Regisseur, schrijver en bijrol-vertolker Nacho Vigalondo toont met Los cronocrímenes niet alleen dat een film over tijdreizen nog altijd een heerlijke mindfuck kan opleveren, maar ook dat je zo’n film, ondanks een laag budget, zeer effectief en ‘klein’ kunt vertellen. Nu moet ik toegeven dat ik ’t initieel slechts een erg leuk maar zeker goed uitgevoerd experiment in ‘plot-puzzelen’ vond, maar de film roept achteraf ook genoeg intrigerende gedachtespinsels op, en gezien de reacties op IMDb zou…
Deze film staat nu (28 augustus 2012) een 5,6 op IMDb. Laat dat in elk geval je verwachtingen temperen, want als ik je vertel dat deze is gemaakt door ’n regisseur met zes jaar Saturday Night Live-ervaring en in de cast Ben Stiller, Vince Vaughn, Jonah Hill, Will Forte, Billy Crudup, Richard Ayoade, Rosemarie DeWitt en zelfs Full Metal Jackets Gunnary Sergeant Hartman (R. Lee Ermey) rondlopen, dan zouden je verwachtingen wel eens veel te hoog kunnen oplopen.…
Seeking a Friend for the End of the World is zo’n offbeat rom-com die op sommige momenten erg mooi is, maar net niet dat heerlijke American indie-gevoel weet te halen dat bv. Juno en Little Miss Sunshine wel haalden. Toch vond ik het een erg fijn tussendoortje dat ergens een mix is tussen Perfect Sense en Lars von Triers Melancholia, maar merk ik nu ook dat ik maar beter niet kan vergelijken, want dáár was ik ook…
De remake van één van Paul Verhoevens grootste Amerikaanse successen bevat meer actie dan spanning en is daarmee gewoon ’n aardig stevige sci-fi-actiefilm geworden, die echter op punten ook flink afwijkt van ’t origineel. Ik ken ’t originele Philip K. Dick-verhaal We Can Remember It for You Wholesale niet, dus ik weet niet welke versie meer trouw is, maar ik verwacht dat ik deze Len – Underworld, Die Hard 4 – Wiseman-versie wel ’n stuk makkelijker…
En weer trap ik er in..! Na From Paris with Love, Colombiana, Transporter 3 en Taken (ja, die vond ik ook behoorlijk irritant, helaas) heeft Luc Besson weer een film geschreven en geproduceerd waarin ik me ontzettend ergerde aan de simpel- en stomheid van het scenario. Nu moet ik toegeven dat voor ’n ongetrainde kijker Lockout waarschijnlijk genoeg vermaak zal bieden, en mogelijk als je minder kritisch bent zie je de dingen die ik hieronder aan…
Eén van de grotere verrassingen van dit jaar, deze driedelige Britse miniserie met drie totaal verschillende onderwerpen en individuen, gezet in een zeer nabije maar technologisch nét iets verder gevorderde toekomst. Elke aflevering heeft een andere cast en regisseur en een compleet ander onderwerp, maar allemaal met eenzelfde ’techno-paranoia’ gevoel. Dat maakt deze tv-miniserie heerlijk scherp, en dan is ie ook nog ontzettend goed geschreven… Het knappe aan de scenario’s van journalist en tv-presentator Charlie…
Okay, ik geef ’t meteen toe: ik vond Prometheus gruwelijk geweldig en al het wachten meer dan waard..! Ook al geef ik graag toe dat alle eyecandy mij ook altijd iets té enthousiast kan maken (ik denk bv. aan The Dark Knight), ik heb nu ’t gevoel dat de film het ‘genre’ “classic” al verdient. En ’t wordt een grote uitdaging om niet uren door te blijven typen hieronder ;). Over het verhaal zal ik weinig…
Ik moet eerlijk toegeven dat ik na afloop van m’n Alien-marathon ’t wel even gehad had met die buitenaardse wezens. Deels komt dat natuurlijk doordat de films er niet beter op zijn geworden (Alien en Aliens zijn ontzettende classics geworden, terwijl Alien³ behoorlijk tegenviel), maar daardoor was ’t eigenlijk wel fijn dat ik dit vierde deel een stuk beter kende dan ik vooraf dacht. Ik zal hieronder trachten duidelijk te maken waarom dat niet zo raar…
De derde film in m’n Alien-marathon afgelopen maandag was helaas ook de minste van de vier, want ik heb behoorlijk wat terug moeten lezen, omdat de film niet genoeg indruk maakte dat ik me alles nog herinner. Lullig voor debuterend regisseur David Fincher dat de productie een gruwelijke zooi was, het script door vele schrijvers aan elkaar geplakt is en dat de studio uiteindelijk bepaalde hoe de finale montage ging worden. Terwijl er best wat…
De tweede in m’n pre-Prometheus–Alien-marathon was natuurlijk James Camerons Aliens, een gruwelijk ‘vet’ vervolg dat zeven jaar later werd gemaakt, maar zich wel 57 jaar later afspeelt. Qua diepgang op het eerste oog wat minder intrigerend, maar het lijkt wel dat Cameron z’n maatschappijkritiek ook in deze film al kon combineren met z’n kenmerkende sterke vrouwenrollen. En ik denk dat deze film ’t in 2012 nog altijd goed zou doen in de bioscoop; in elk…
Met de aanstaande release van Prometheus vond ik ’t toch wel eens tijd om de Alien-quadrilogie nou eens goed te bekijken. Gisteren was het zover, en ik kwam er tijdens ’t kijken van deze vier films achter dat ik dit eerste deel in elk geval nooit helemaal gezien had (en van de overige delen ook enkel stukken uit Alien: Resurrection op TV). Natuurlijk kende ik de ‘geboortescène’ met John Hurt wel, wist ik wie de uiteindelijke…
Mogelijk pretentieus of niet – ik ben er nog niet helemaal uit – maar ik vond Perfect Sense wel echt een prachtig en magisch-melancholisch liefdesverhaal met een sterke Ewan McGregor en een werkelijk onweerstaanbare Eva Green. Dat de film ook over een erg subtiele apocalyps gaat zorgde best knap (en risicovol) voor een onbehaaglijk gevoel, ook al trekt het ook de verkeerde kijkers naar deze film. En hun voornamelijk negatieve reacties vormen waarschijnlijk de reden…