ik niet flabbergasted achteraf,…

Crazy, Stupid, Love. (2011)

Ja, deze film had me al toen ik de trailer een paar maanden geleden zag, en toen ik gistermiddag het depressieve herfstweer wilde ontvluchten bleken de vrij hoge verwachtingen die de trailer opriep volledig ingelost te worden. Crazy, Stupid, Love. is een romantische dramedy die natuurlijk op grote lijnen wel voorspelbaar is, maar de oplossingen die gekozen zijn in de dramatische afwikkeling tonen wel dat er tijd is gestoken in het beter-dan-gemiddeld-in-Hollywood na te denken…

The Lincoln Lawyer (2011)

WTF..!??? Een 7,5 op IMDb en vrijwel enkel positieve recensies voor deze ontzettend voorspelbare formulefilm met een Matthew McConaughey die – zoals Matt Damon hem bij David Letterman ooit leuk persifleerde (http://youtu.be/CuYD2cwMbpw) – inderdaad weer een paar keer z’n shirt uittrekt. De eerste keer viel het me niet op, omdat ik teveel op Marisa Tomei lette. Maar dat ik me hiermee bezighield, dat toonde wel m’n desinteresse voor wat zich qua plot en thematiek in…

Cyrus (2010)

Als je ‘quirky’ op Wikipedia opzoekt, dan krijg je een korte uitleg van dit bijvoeglijk naamwoord, maar je zou net zo goed een verwijzing naar Cyrus kunnen krijgen, een aparte ‘indie comedy’ met John C. Reilly, Marisa Tomei, Catherine Keener en in de titelrol Jonah Hill. Een beetje een weirde film (ook om te recenseren), maar ik was wel degelijk aangenaam verrast… Regisseurs Jay en Mark Duplass maakten in het ‘indie circuit’ al eerder naam…