Yes, ik was zeer aangenaam verrast door Martin Koolhovens Brimstone. Een goede spanningsopbouw, een verrassend goede casting (met leuke verrassingen in kleinere rolletjes) en een heerlijke rust die toont dat Koolhoven door had het wiel niet opnieuw uit te hoeven vinden. De gedachte, dat je deze kunt zien als een ‘goede Tarantino-film’, maar dan zonder die overbodige en patserige actie waar Tarantino niet zonder kan, die nestelde zich vrij snel en stevig in m’n hoofd.…
De reden dat ik me behoorlijk goed vermaakte bij Assassin’s Creed lag niet aan de ‘kwaliteit’ van de film, maar doordat het verhaal vooral toont hoe volgens mij spiritueel ontzettend interessante verhalen door de kerk en z’n volgelingen (de tempeliers in dezen) totaal verkeerd geïnterpreteerd worden. Nu is dat voor mij niet nieuw, maar ik had – juist vanwege de totale onbelangrijkheid van een film als deze – dus wel genoeg tijd om na te…
The Founder schetst een vrij scherp beeld over moraliteit in onze vrijemarkteconomie, en stelt eigenlijk dat vooral nietsontziende mensen daarin makkelijker succesvol kunnen worden. Iets waar ik heel toevallig afgelopen week nog aardig verhit met iemand over sprak, en wat je bijna één op één over het succes van ene D. Trump kunt leggen. Alhoewel de achtergrond van Ray Kroc (een geweldig spelende Michael Keaton) veel minder luxueus was dan die van Trump, maar qua onderliggende…
Daar is ie weer, en nu echt op de valreep: mijn top 25 van beste films die ik dit jaar zag. Ik moest even goed terugzoeken/-halen wat ik allemaal gezien heb dit jaar, want zeker vanwege die al 7,5 week durende verkoudheid ben ik niet op m’n scherpst de laatste weken. Moet ook toegeven dat ik dit jaar weer beschamend weinig films heb gezien (net geen 100, dus nog geen twee per week gemiddeld?), maar…
Ik heb niet vaak een film gezien waarbij de trailer je zo goed op het verkeerde been zet, maar dat is ook het grootste ‘gevaar’ voor jouw filmbeleving: verwacht geen dikke vette actiefilm (zie ook de tags onder deze recensie), maar juist een verhaal met een mooi klein thema, gezet tegen een zeer grootse achtergrond. Ik begrijp nu dan ook wel waarom de eerste reacties wat minder waren, want deze deed me eerder een Duncan Jones’ Moon…
La La Land biedt ‘ouderwetse’ en af en toe zelfs wat surrealistische Hollywood-magie, die mij in elk geval zo betoverde dat ik tijdens de film al riep: “Laat die Oscarnominaties maar komen!“, maar die me naderhand ook wel liet voelen dat Eckart Tolle (van de boeken The Power of Now en A New Earth) mogelijk niet helemaal blij is met deze film. Regisseur/scenarist Damien – Whiplash – Chazelle gaat echter toch wel een stap dieper dan…
Rogue One: A Star Wars Story is qua originaliteit in elk geval een stuk beter dan Star Wars: The Force Awakens van vorig jaar, en daarnaast is dit een veel ‘directere’ prequel van de originele trilogie dan The Phantom Menace, Attack of the Clones en Revenge of the Sith waren. Aan de andere kant is dit als ‘film’ natuurlijk niet meer dan wederom een aflevering in een lange serie, waarmee inmiddels overigens wel een epische alternatieve…
Om even politiek incorrect te beginnen, volledig passend bij de film overigens: Office Christmas Party is een heerlijke kutfilm die me mijn zware verkoudheid makkelijk deed vergeten, maar waar ik ook bewust geen moment al te kritisch naar gekeken heb. Doe je dat wel, dan zal er zeker wel wat te zeuren zijn hoor, maar ik genoot hard van hoe Jason Bateman en Jennifer Aniston hun Horrible Bosses-‘chemistry’ herhaalden in een film van de regisseurs van The…
Tom – A Single Man – Fords nieuwste is een goed gemaakte arthouse-puzzelfilm met een topcast, waarin drie verhaallijnen (waarvan één ‘dubbel-fictief’) op zo’n manier door elkaar heen verweven zijn dat ik zelf ook weer ambitieuzer werd. Met een veelzijdige Amy – Arrival – Adams, een gekwetste en wraak nemende Jake – Demolition, Nightcrawler – Gyllenhaal, de altijd interessante Michael – Take Shelter – Shannon, een goed suave Armie – The Social Network – Hammer en een…
Een week na het zien van Layla M., Mijke – Joy – de Jongs nieuwste over een radicaliserend Amsterdams meisje, voelt ie nog steeds wat ongemakkelijk indrukwekkend aan. Ook zit er iets van trots doorheen, om meer dan één reden, maar het beste aan Layla M. is waarschijnlijk dat de makers van een film met zo’n controversieel onderwerp zelf geen mening aan je op willen dringen. En dat zorgt ervoor dat iets wat voor velen logischerwijs…
Derek – Blue Valentine, The Place Beyond the Pines – Cianfrance’s nieuwste begint als een prachtig romantisch drama, om over te gaan in prachtige menselijke dramatiek, waar de romantiek uiteindelijk nogal overschaduwd wordt door een dieper menselijk instinct. Net als het prachtig pijnlijke Blue Valentine en het intrigerende The Place Beyond the Pines biedt deze film ook een erg intelligente kijk in rauwe emoties die ons als mens vormen; emoties die juist niet altijd stroken…
Oliver Stone is scherper terug op het witte doek dan hij in jaren, mogelijk decennia, is geweest, want Snowden is in mijn ogen misschien wel de belangrijkste (politieke) en film in vele jaren, en daarnaast ook erg goed gemaakt. Na het zien van het Oscarwinnende Citizenfour vond ik al dat Edward Snowden die Nobelprijs voor de Vrede meer verdient dan Obama, maar doordat Stone hier een zeer rijk en genuanceerd beeld van Edward Snowden weet…