Ryan Gosling, George Clooney, Philip Seymour Hoffman, Paul Giamatti, Evan Rachel Wood, Marisa Tomei en Jeffrey Wright in één film, dat is natuurlijk sowieso smullen van het acteerwerk. Dat George Clooney kan regisseren was natuurlijk al duidelijk (na Confessions of a Dangerous Mind en Good Night, and Good Luck (ik heb Leatherheads niet gezien)), en hier levert ie ook een gedegen politieke thriller af. Maar ondanks dat de film heerlijk voorbij vloog was ik niet flabbergasted achteraf,…
Nu kan ik wéér gaan typen hoe geweldig het is om weer zo’n klassieker te ‘ontdekken’, maar dat is inmiddels zó’n waarheid dat het bijna een cliché begint te worden, dus laat ik daarvoor waken. The Big Sleep toont wederom dat er halverwege de vorige eeuw in Hollywood lang niet zulke preutse films werden gemaakt als ik altijd vermoedde, en Howard Hawks toont tevens wederom dat hij één van de echt grote regisseurs van zijn…
Wat heerlijk om na een paar mindere films een onverwachte topper als Hanna te zien. Een soort sprookje (check de trailer hieronder) over een meisje dat door haar vader is opgevoed in de bossen van Finland, maar op haar 16e besluit om uit te gaan zoeken wie ze eigenlijk is, en waarom haar vader haar zo ontzettend goed heeft bijgebracht in diverse talen en vechtkunsten. Compleet met een CIA-agent/evil witch, een liefhebbende maar niet-volmaakte vader,…
Het opvallende aan Trust is het dunne lijntje tussen deze film GEWELDIG en één van de belangrijkste films van het jaar vinden én ‘m níet voelen en dan de vrij duidelijke minpunten zien. Ik neem aan dat je deze film veel heftiger en ‘eerder’ zult voelen als je de weerzinwekkende ervaring van de hoofdrolspeelster uit deze film deelt (of kent uit je directe omgeving), en dan mag ik mezelf natuurlijk zeer gelukkig prijzen dat ik…
Wacht, voordat ik m’n teleurstelling ga uiten dat ik er net achter kom dat er alweer een deel II in de steigers staat wil ik graag melden dat ik stevig heb genoten van Snabba Cash, een Zweedse thriller over een gastje van eenvoudige komaf die er zó graag bij wil horen dat hij zich – tot eigen verbazing – iets te snel en diep mee laat voeren in de wereld van de internationale drugshandel. Het…
Deze snoeiharde Koreaanse thriller is bij vlagen visueel spectaculair, lomp hard, erg vet en gewoon wel goed gemaakt. En ik wilde bijna typen: “Wat lijkt het me toch heerlijk om in een land te wonen waar je zo lomp kunt zijn en toch geloofwaardig kunt blijven”, maar dat zou betekenen dat ik het heerlijk zou vinden om in een land te wonen waar orgaanhandel e.d. geen ver-van-mijn-bed-show zou zijn, en dat bedoel ik natuurlijk niet.…
Stel je voor: je loopt als cowboy een saloon binnen en dan ineens kom je Yul Brynner tegen; één van de coolste gasten die ooit op het witte doek te zien was (onder andere in The Magnificent Seven). Hij stoot je aan en daagt je niet veel later uit voor een duel. Het loopt je waarschijnlijk dun door je broek, maar als er ‘getrokken’ wordt knal jij hem keihard overhoop, omdat je sneller bent…? Of…
Als behoorlijk groot fan van Stanley Kubrick, maar vooral van zijn films, kwam ik deze laatst ergens tegen. Eén van z’n eerste films, gemaakt toen ie 25-26 was en op een bijstandsuitkering in New York woonde. En waar The Killing, die hij een jaar later zou maken, een stuk imposanter en ‘volwassener’ lijkt, zie je hier al z’n enorme talent doorschemeren. Toch vond ik het verschil met The Killing, en zeker ook met Paths of…
Uit een mini-steekproef concludeerde ik zojuist dat ik zeker niet de enige ben die deze film in 1994 gemist heb. En dat is best opmerkelijk, want ik zag deze film gisteravond en ik ben nog steeds onder de indruk van de acteerprestatie van Linda Fiorentino. Of mogelijk ben ik wel meer onder de indruk van de ‘bitcherigheid’ van haar karakter, want ik kan me niet herinneren dat ik ooit een groter K#$%IJF in een film…
Ja, Andy Serkis is geweldig in z’n motion captured rol als Caesar, de chimpansee die uiteindelijk een groep apen aanvoert in hun poging te ontsnappen aan de mensen die hen gevangen houden. Maar hoe eng is het dat een voornamelijk computer generated karakter het interessantse karakter is in een film, met de meeste diepgang en dramatische ontwikkeling? Aan het eind van de film juichte zo’n beetje iedereen voor de apen. Zou de in Hollywood debuterende…
“Doe mij uit de categorie ‘classic film noir’ een film van Stanley Kubrick“, dacht ik gisteravond, en hoppa: The Killing voldeed daar perfect aan. Heerlijk hoe ik nog altijd op m’n ignorance gewezen kan worden. Ik was namelijk bang dat het een wat trage lange film zou zijn, maar dat is het absoluut niet. De film vliegt bijna als een hedendaagse thriller voorbij, maar dan wel gevuld met een meticulously crafted en gewaagde overval op…
Waarom deze film niet meer aandacht en ook geen bioscooprelease in Nederland heeft gekregen beats me, want ik vond het een heerlijk en gewoon goed gemaakt tussendoortje, met een cast waar menig regisseur z’n vingers bij zal aflikken: Luke Wilson, Giovanni Ribisi, Gabriel Macht, James Caan, Kevin Pollak, Robert Forster, Kelsey Grammer en Rade Serbedzija (van o.a. X-Men: First Class en Snatch). Zou het komen doordat het eerste half uur over masturberende mannen en Internet…