Ted 2 (2015)

Waar ik Ted nog de beste komedie van 2012 noemde, daar moet ik eerlijk toegeven dat Ted 2 niet de beste komedie van 2015 zal worden. Natuurlijk zit de film weer vol met zeer grove grappen, erg leuke cameo’s en heel veel wiet, dus voor superfans van het Seth – Family Guy, American Dad – MacFarlane-universum zeker vermakelijk, maar waar het eerste deel nog aardig meeslepend was vanwege een wat corny verhaaltje, daar deed de…

Dope (2015)

Als je Dope grondig gaat analyseren, dan zal de levendigheid van het scenario en de ‘van-hot-naar-her-springerigheid’ van het plot misschien wel symbool staan voor het feit dat de scheidslijn tussen goed en kwaad nooit zo rigoureus getrokken kan worden; dat het verschil tussen deze uitersten vooral ook iets is wat wij ons als samenleving wijsmaken. Maar ook zonder zo’n ‘grondige’ analyse is Dope vooral een zeer opvallende, leuke en bij vlagen hilarische film, juist omdat…

Inside Out (2015)

Allereerst: Inside Out biedt geweldig vermaak voor zowel jong en oud, waarbij kids waarschijnlijk erg vrolijk worden van alle kleurtjes en het avontuur, terwijl het voor volwassenen af en toe best interessant wordt. Zó interessant zelfs, dat toen een vriendin na de film tegen me zei: “Ik zou de volwassen versie hiervan wel willen zien,” ik me herinnerde dat ik na tien minuten al aan Eternal Sunshine of the Spotless Mind moest denken. Nu moet je…

Staten Island Summer (2015)

Kan me heel goed voorstellen dat je ‘wéér’ een lifeguard-coming-of-age-film niet bijster origineel vindt, maar als fan van Saturday Night Live was deze mix van Caddyshack, The Way Way Back, Wet Hot American Summer en Project X geweldig en ook onmisbaar. Daarnaast is Staten Island Summer ook gewoon vrij pretentieloos vermaak, maar ook een heerlijke zomerfilm. Geschreven door een SNL-schrijver, geregisseerd door een SNL-manusje-van-alles, geproduceerd door SNL-‘vader’ Lorne Michaels en met bijrollen voor vier huidige…

Minions (2015)

Wat me tijdens de voorpremière van Minions vooral opviel was hoe hard er gelachen werd door vooral vrouwen. Ik vermaakte me ook zeker, vooral door de lichte maatschappijkritiek en de muzikale links met het tijdperk waarin de film zich grotendeels afspeelt, al ‘herken’ je de humor wel érg goed uit de Despicable Me-films natuurlijk. Maar ik miste ook een beetje de ‘cuteness‘ van die films. Dit is een vrij straightforward ontstaansverhaal en een 100% prequel…

Danny Collins (2015)

Als fijn en makkelijk tussendoortje is Danny Collins meer dan geslaagd. Snedige dialogen, een leuke bijna over-the-top maar zelfbewuste rol van Al Pacino en een sprankelende flirt met Annette Benings karakter maken van deze film een romcom-voor-senioren die zeker ook jongere stelletjes meer dan leuk vermaak biedt. Als je de film echter écht kritisch bekijkt, dan is er ook wel aardig wat aan te merken. Dat de film namelijk zó selfconscious is dat het soms als soort excuus/makkelijke…

While We’re Young (2014)

Dat films van Noah Baumbach vergelijkingen met Woody Allen oproepen is niet echt ‘nieuws’, want vooral z’n meest recente films (Frances Ha en Greenberg) passen behoorlijk goed in ‘Allens wereld’. En zo is het ook met While We’re Young, alhoewel ook deze film wat minder dat ‘zeurderige’ van Allen heeft. Over een stelletje dat halverwege de 40 nog altijd denkt ‘jong’ te zijn, maar zich ook ontzettend herkenbaar afzet tegen ‘de jeugd van tegenwoordig’. Maar…

Schneider vs. Bax (2015)

Zeggen dat Schneider vs. Bax een typische Van Warmerdam-film is klinkt wat dubbel, juist omdat hij nogal atypische films maakt. Verwacht wederom af en toe hilarische zwarte humor, lompe dialogen, ietwat theatraliteit in het acteren, vervreemding én flink wat (onbeantwoorde?) vragen, maar ook onduidelijkheid over wie nou de pro- en wie de antagonist is, verrassend veel spanning en voor 99% zeer fijne regie. En waar Van Warmerdam alle ‘standaard’-elementen voor een metafoor hanteert, is het…

Spy (2015)

Ondanks de aanwezigheid van twee van de hoofdrolspeelsters én de regisseur blijft het wat lullig om deze film te vergelijken met het mega-succesvolle Bridesmaids. Verwacht eerder een mix van James Bond en Johnny English, maar dan met een voornamelijke vrouwelijke cast (en Jude Law en Jason Statham in bijrollen), met een shitload aan hilarische grappen die continu de grens opzoeken in hoe ver je kunt gaan met grappen over lelijke en/of stevige mensen. Ik hoorde mezelf…

Man Up (2015)

Wederom een film (na San Andreas) die een vrij standaard formule volgt, maar dat ook op zo’n relaxte manier doet, dat het resultaat meer dan bevredigend is. De regisseur van het (in mijn ogen) verschrikkelijke The Inbetweeners Movie kreeg hier duidelijk hulp van een vrouwelijke scenarist, en als ik eerlijk ben: maar goed dat ik vooraf niet wist dat de regisseur ook verantwoordelijk was voor een film die ik als één van de slechtste van…

Welcome to Me (2014)

Ik heb het al vaker gesteld, dat de beste en leukste komieken zich kenmerken door juist erg goed te zijn in serieuzere tragikomische rollen. Dat ik Kirsten Wiig de grappigste vrouw ter wereld vind heb ik al vaker gesteld, maar ik weet het nu, na haar tweede serieuzere rol van dit jaar (na The Skeleton Twins), dus zeker. Samen met een geweldige ondersteunende cast levert ze met Welcome to Me niet alleen één van de…

Get Hard (2015)

Als vrij groot fan van Will Ferrell had ik vooraf al gehoord dat deze film in Amerika nogal wat kritiek te verduren had gekregen, dus heel hoog waren m’n verwachtingen niet toen ik deze in de sneak zag. En ook al is Get Hard nergens ‘groots’ of hilarisch, ik heb me wel redelijk vermaakt, ondanks de té simpele premisse. Bij zulke films is het vaak al een compliment als zo’n film nergens irriteert, wat ie…