Arrival komt in mijn persoonlijke top 5 van het jaar, punt. Dat ik dat nu al weet komt doordat topregisseur Denis – Incendies, Prisoners, Enemy, Sicario (enkel één-woord-titels in z’n oeuvre?) – Villeneuve aan het eind van z’n film dezelfde conclusie trekt – overigens vanuit een totaal andere invalshoek – als die ik niet lang geleden trok na flink wat ‘spirituele hersenspinsels’. Omdat ik die spinsels zelf ook wel eens raar, vergezocht en mogelijk zelfs wat van-de-pot-gerukt vindt, overigens…
“Vette en goedgemaakte actiethriller over iemand met autisme..,” was m’n eerste reactie toen de aftiteling van The Accountant begon. En als je ‘m dan laat bezinken, dan voelt ie steeds meer aan als een soort origin-story voor een superheldenfilm, maar dan zonder superheld. Titels die door m’n hoofd schoten sindsdien zijn Unbreakable, X-Men en Good Will Hunting, maar dan gemixt met de af en toe harde actie uit de Bourne-filmreeks… Al met al dus een…
Ik hoorde achteraf pas dat deze van de regisseur van Starred Up was, dat mooie gelaagde en prachtig grijze Britse gevangenisdrama. Combineer dat met de scenarist van Sicario, en je zult me wel geloven dat Hell or High Water één van de betere films is die ik in maanden gezien heb. Nu moet ik je verwachtingen ook weer niet teveel de hoogte in sturen, want zo goed als No Country for Old Men (waar de film…
Peter – Lone Survivor, Battleship – Berg heeft een zeer energieke en spannende film gemaakt over de grootste milieuramp uit de Amerikaanse geschiedenis, en daarin is hij wel lichtjes scherp over de veroorzakers van dit alles, maar laat hij enkele van de grootste k..tebedrijven wel buiten schot. En daardoor vraag ik me af of ik nou blij moet zijn met deze film, of ‘m juist extra kritisch moet beoordelen. Want een beetje kritiek informeert het…
Eigenlijk totaal ongeschikt om vertoond te worden tijdens een sneak preview in een (commerciële) bioscoop, hoe ogenschijnlijk ingenieus de bedoelingen van de regisseur misschien wel meer op ons als publiek gericht zijn dan op de karakters in de film. Als in: laat Hong-jin – The Chaser – Na ons als kijkers nou aan dezelfde ‘zonde’ onderhevig zijn als zijn hoofdkarakter, door een moeilijk te begrijpen film te maken waarin snel oordelen je filmbeleving totaal in de weg zal zitten? Want dat snelle…
Nu Netflix de serie Narcos uitzendt kan ik me voorstellen dat een film als The Infiltrator daar zowel profijt als last van kan hebben. Profijt omdat de Colombiaanse drugshandel onder Pablo E. een stukje recente geschiedenis oplevert om iets vets omheen te maken, maar ook last, omdat dit waargebeurde verhaal mogelijk wat te rustig verteld wordt, als je het vergelijkt met Narcos. Aan de andere kant is het zien van The Infiltrator mogelijk ook de…
Toen iemand direct na afloop vroeg hoe de film was appte ik “Denk een beetje Into the Wild meets Little Miss Sunshine meets The Kings of Summer, maar dan zonder een climactisch einde dat je achterlaat met een brok in je keel…“. En direct voelde ik dat ik dus toch op een nogal conventioneel einde had gehoopt, terwijl de film nu eigenlijk een einde heeft dat misschien wel perfect past. Zeker ook om mensen, die niet…
Of de makers nou (onterecht) verwachtten dat wij als kijker al voldoende achtergrondinformatie bij dit historische verhaal hadden, dat ze zich mogelijk té strikt aan de waargebeurde feiten wilden houden (en daarom niet voor extra dramatisering wilden kiezen), dat ze de balans tussen geschiedenis en drama niet juist wisten te krijgen of dat ze gewoon niet zo ‘goed’ zijn als filmmakers weet ik niet, maar Free State of Jones voldeed totaal niet aan mijn wat hoge verwachtingen.…
Okay, ik ergerde me aan deze ‘remake’ van Ben-Hur veel minder dan aan Ridley Scotts Exodus: Gods and Kings. Mogelijk heb ik daarmee wel al direct het meest positieve aan deze film genoemd, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat ik echt met nul verwachtingen naar deze film ging. En ja: de film is veel te makkelijk, wat mij mogelijk meer opvalt dan de gemiddelde kijker vanwege m’n kritischer houding. Toch wil ik de combinatie “boekhoudkundige…
Wat me het meest opviel bij deze nieuwe van Woody Allen zijn de prachtige gestileerde shots van meester-cameraman Vittorio – Last Tango in Paris, Apocalypse Now – Storaro. Daarnaast straalt Blake Lively als een malle, is Steve Carrell openhartig levendig, acteert Kirsten Stewart functioneel overduidelijk en waagt Jesse Eisenberg zich aan de ‘verplichte’ Allen-rol in een versie die Allen zelf nooit kon spelen. En ondanks dat dit weer een welbekende ‘slice-of-tragic-life‘ van Allen is, begréép ik meer wat Allens…
Ik las een mooie oneliner over deze film, die ook best aardig mijn kritiek samenvat: “War Dogs barks, but doesn’t bite.” Ik vermaakte me namelijk best wel met deze film, waarvan ik de trailer gelukkig niet serieus gezien had (ik verwachtte dus geen komedie “van de maker van The Hangover-trilogie“, zoals een teleurgestelde vrouw naast me dat wel deed). Ik was ook aangenaam verrast dat in de eerste alinea van het script al de megascherpe en gruwelijk…
Voor een heerlijk en spannend stukje escapisme naar een prachtig strand ergens in Mexico is The Shallows perfect makkelijk gemaakt. Ga per ongeluk niet ‘dieper’ zoeken naar betekenissen, ook al hint regisseur Jaume Collet-Serra daar zeker wel naar hoor. Waarschijnlijk best slim dat hij zich ook niet aan iets meer waagt, en weet dat z’n kracht ligt in het creëren van laagdrempelige spanning. Iets wat hij eerder met Liam Neeson aan de lopende band deed,…