Boy Wonder (2010)

Dat regisseur Michael Morrissey een groot fan van duistere comics is, dat zie je niet alleen terug in de poster hiernaast (de officiële filmposter vind ik niet echt geslaagd, to be honest), maar vooral in de manier waarop hij z’n protagonist neerzet als een getormenteerd joch dat zich ’s nachts ontpopt tot een soort vigilante superheld. Vergelijkingen met films als Kick-Ass en Super zijn snel gemaakt, maar Boy Wonder is eerder een psychologische thriller dan…

Le samouraï (1967)

In mijn vrij grote praise voor Drive, in mijn ogen de beste film van 2011, kwam ik de naam van deze Franse film uit 1967 – met een 32-jarige Alain Delon in de hoofdrol – veelvuldig tegen. Afgelopen weekend was het eindelijk zover dat ik ‘m kon kijken, en ondanks dat ik ‘m wat teveel zat te vergelijken met Drive, was ik vanaf de eerste scène gegrepen door de minuscule details, de enorme rust in de…

Machine Gun Preacher (2011)

Na de gruwelijk succesvolle KONY2012-YouTube-actie is de urgentie van deze film wel wat verdwenen, zeker omdat die YouTube-video ook al voldoende gedramatiseerd is. Maar Machine Gun Preacher is zeker wel interessant, omdat het ten eerste een biopic van een echte bad-boy-turns-hulpverlener is. Daarnaast snap ik critici überhaupt niet wat er tegen het vragen van aandacht voor deze gruwelijkheden is, dus een film als deze verwelkom ik daarom ook graag. En ten derde is het de…

Tower Heist (2011)

Misschien wel ’t leukste aan Tower Heist voor mij is dat ik ‘m gisteren onwetend terugbracht naar de videotheek, waar me werd gevraagd wat ik er van vond. “Ach ja, ik had lage verwachtingen, dus ik heb me aardig vermaakt”, was m’n response. “Ik schat een 6,2 of een 6,3 op IMDb.” Toen we even later op IMDb checkte in hoeverre m’n gok klopte kreeg ik ’n glimlach op m’n gezicht, want die 6,3 klopt dus…

Plan C (2012)

Ik ging gisteravond zonder enige voorkennis – buiten het zien van de hilarisch droogkomische trailer – naar Plan C. Als ik namelijk had geweten hoe persoonlijk deze film voor schrijver en regisseur Max Porcelijn was geweest, dan was ik er sowieso al anders ingestapt. Dan had ik namelijk zeker geweten dat die wat ongemakkelijk aanvoelende authenticiteit ‘echt’ was. Nu schoof ik het wat af op “misschien ligt deze humor mij net niet“, want de overige filmliefhebbers…

Notre jour viendra (a.k.a. Our Day Will Come – 2010)

Interessante maar volgens mij niet geheel uit de verf komende film over een tweetal roodharigen die het gehad hebben met de wereld waarin ze gepest worden en op een Natural Born Killers-achtige road trip gaan. Dat is in het kort Notre jour viendra, een film die zeker lekker blijft hangen, maar die de gruwelijk hoge verwachtingen die ik had na ’t zien van de trailer helaas niet waarmaakt. Of zou ik iets gemist hebben..? Regisseur…

Man on a Ledge (2012)

Raar om het niet-irriteren tijdens een ‘puzzelfilm’ als iets positiefs te zien, maar ik heb me redelijk tot aardig vermaakt met Man on a Ledge. De film zal buiten een ‘best cinematographic use of a Victoria Secret-push up bra‘-award weinig winnen en in veel van de rollen hadden net iets betere acteurs de film wel naar een hoger plan getild, maar de film bood genoeg spanning en zelfs wat sensatie. Daar moet ik wel bij…

Hodejegerne (a.k.a. Headhunters – 2011)

Wat deze film in de line up tijdens het PAC-festival afgelopen zondag deed weet ik niet. Ik heb iets ontzettend interessants gemist of mogelijk denkt men dat elke niet Engels- of Nederlandstalige film in het arthouse-circuit hoort. Headhunters is namelijk een aangename boekverfilming die het moet hebben van wat zwarte humor, maar vooral van een flink aantal twists. En dus is dit eigenlijk een leuke puzzelfilm, maar ik heb het gevoel dat er één zo’n grote fout…

À bout portant (a.k.a. Point Blank – 2010)

Na twee zeer rustige en spiritueel diepzinnige films was het helemaal niet erg om een keer een lekkere simpele actiethriller te zien. Waar ik vooraf nog wat huiverig was omdat ik iemand hoorde zeggen dat ie “net zo vet was als Taken” (die ik dus vooral irritant vond), daar was het inderdaad gewoon een makkelijk tussendoortje. Ik heb wel wat kritiek, maar eigenlijk was ie best spannend en riep de film ook wel aardige wraakgevoelens…

Bir zamanlar Anadolu’da (a.k.a. Once Upon a Time in Anatolia – 2011)

Prachtig geschoten, af en toe droogkomisch, een exposé dat het zelfvertrouwen van de makers toont, zo naturel geacteerd dat ’t niet opvalt dat ’t acteurs zijn, maar ook zo rustig dat ik meerdere keren ‘hoopte’ op iets van actie. Daarnaast is Once Upon a Time in Anatolia (vergeef me dat ik de Turkse naam niet overtyp) wel zo’n film die onder je huid kruipt, omdat je in de 2,5 uur wel een nogal cynische kijk…

Black Out (2012)

Ja, Black Out is zeker vermakelijk en zal het goed gaan doen in de bioscopen. Hij is technisch goed gemaakt, bevat een flink aantal goede one-liners die je mogelijk zult willen onthouden en later stoer tegen je vrienden gaat herhalen, en combineert dat met een flinke dosis knokken. Ik verwacht ook dat de filmacademie trots is op Arne Toonens nieuwste film, want in de commercial die hij ooit maakte voor dezelfde academie leek het alsof…

The Conspirator (2010)

Robert Redfords film over het complot achter de moord op Abraham Lincoln en de pogingen daartoe op vice-president Johnson en de minister van Buitenlandse Zaken Seward volgt de historische feiten zo goed, dat de film dramatisch gezien helaas wat teleurstelt. En ook al zet Redford de verdachte Mary Surratt erg genuanceerd neer, ook dat pakt net niet bevredigend uit, if you ask me… De film gaat namelijk over de rechtszaak die volgt op de moord…