Ooooooooooooh ja, Hereditary is zóveel meer dan ‘horror’, en vooral een film die jou uitdaagt. Dat kan best verwarrend zijn, en iets dat liefhebbers van simpele horrorfilms mogelijk juist tegen zal vallen. Maar ik moest zelfs aan een tweetal mega-toppers uit 2017 denken. Normaliter houd ik ook niet van ‘enge’ films, en toen een vriend vooraf vertelde dat hij vooral een psychologische horror verwachtte, pareerde ik ‘m mogelijk wat te stoer met: “Nou, dan ben…
Het meest opvallende aan Tag is – naast het feit dat Jeremy Renner beide armen brak tijdens de opnames – dat het filmverhaal gebaseerd is op een opmerkelijk waargebeurd verhaal van een groep vrienden die al decennialang één maand per jaar ’tikkertje’ speelt. Qua verhaalopzet en spanningsontwikkeling is Tag echter ook een beetje een dertien-in-een-dozijn The Hangover-achtige komedie, die ondanks het duidelijke thema van niet ouder willen worden nergens écht de diepte in gaat of…
Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot is een overduidelijke en degelijke gemaakte Gus Van Sant-film, over het leven van de rolstoelgebonden en alcoholistische cartoonist John Callahan uit Portland. Met wederom een goede rol van Joaquin Phoenix en een nogal opvallende Jonah Hill, Jack Black die z’n ‘komedie-acteur-die-z’n-echte-acteerkwaliteiten-toont-door-drama-te-doen’-validatie (nog een keer) uitvoert in een bijrolletje, en een ietwat overdreven normaler/lelijker gemaakt Mara-zusje. Het ‘probleem’ dat ik met deze film echter ervoer, was Van Sants…
Ja, Jurassic World: Fallen Kingdom is vermakelijk escapisme, maar helaas ook niet veel meer dan dat. Al volgen de makers wel vrij exact de Jurassic Park-formule; dus met meedogenloze ondernemers die overal geld aan willen verdienen, kinderen om je aandacht vast te houden, zijkarakters voor de komische ondertoon en iets van romantiek tussen onze antiheld-protagonist en het vrouwelijke karakter, et cetera. Maar een paar dagen later – ook na het zien van het origineel op…
Damn..! Wat een heerlijke wraakfilm is dit zeg. Naast heel vet ook gewoon erg goed, af en toe wat surrealistisch, met een beetje een post-apocalyptische western-sfeer, opvallend veel blood & gore (dat is ook de enige reden waarom dit een horror genoemd mag worden), goed vette muziek die wel bij die neonletters op de poster past, en daarom uiteindelijk ook iets als ‘Bone Tomahawk meets The Neon Demon meets The Woman‘. Helemaal geen verrassend ‘nieuw’…
Yes, Solo: A Star Wars Story is ‘gewoon’ een aflevering in het alsmaar uitdijende Star Wars-universum, waarin duidelijk wordt hoe een paar van de meest geliefde SW-karakters hun plek in dat ‘galaxy far far away‘ heeft gevonden. Dus waarschijnlijk een natte droom voor de echte SW-feitengeeks, en voor mij als ‘reguliere’ SW-fan een vermakelijke ruimtewestern/-heist. Na veel gedoe achter de schermen uiteindelijk geregisseerd door iemand die ik 3,5 week tegenkwam op een niet-toevallige straat in…
Ja, ik heb een stuk meer genoten van Deadpool 2 dan van het eerste deel. De grootste reden is dat het verhaal wat beter in elkaar steekt (met zelfs een paar redelijk invoelbare motivaties!). Daarnaast waren m’n verwachtingen wat lager, juist omdat ik Reynolds’ zelfbewuste-wisecracking commentaren al leuk vond in Van Wilder, maar me daar in Deadpool eigenlijk al lichtelijk aan stoorde. Aan de andere kant: die wiseguyness gaat hier nog wel een stapje verder…
Wederom een heerlijk avontuur van Wes Anderson, die vanwege z’n vorm – stop-motionanimatie – ook net wat meer speelruimte heeft om nóg fantasievoller te zijn. En met die speelruimte creëert Anderson een wereld waarop je tal van interpretaties en projecties los kunt laten, waardoor je eigen inbreng jouw beleving nog persoonlijker en/of rijker zal maken. Met een geweldig brede voice-cast, met afwisselend Anderson-alumni (als Bill Murray en Edward Norton) en ‘nieuwkomers’ als Harvey Keitel en…
Allereerst: Avengers: Infinity War is één groot actie-avontuur-spektakel dat z’n weerga amper kent. Maar daarbij is de film ook zó volgepropt met ‘meer meer meer meer Marvel meer meer’, dat ik me tijdens de film al begon af te vragen: “Waarom zou je, als je toch al alle thematiek van zo’n beetje alle grote epische films van de laatste decennia bij en door elkaar propt, hoe lang duurt het dan nog voordat we een Chewbacca-meets-Thor-gevecht…
Mogelijk ligt het aan mijn leeftijd en/of geslacht, maar ik ging ervan uit dat deze best goed gemaakte formulefilm vooral over de ouders ging, als in: over mensen van mijn leeftijd die wel al kinderen hebben, maar ook nog totaal niet volwassen zijn. Waarbij Leslie – This Is 40 – Mann de film naar een hoger plan tilt en de mannen voor comic relief moeten zorgen. Maar wat blijkt: regisseuse Kay Cannon – schrijver van o.a.…
Hahaha, direct na afloop van Rampage: Big meets Bigger (de officiële titel in de NLse bioscoop) – die je dus echt zo niet-nuchter als mogelijk moet gaan kijken – vroeg ik me hardop af of Dwayne Johnson voor back-to-back Razzies wilde gaan, nadat hij afgelopen jaar al veel van die anti-Oscars won voor Baywatch. Maar toen hoorde ik naast me, dat Hurricane Heist (die nu ook in de bioscoop draait) nog veel slechter is. Iets wat…
Lang op gewacht, totaal niet zeker wat ik ervan moest verwachten, maar inderdaad erg goed passend bij andere films die ik zag over dit continent (dat méér dan mijn interesse heeft): Lucrecia Martels Zama is bij vlagen namelijk net zo ‘ongrijpbaar’ als El abrazo de la serpiente, Aguirre: der Zorn Gottes en ook wel een beetje My Son, My Son, What Have Ye Done. Als in: Zuid-Amerika is en blijft een inspiratiebron voor mysterieuze verhalen,…