Jake Gyllenhaal doet weer een gooi naar een Oscarnominatie in deze vrij formulematige boksfilm over een bokser op zoek naar verlossing en de liefde van z’n dochtertje. Gedurende de gehele film spookte er in m’n achterhoofd echter continu de gedachte dat ik ooit gehoord had dat deze film gebaseerd was op een waargebeurd verhaal, wat uiteindelijk helemaal niet waar bleek. Dus als ik het verhaal dan beoordeel als een origineel verzonnen verhaal, dan heb ik…
Als ik je nu vertel dat Schone Handen, een interessante Nederlandse drama-thriller met verrassend goede acteerprestaties, geschreven is door één van de schrijvers achter The Broken Circle Breakdown, dan trek ik jouw verwachtingen mogelijk ook wat teveel omhoog. Als de trailer dat niet al gedaan had, want Schone Handen lijkt een perfecte film om met een licht intrigerende trailer te ‘verkopen’. En eerlijk is eerlijk: de film maakte mijn vrij hoge verwachtingen voor zo’n 75%…
Okay, de vierde film/documentaire die ik in korte tijd zag die zorgt dat 2015 qua muziekfilm/-documentaires dus onvergetelijk aan het worden is. Na grunge-rock (Cobain: Montage of Heck), jazzy pop (Amy) en psychedelische surfmuziek (Love & Mercy) komt regisseur F. Gary – Friday, Be Cool, Law Abiding Citizen – Gray met een film over hiphoplegendes Ice Cube, Dr. Dre, Eazy-E, DJ Yella en MC Ren, oftewel NWA. En ik moet wederom dus toegeven: Straight Outta…
Het feit dat Love & Mercy, een film over het leven van Beach Boys-‘genie’ Brian Wilson, vooral excelleert in de scènes in de opnamestudio, waarin je als kijker langzaam ontdekt welk geweldig nummer hij nu weer zó heeft ‘uitgekleed’ dat hij het met topmuzikanten weer deeltje voor deeltje opbouwt, totdat je ineens hoort welk nummer het is, kan doen vermoeden dat deze film enkel interessant is voor fans van de Beach Boys. Dat is echter…
2015 is nu al een geweldig jaar voor muziekdocumentaires, want na Cobain: Montage of Heck komt de regisseur van Senna nu met een met Montage of Heck-vergelijkbare documentaire die misschien iets minder inzicht geeft in de demonen van de betreffende artiest, maar die door de combinatie van privé-opnames en songteksten wel een prachtige en persoonlijke kijk geeft het leven van – volgens Tony Bennett – één van de beste jazz-zangeressen aller tijden: Amy Winehouse. Daarnaast…
Door een probleem met m’n smartphone was ik van twee films, die ik weken geleden al zag, de aantekeningen kwijt die ik meestal direct na de film maak en die een basis vormen van m’n recensies. Waar dat bij Dope niet zo heel erg was, daar moest ik voor Dark Places toch aardig in m’n geheugen (en op internet) graven om de film weer terug te halen, wat sowieso een slecht teken is. Maar Dark…
Als je Dope grondig gaat analyseren, dan zal de levendigheid van het scenario en de ‘van-hot-naar-her-springerigheid’ van het plot misschien wel symbool staan voor het feit dat de scheidslijn tussen goed en kwaad nooit zo rigoureus getrokken kan worden; dat het verschil tussen deze uitersten vooral ook iets is wat wij ons als samenleving wijsmaken. Maar ook zonder zo’n ‘grondige’ analyse is Dope vooral een zeer opvallende, leuke en bij vlagen hilarische film, juist omdat…
Paper Towns begint dan wel vrij formulematig als coming-of-age highschool-film, maar aan het eind raakte de film me ineens behoorlijk onverwacht en persoonlijk. Over opgroeien, schoolverlaten, droommeisjes en jezelf verliezen om jezelf juist te vinden. Geregisseerd door de maker van Robot & Frank, gebaseerd op het boek van John – The Fault in Our Stars – Green, en naar het witte doek vertaald door een schrijversduo dat eerder ook werkte aan (500) Days of Summer en…
Het is vrij apart, dat het feit, dat van de vijf acteurs met de grootste (Iraanse) rollen in deze film er slechts één echt Iraans is, geen moment in de weg zit tijdens het kijken naar Rosewater, het ‘zelf-verlossende’ schrijf- en regiedebuut van The Daily Show-host Jon Stewart. Met coole zelfverzekerdheid heeft Stewart een mooi ingehouden, intelligent en krachtig debuut weten te maken, waarin niet alleen erg goed geacteerd wordt, maar waar ook tal van…
Allereerst: Inside Out biedt geweldig vermaak voor zowel jong en oud, waarbij kids waarschijnlijk erg vrolijk worden van alle kleurtjes en het avontuur, terwijl het voor volwassenen af en toe best interessant wordt. Zó interessant zelfs, dat toen een vriendin na de film tegen me zei: “Ik zou de volwassen versie hiervan wel willen zien,” ik me herinnerde dat ik na tien minuten al aan Eternal Sunshine of the Spotless Mind moest denken. Nu moet je…
Kort door de bocht vind ik Kidnapping Freddy Heineken (a.k.a. Kidnapping Mr. Heineken) meer een behoorlijk achterhaalde – en mede daardoor een ontzettend saaie – reconstructie van één van de meest spectaculaire ontvoeringen uit de Nederlandse geschiedenis dan dat het een film is. Gebaseerd op het boek van Peter R. de Vries misschien wel meer waarheidsgetrouw dan De Heineken Ontvoering, maar dat was tenminste een interessante film met dramatische ontwikkeling. Die ontwikkeling ontbreekt hier volledig,…
Als fijn en makkelijk tussendoortje is Danny Collins meer dan geslaagd. Snedige dialogen, een leuke bijna over-the-top maar zelfbewuste rol van Al Pacino en een sprankelende flirt met Annette Benings karakter maken van deze film een romcom-voor-senioren die zeker ook jongere stelletjes meer dan leuk vermaak biedt. Als je de film echter écht kritisch bekijkt, dan is er ook wel aardig wat aan te merken. Dat de film namelijk zó selfconscious is dat het soms als soort excuus/makkelijke…