The Lincoln Lawyer (2011)
WTF..!???
Een 7,5 op IMDb en vrijwel enkel positieve recensies voor deze ontzettend voorspelbare formulefilm met een Matthew McConaughey die – zoals Matt Damon hem bij David Letterman ooit leuk persifleerde (http://youtu.be/CuYD2cwMbpw) – inderdaad weer een paar keer z’n shirt uittrekt. De eerste keer viel het me niet op, omdat ik teveel op Marisa Tomei lette. Maar dat ik me hiermee bezighield, dat toonde wel m’n desinteresse voor wat zich qua plot en thematiek in de film afspeelde.
The Lincoln Lawyer is het eerste Michael Connelly-boek dat verfilmd is. Volgens mij zijn alle mensen die positief zijn over deze film ook grote fans van de serie boeken die Connelly heeft geschreven. Mogelijk dat dat mij in de weg zat, maar een film moet natuurlijk ook op zichzelf kunnen staan. Ik had na een paar minuten al door hoe het verhaal zou gaan lopen en wie het einde van de film niet zou gaan halen. Het enige waar ik nog wat interesse voor voelde was de manier waarop een klein aantal puntjes waarop formulefilms van elkaar verschillen uitgespeeld zou gaan worden.
Nu gebeurde dat uitspelen op één punt best aardig, maar om daarin mee te gaan moest ik mezelf wel over een aantal dommigheden heen zetten. Ik moet weer aan ’the willing suspension of disbelief’ denken, maar het feit dat ik hier niet zo ‘willing’ was, komt toch gewoon doordat de film me überhaupt niet genoeg mee trok in het verhaal.
SPOILER ALERT..!
Weet je: ik had de trailer een paar keer gezien. Helaas heb ik een vrij goed geheugen, want ik onthoud daar vaak veel te veel van. Zoals ik wist dat er nog een aantal shots moesten gaan komen, waaruit zou blijken dat Ryan Phillippe’s karakter meer kanten heeft dan je in het begin vermoedt. Nu kan het mijn probleem zijn dat ik de herinnering aan zo’n trailer niet uit kan zetten, maar de mensen waarmee ik naar de sneak was hadden de trailer niet gezien en waren ook net zo verbaasd als ik dat het overgrote deel van het sneak-publiek toch best positief was over deze film. Moet ik nu bang gaan worden dat ik de ‘popular taste’ niet meer goed kan aanvoelen..? Want ook het ontbreken van de ondertiteling was voor niemand in het publiek een reden om de zaal te verlaten.
Ik herinner me nu een stelletje dat zo’n vijf minuten voor het einde de zaal wél verliet. De rechtszaak, die nogal een prominente rol in het verhaal heeft, was zojuist afgerond, en ze hadden waarschijnlijk geen zin in de navolgende resolutie. En ergens kan ik me voorstellen dat ik de film beter had gevonden als ik met ze meegelopen was, en net had gedaan alsof de film ook was geëindigd na die rechtszaak. Die extra ‘awe’ die de makers met de finale resolutie teweeg wilden brengen was voor mij nu enkel een extra teken dat ze vooral een film maakten voor een heel groot en weinig-eisend publiek. Of zoals één van m’n mede sneak-gangers terecht opmerkte: “Zie je wel, ik dacht wel dat dit een film zou zijn voor SBS-kijkers.”
Niet dat ik een zeer groot deel van het Nederlands publiek tegen de haren in wil strijken, maar het toonde wel het weinig vernieuwende en originele van deze film…
Ik sluit me volledig aan bij deze recensie. Wat een standaard meuk zeg! De grootste verassing is denk ik wel dat ik hem afgekeken heb. Deze film zou 15 jaar geleden misschien hier en daar nog origineel kunnen zijn, maar dat deze film anno 2011 nog als ‘goed’ bestempeld wordt gaat mijn pet te boven.
En waar ik me nog het meest aan stoorde is hoe geforceerd ‘stoer’ iedere zin die matthew uitspreekt wel niet is. Kwam in een film als Smokin’ Aces wel tot z’n recht maar dat moet je in een advocatenfilm die serieus wil lijken niet doen denk ik.
Maar ja, da’s mijn mening. De massa vindt ‘m ontzettend goed kennelijk dus voor de makers zal de kassa goed gerinkeld hebben…