Last Vegas (2013)
Het lastige aan Last Vegas is dat mij niet echt duidelijk is wie de doelgroep voor deze film is. Je zou eigenlijk zeggen, die doelgroep waar maar weinig films voor worden gemaakt: de 55+-ers. Maar die generatie is veel betere komedies gewend, vrees ik. En dat de film – met grapjes over ‘bejaarden’ die niet weten wie 50 Cent is of hoe technologie werkt – een jonger publiek aan zal spreken, dat verwacht ik ook niet echt. Okay, er zitten genoeg grappen in die zeker meerdere glimlachen op m’n gezicht toverden, maar in hetzelfde genre was The Bucket List zeker leuker maar vooral ook beter. En ik denk met bijna nostalgie terug aan Grumpy Old Men, waarin de humor wel écht werkte.
Misschien hadden Michael Douglas, Morgan Freeman, Robert De Niro en Kevin Kline wel iets téveel plezier op de set..?
Het verhaal
De vier mannen worden in de openingsscène geïntroduceerd als vier opgeschoten ventjes uit Brooklyn genaamd de Flatbush Four. Ze gaan voor elkaar door het vuur, en dan zijn we ineens meer dan 50 jaar verder. Billy (Douglas), inmiddels erg succesvol en ietwat overdreven gebruind in Californië, besluit z’n 31-jarige vriendin ten huwelijk te vragen terwijl hij een rede houdt op de begrafenis van een vriend. Als ze “ja” zegt belt hij direct met Sam (Kline), die zit weg te kwijnen in de gepensioneerdenstaat Florida. Sam stelt natuurlijk direct voor om de voormalige Flatbush Four weer bij elkaar te halen voor een vrijgezellenfeest in Las Vegas, en Archie (Freeman) gaat ook maar al te graag mee, want na een beroerte wordt hij aardig verstikt door de overbezorgdheid van z’n zoon. Enige mogelijke probleem is het overtuigen van Paddy (De Niro), want er zit wat oud zeer tussen Billy en Paddy.
Drama..?
Precies dáár voel je het ‘probleem’ van Last Vegas het beste, want in dat oud zeer zit een dramatische potentie die er helaas vrijwel niet uit komt. Daarnaast zijn de grappen allemaal te makkelijk en voorspelbaar. Een beetje zoals de grappen die je tegen je grootouders zou vertellen, die ook veel milder zijn dan die je tegen je vrienden in de kroeg vertelt. En dat is erg jammer, want je moet dat drama, die mogelijke tragiek, juist wél voelen om daarna keihard te kunnen lachen om de grappen die (deels) over hun leeftijd worden gemaakt. Want als humor een tragische ondertoon heeft, dan is het fijner lachen, omdat dat dan ook een soort ontlading voor je is. Maar ook de grappen zelf zijn dus niet sterk genoeg, helaas…
Vermakelijke vakantie
Als recensent zoek ik natuurlijk graag naar een verklaring voor het toch aardig mislukken van deze film. Zeker omdat je het gevoel krijgt dat de mannen wel echt gruwelijk veel plezier met elkaar gehad lijken te hebben op de set. Maar misschien juist wel teveel plezier, dat ze het als een soort betaalde vakantie hebben gezien, en zich daardoor ook niet écht hebben hoeven inzetten? Want iets extra’s brengen deze acteergrootheden niet. Maar ik heb ook niet het gevoel dat regisseur Jon – Cool Runnings, National Treasure – Turtletaub ze hierin heeft uitgedaagd. Zou hij, misschien begrijpelijk, teveel respect voor de mannen hebben gehad?
Crew & cast
Want aan de schrijver zou het eigenlijk niet moeten liggen. Alhoewel Dan Fogelmans vorige film – The Guilt Trip – ook geen hit was, raakte hij me daarvoor wel behoorlijk hard met de beste komedie van 2011: Crazy, Stupid, Love. Die bevatte wél de juiste mix van humor en leeftijdgerelateerd drama, wat in Last Vegas dus behoorlijk mis gaat. Al redt de ontmoeting van onze vier vrienden met advocaat-turned-zangeres Diana (Mary Steenburgen) de film wel voor een groot deel, want de chemie tussen haar en enkele van de hoofdrolspelers is er zeker wel. Haar karakter lijkt iets meerdimensionaler dan de vier vrienden, alhoewel het ook wat eng is dat Steenburgen inmiddels ook de poster woman voor plastische chirurgie is geworden. Damn, wat is zij strakgetrokken zeg. Jammer.
Voor grootheden als De Niro, Douglas en Freeman moet deze film echt met twee vingers in de neus te maken zijn geweest, maar dat zie je er dus ook wel een beetje aan af. Kevin Kline doet het meeste met wat het scenario hem biedt, maar echt scherpe grapjes, over hoe z’n vrouw hem voor het weekendje een vrijbrief heeft gegeven om vreemd te gaan, ontbreken helaas. Ook die afwikkeling zie je van mijlenver aankomen…
Final credits
Eerlijk is eerlijk: aan het eind van de film zit een scène die me wel héél even iets raakte, maar dat kan ook mijn eigen leeftijd zijn. Maar overall is Last Vegas een film die overal een beetje tussen valt. Ik verwacht dat ze zich voornamelijk richten op een 55+-publiek, en ergens gun ik de makers en acteurs ook wel de ‘hit’ die ze hopen dat dit wordt, maar dat heeft ook wat met m’n respect voor ouderen te maken, denk ik. En om heel krantenkopgeil “Last Vegas is een beetje The Hangover voor bejaarden” te roepen is wat te makkelijk, maar eigenlijk past dat ’te makkelijke’ wel goed bij de film. Of zoals een reactie op IMDb luidt: “What a delightful movie!“.
Inderdaad: “delightful“, zo’n woord dat je oma gebruikt als ze (Engels praat en) voelt dat de temperatuur in de eetzaal van het bejaardenhuis lekker aangenaam is…