Jin yi wei (a.k.a. 14 Blades – 2010)
Na een nogal chaotisch begin, waarin behoorlijk veel backstory wordt verteld en aardig overdreven wordt getoond wat de makers technisch allemaal kunnen, ontwikkelt 14 Blades zich als een aparte combinatie van romantiek en flitsende actie. En laat martial arts-held Donnie – Ip Man, Legend of the Fist – Yen nu geweldig zijn in die over het algemeen vette actie, om een romantische rol te kunnen spelen moet ie zich toch iets harder inspannen. Z’n af en toe lachwekkend uitziende ringbaardje en stoïcijnse houding kunnen z’n ietwat gebrekkige acteertalenten op het romantische vlak niet echt verdoezelen. But then again: voor de actie zit je best goed…
Nu moet ik wel toegeven, dat ondanks Yens ietwat gebrekkige romantische talenten, die romantische verhaallijn de film wel ook letterlijk een ‘hart’ en de af en toe benodigde rust geeft. De actiescènes zijn vakkundig gemaakt, ook al is het even geleden dat ik een film zag waarin ze zo hoog door de lucht konden vliegen zonder kabels e.d. (iets waar het grote publiek voor ’t eerst mee in aanraking kwam in Crouching Tiger, Hidden Dragon). Naast Donnie Yen worden de actiescènes kleur gegeven door de Taiwanese boyband-held Chun Wu en voormalig Miss Hong Kong Kate Tsui. Die eerste lijkt in z’n Jack Sparrow-achtige rol van ‘woestijnrechter’ wel écht te kunnen vechten, maar Tsui (als huurmoordenares Tuo Tuo) had toch wel wat CGI nodig. Niet dat dat de actie minder maakt, maar je ziet het verschil wel, en dat zorgde voor een klein scheurtje in de mystiek rondom Tuo Tuo. De romantic interest wordt overigens gespeeld door de Chinese kostuumdrama-beauty Wei Zhao, die je uit bv. Red Cliff kunt kennen.
Okay, het verhaal: Yen speelt Qinglong, leider van de Jin yi wei uit de titel: een elite-eenheid van de keizer van China, belast met zowel de bescherming van de keizer als het uitvoeren van al z’n bevelen. Daarom zijn het dus ook geharde moordenaars. Qinglong loopt met een heftig jeugdtrauma rond, want hij werd ooit met z’n broer gevangen genomen en gedwongen om zo’n koelbloedige moordenaar te worden.
Qinglongs loyaliteit kent desondanks echter geen grenzen (waarmee hij een beetje een onkreukbare western-achtige held wordt), en als er talloze complotten worden gesmeed (ik raakte in het begin een beetje de draad kwijt wie nu wie precies was) is Qinglong al snel de zondebok en moet ie vluchten voor z’n leven. Hij moet een keizerlijk zegel beschermen, want in de verkeerde handen kan dat tot een hoop gedoe leiden. Onderweg wordt hij geholpen door een groepje bodyguards, waarvan de leider een iets te mooie dochter heeft die helemaal niet wil trouwen met haar verloofde. De komst van Qinglong is voor haar een mooie gelegenheid om uiteindelijk haar liefde op iemand anders te focussen, en als Qinglong haar ook nog eens ontvoert voel je het Stockholm-syndroom al opkomen.
Haha, sorry voor m’n licht ironische ondertoon, maar het scenario van 14 Blades is af en toe wat simplistisch. Het is wel groots van opzet, maar de voorspelbaarheid van het verhaal verhult het eigenlijke doel van deze film niet genoeg, en dat is het maken van wederom een film waarin Donnie Yen z’n kwaliteiten ten toon kan spreiden. En dat doet ie echt wel met verve hoor, maar de film vertoont wel wat gebreken, zoals je hierboven hebt kunnen lezen. Ik kan daarom ook wel leven met die 6,4 op IMDb. Ik denk dat ze vrij bewust een commerciële film hebben willen maken, waarin meer dan gebruikelijk wordt ‘gepatst’ met technische snufjes, surround sound en de aanwezigheid van bankable acteurs. En die romantische verhaallijn maakt ‘m ook voor een groter publiek aantrekkelijker.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik deze film waarschijnlijk kritischer had beoordeeld als ie uit Hollywood was gekomen…