Regisseur Tim Story brak ooit door met Barbershop, waarna hij meehielp aan het einde van Jimmy Fallons filmcarrière met die Taxi-remake. Daarna maakte hij ‘enkel’ nog die twee Fantastic Four-films, waarover ook niemand naar huis geschreven zal hebben, maar nu lijkt ie wel wat succes te oogsten. Mede door het succes van Ride Along in de VS wordt er al gesproken over een vervolg, en heel raar vind ik dat niet. Ondanks dat ik ook zeker genoeg aan te…
Ik heb me zeker vermaakt met The Monuments Men, alhoewel ik vrij zeker durf te stellen dat ik me over een half jaar niet al teveel meer zal herinneren van deze film. Daarvoor lijkt de film, naast een zeker wel opvallende (en bedoelde?) terloopsheid, toch wat teveel gemakzucht te bevatten. Ondanks dat de film een paar zeer sterke scènes bevat, die me opvallend genoeg ook raakten. En daardoor kreeg ik een beetje het gevoel dat deze…
Bij mij geïntroduceerd als een “WTF..!??“-film, wat gezien het bronmateriaal helemaal niet zo verwonderlijk is, was ik vrij snel overtuigd dat ik deze Bad Lieutenant meets Donnie Darko en It’s All Gone Pete Tong meets Trainspotting ’terug’ naar The Bad Lieutenant direct wilde zien. Want naast een nogal opvallende en vooral lompe film over coke, hoeren, drank en Schotland, bevat de film een paar geweldige covers van prachtige nummers, met als climax één van m’n favoriete nummers aller tijden.…
Direct na afloop van La grande bellezza zei ik letterlijk: “Ik nam die Golden Globes sowieso al niet zo serieus, zie ook de rare spreiding van de grote prijzen dit jaar, maar dat deze film van La vie d’Adèle heeft gewonnen, dat vind ik wel erg raar“. Nu ik de film een paar dagen heb laten ‘bezinken’ komen er echter steeds meer geweldige dialogen, scherpe analyses van ‘de mens’ en nog wel meer initieel verborgen…
Voor mij persoonlijk is dit nieuwe meesterwerk van Martin Scorsese nu al de belangrijkste film van het jaar, maar ik durf er daarnaast ook wel wat op te zetten dat deze film in mijn top 5 van 2014 gaat komen. Mogelijk een beetje vroeg voor zo’n grote conclusie, maar zoveel indruk maakte The Wolf of Wall Street op mij. Vier dagen na het zien ‘zit’ ik er nog altijd behoorlijk in en voel ik nog…
Delivery Man is een remake van de Canadese film Starbuck uit 2011, maar dan wel uitgevoerd door dezelfde regisseur. Mogelijk deels vanwege het feit dat ik dat origineel niet gezien heb en ik Vince Vaughns stap van schreeuwerige komedie-acteur naar iets serieuzer (met nadruk op “iets”) wel waardeer, genoot ik behoorlijk van deze film over een ogenschijnlijke loser die de biologische vader blijkt te zijn van 533 kinderen. En hoe ‘makkelijk’ dat gegeven ook is, op…
The Secret Life of Walter Mitty is vrij ideaal om het nieuwe jaar mee te beginnen, want de thematiek “stop dreaming, start living” gaat zeker bij mijn 2014 passen. Daarnaast is de film zelf fijn vermakelijk, maar wel een beetje een aparte en subtiele mix van genres, wat het wat lastig maakt de film direct te plaatsen. Is het nu een komedie met een serieuze ondertoon, of toch veel meer een drama met zeker één…
Het lastige aan Last Vegas is dat mij niet echt duidelijk is wie de doelgroep voor deze film is. Je zou eigenlijk zeggen, die doelgroep waar maar weinig films voor worden gemaakt: de 55+-ers. Maar die generatie is veel betere komedies gewend, vrees ik. En dat de film – met grapjes over ‘bejaarden’ die niet weten wie 50 Cent is of hoe technologie werkt – een jonger publiek aan zal spreken, dat verwacht ik ook…
Als je veel films kijkt is het ook wel eens goed om af en toe een gruwelijk slechte film te zien. Laat dat dan het vrijwel enige positieve zijn dat ik over een gedrocht als Syrup kan zeggen. Okay, Amber Heard speelt ook mee, maar dat ze niet publiekelijk afstand van deze film heeft genomen nadat ze ‘m zelf gezien heeft doet m’n ‘waardering’ voor haar ook flink afnemen. Gebaseerd op een zelfverklaard cultboek met dezelfde titel,…
Eerlijk is eerlijk: het duurde even voordat ik er ‘in’ kwam, maar na Theo Maassens “Oh, die met Whoopie Goldberg?“-grap was ik volledig om en hoorde ik mezelf meerdere keren hardop lachen om deze nieuwe van Steffen Haars en Flip van der Kuil, de regisseurs van New Kids Turbo én New Kids Nitro. En als je weet dat ie van de makers van New Kids is, dan zie je toch zeker een erg stevig opgaande…
Deze film met een heerlijk foute spoiler in de titel is een beetje Richard Linklaters A Scanner Darkly (niet alleen qua drugservaring, maar ook qua slacker-types uit Linklaters eerdere films) meets kwantummechanica meets spiritualiteit meets Richard Kelly’s Southland Tales, maar dan wel wat ‘kleiner’ uitgevoerd door Don Coscarelli, die mij een jaar of zeven geleden al heerlijk aangenaam verraste met Bubbo Ho-Tep, ook zo’n absurde mix van komedie en horror. En in z’n nieuwste gooit ie daar nog wat…
Dreamworld is een zeer kleine en onafhankelijk gemaakte Amerikaanse film, maar die voor liefhebbers van American indies zeker de moeite waard is. Het acteerwerk is zo naturel dat je je afvraagt of er wel geacteerd wordt. Over de alledaagse zoektocht naar liefde, het al dan niet volgen van je dromen, het loslaten van oude ideeën, leren van je fouten, accepteren van jouw tekortkomingen én van die van anderen, et cetera. En gezet in de kunstenaarswereld van…