Amsterdam (2022)

Het rare/aparte aan deze nieuwe film van de maker van Three Kings, I Heart Huckabees, The Fighter, American Hustle en Silver Linings Playbook is niet dat hij wederom talloze topnamen heeft weten te strikken (Bale, Robbie, Washington, Rock, Taylor-Joy, Malek, Nivola, Riseborough, Schoenaerts, Shannon, Myers, Swift, Olyphant, Saldana en ene De Niro), maar dat eigenlijk geen enkele karakter echt geloofwaardig wordt, hoe hard vooral Bale en Robbie ook shinen. Daarom verwacht ik niet dat David…

Possessor (2020)

Zo, die Brandon heeft niet alleen de achternaam van z’n beroemde vader (David – The Fly, A History of Violence – Cronenberg), maar thema’s als identiteit en de fysieke gevolgen van technologie komen in Possessor net zo hard terug als in pa Cronenbergs beste films (denk Dead Ringers en Videodrome). En dan komt Jennifer Jason Leigh – hoofdrolspeler in pa’s ExistenZ – ook nog langs! Maar de stralende sterren van Possessor zijn overduidelijk Andrea – Birdman,…

Mandy (2018)

Mandy is een enorm vette horrordroom/midnight movie met een hoofdrolspeler in ‘full get-in-the-Cage‘-modus. Gelukkig is die hoofdrolspeler ook de naamgever van die bij vlagen maar zeker ook goed gedoseerde over-the-top-craziness, en het is lang geleden dat Nicolas Cage zo goed ‘los’ mocht gaan, op meerdere vlakken. De casting van deze film is sowieso perfect, met Andrea – Birdman, Shadow Dancer, Nocturnal Animals – Riseborough aan de top, net gevolgd door Linus – Batman Begins, Homeland –…

Nocturnal Animals (2016)

Tom – A Single Man – Fords nieuwste is een goed gemaakte arthouse-puzzelfilm met een topcast, waarin drie verhaallijnen (waarvan één ‘dubbel-fictief’) op zo’n manier door elkaar heen verweven zijn dat ik zelf ook weer ambitieuzer werd. Met een veelzijdige Amy – Arrival – Adams, een gekwetste en wraak nemende Jake – Demolition, Nightcrawler – Gyllenhaal, de altijd interessante Michael – Take Shelter – Shannon, een goed suave Armie – The Social Network – Hammer en een…

Birdman (2014)

Gelukkig zag ik Birdman: or (The Unexpected Virtue of Ignorance) pas in 2015, anders was m’n keuze voor beste film van 2014 nóg lastiger geweest, want wat een geweldige, prachtige, technisch imponerende, scherpe en intrigerende film is Alejandro Iñárritu’s laatste zeg. Over de verraderlijkheid van het ego, de illusies en maskers die we allen nodig lijken te hebben, over faustiaanse keuzes en zoveel meer. Birdman is terecht genomineerd voor maar liefst negen Oscars en zó…

Disconnect (2012)

Disconnect gaat over de gevaren die gepaard gaan met onze steeds digitaler wordende identiteit, maar omdat dit zo’n hedendaags onderwerp is, is het jammer (en mogelijk ook wel onvermijdelijk) dat de boodschap wat gedateerd aanvoelt. Daarnaast wordt deze boodschap ook weinig subtiel aangeboden, terwijl de film qua nuance juist wel bovengemiddeld scoort. Het acteerwerk trekt de film ook boven zichzelf uit, waarbij vooral Jason Bateman en Marc Jacobs opvallen. Want heb ik wat scherpte gemist…

Welcome to the Punch (2013)

Nee, er is vrijwel geen moment geweest tijdens het kijken naar Welcome to the Punch dat ik begreep waarom deze film de bioscoop gehaald heeft. Okay, er zitten ’n paar zeer fijne shots in, onze protagonist worstelt wel degelijk ergens mee en met sterren als James McAvoy en Mark Strong kun je natuurlijk wel wat mensen naar de bioscoop lokken, maar het verhaaltje is echt zo simpel dat ik bang ben dat er veel mensen…

Oblivion (2013)

Met Oblivion weet regisseur/producent/scenarist Joseph Kosinski zeker wel wat universele en interessante sci-fi thema’s aan te raken. Daarin vult hij wel iets te makkelijk wat zaken in, die waarschijnlijk beter hadden gewerkt als wij daar onze eigen interpretatie op los hadden mogen laten. Maar ja, dat had ’n risicovollere film opgeleverd. Ik vond Oblivion niet top, maar wel boven verwachting, als ik eerlijk ben. Maar dan moet ik ook net zo eerlijk zijn door te stellen dat…

Shadow Dancer (2012)

Door de recente relletjes in Belfast lijkt Shadow Dancer ineens niet zo outdated te zijn als ik in eerste instantie dacht, want ook al zijn de Irish Troubles ‘officieel’ dan wel voorbij sinds het Goede Vrijdag-akkoord, er zit nog altijd genoeg pijn en haat tussen de verschillende partijen in vooral Noord-Ierland. Maar wat ik absoluut niet begrijp is dat een commerciële bioscoopketen als Pathé deze film dan in een sneak preview draait, waar vrijwel iedereen op ’n makkelijke…