Ergens aan het begin van de film hoor je bejaarde vriendinnen van de Amerikaanse opperrechter Ruth Baider Ginsburg hun bewondering uiten met iets als: “She’s the closest I know to a superhero!“. Toen we onze kaartjes voor deze documentaire begin mei in New York lieten controleren, antwoordde het Indiaas-Amerikaanse meisje – op onze vraag hoe de docu was – dat iedereen die tot een minderheid behoort, wel geraakt zou worden door de film. En toen…
Deze vierde samenwerking tussen regisseur Peter Berg en acteur Mark Wahlberg – na Patriot’s Day, Deepwater Horizon en Lone Survivor – is misschien niet hun beste, en marketingtechnisch overigens te plaatsen ergens tussen de betere Ludlum-actiethrillers (de Jason Bourne-verhalen) en het lopendebandwerk van Luc Besson (denk Colombiana, Taken…), maar wel met ervaring, ‘panache’ en de juiste actietiming gemaakt. Helaas dus ook minder interessant dan films waarin het verhaal wel het belangrijkste is, want naar het…
Mogelijk hadden de makers van Venom de Marvel-comics teveel in hun herinnering, waardoor ze in hun hoofden wel die grote (motivatie-)sprongen mochten maken in het verhaal, die voor mij als ‘regulier fan’ de film dus echt onderuit haalden. Hoe vermakelijk alles ook is, en zeker ook hoe interessant het karakter kán zijn, in de uitvoering hebben vooral de editors grote steken laten vallen. Al denk ik dat er in de scenariofase ook wel wat mis…
Iets van subtiliteit verwachten van Michael Moore is natuurlijk best naïef, maar hier lijkt deze gepassioneerde documentaire-activist zóveel in één documentaire te willen stoppen, dat je als kijker uiteindelijk mogelijk al murw gebeukt bent, voordat alles aardig bij elkaar komt tot een conclusie die ik na Fahrenheit 9/11 al trok (al ziet Moore net iets andere tegenstanders dan ik ’toen’). Of je bij die conclusie uit komt ligt een beetje aan je eigen positie op…
Mandy is een enorm vette horrordroom/midnight movie met een hoofdrolspeler in ‘full get-in-the-Cage‘-modus. Gelukkig is die hoofdrolspeler ook de naamgever van die bij vlagen maar zeker ook goed gedoseerde over-the-top-craziness, en het is lang geleden dat Nicolas Cage zo goed ‘los’ mocht gaan, op meerdere vlakken. De casting van deze film is sowieso perfect, met Andrea – Birdman, Shadow Dancer, Nocturnal Animals – Riseborough aan de top, net gevolgd door Linus – Batman Begins, Homeland –…
Als prequel van The Conjuring 2 is dit dus de zoveelste film in die horror-franchise, die overigens wel gruwelijk spannend begon, maar waarover ik inmiddels vooral hóór dat de films eng zijn. Iets wat bij The Nun zo gehypet werd (de trailer zou zelfs van YouTube zijn gehaald na teveel klachten van mensen die ‘m te eng vonden?), dat ik met samengeknepen billen m’n IMAX-stoel opzocht. Maar wat bleek, ondanks dat ik wel wat meer…
Regisseur David Robert Mitchell maakte een paar jaar geleden de ontzettend goede en mega-creepy horrorfilm It Follows, en om te tonen dat ie ook andere genres op nogal opvallende wijze weet te gebruiken, dook hij voor Under the Silver Lake in een mix van film noir, misdaad, WTF-just-happened-mindfuck en Hitchcock, maar toch vraag ik me – weken na het zien van de film – nog altijd af of het nou lekkere gekte was, of toch…
BlacKkKlansman is Spike Lee’s onbevreesde aanklacht tegen het nog altijd wijdverbreide racisme in de Amerikaanse (en onze) samenleving. Maar dan wel verteld in een vet vermakelijke blaxploitation-stijl, met scènes waarbij je soms twijfelt of het nou serieus bedoeld is of niet (met een aantal van die bijna surrealistische climaxen), en met genoeg ontspannende humor en een topcast om je ook door het ietwat stuurloos aanvoelde midden van de film heen te voeren. Om uiteindelijk misschien…
Als de begintitels van een film worden vergezeld door Scorpions’ Wind of Change, dan weet je natuurlijk direct al dat er weinig serieus te nemen is aan de film die gaat volgen. Toch moet ik toegeven dat ik keihard genoten heb van The Spy Who Dumped Me, die je in het kort kunt samenvatten als Game Night meets Mission: Impossible – Fallout, maar dan met ontzettend goede vrouwenhumor (door én voor vrouwen gemaakt) en twee…
Mogelijk kwam het doordat ik ‘m niet in de IMAX 3D- maar in de ‘gewone’ 2D-versie zag, maar ik was niet zo onder de indruk van deze inmiddels zesde (!) Mission: Impossible-film. Natuurlijk maken de vette acties en zeer hoge production value alle simpele Hollywood-actiefilms meer dan overbodig (ik hoorde me tijdens de film letterlijk afvragen of we die niet kunnen ‘verbieden’, en al dat geld dan gewoon in twee van zulke films per jaar…
Dat de productie van deze film zelf een langdurige Don Quixote-achtige strijd opleverde, dat toonde de prachtige documentaire Lost in La Mancha uit 2002 al. Maar zestien jaar later heeft Terry Gilliam z’n magnum opus dan toch eindelijk wél af weten te maken, maar geheel in stijl van deze ‘lastige’ productie kreeg Gilliam ruzie met z’n producent, waardoor hij tot voor kort z’n rechten op de film voor een Parijse rechtbank moest verdedigen (en de uitslag…
Natuurlijk kon een vervolg op Denis – Arrival, Blade Runner 2049 – Villeneuve’s succesvolle Sicario niet uitblijven, maar ondanks dat Sicario: Day of the Soldado nog altijd een best vette film is (vooral vanwege de coolheid van Benicio Del Toro en het lompe van Josh Brolin), is de grootste kracht uit het origineel – die mega-cynische kijk op de Amerikaanse drugsbestrijding – nu slechts een plot-device. Een plot dat redelijk is hoor, maar ik vind…