Het valt me op dat ‘horror’ steeds vaker als genre opduikt in mooie menselijke drama’s. Nu zorgde dat er ook voor dat sommigen het prachtige A Ghost Story niet trokken (en daardoor dus ook de tragiek misten), iets wat bij Thelma mogelijk minder het geval zal zijn, want deze film is wel wat toegankelijker. Denk een beetje Hitchcock meets De Palma. Maar ook hier wordt ‘horror’ dus gebruikt om een erg mooi coming of age-verhaal te vertellen, waardoor ik…
Kort gezegd: Billy is een veel geslaagder regiedebuut dan die film van die andere bekende Brabander uit 2016. Nog korter gezegd: Billy = The Beaver meets Fight Club. En nog korter: ga Billy kijken! Niet enkel omdat debuterend regisseur Theo Maassen deze film zo heerlijk zelfbewust aan het promoten is, maar vooral omdat dit één van de grappigste (en betere) NLse films in tijden is, juist omdat er geen makkelijke keuzes gemaakt worden inzake de…
James Franco verrast aardig wat vrienden en vijanden met deze indrukwekkende film over het maken van één van de slechtste films ooit: The Room uit 2003. Het mysterie rondom ‘auteur’ Tommy Wiseau wordt niet alleen respectvol en goed in stand gehouden, maar bij vlagen zo neergezet dat ik zelfs aan de ultieme performance artist Andy Kaufman moest denken (één van de onderwerpen van de nummer 2 in m’n top-15-van-2017-lijstje). En eigenlijk geen een keer aan…
Ik moet eerlijk toegeven dat het horen van deze titel, in combinatie met het genre “Japanse romanporno”, mijn mannelijke oren mogelijk bovengemiddeld deden spitsen. En ja: dit is een hele lekkere film. Maar daarnaast is het toch wel meer dan dat, want het is ook een grappige en opzwepende film over het liefdesspel, waarin nu eens een keer een vrouw de macht lijkt te hebben. Daarnaast zorgen de ‘regels’ van dit Japanse subgenre, dat vooral…
Deze Hongaarse inzending voor de Oscars en recente winnaar van de Gouden Beer in Berlijn is zó subtiel genuanceerd dat de balans daardoor soms een beetje zoek lijkt. Dat ik daarom wat lastig in het verhaal kwam is eigenlijk het enige niet-positieve dat ik over dit prachtig menselijke en gelaagde droomsprookje kan typen. Naast ’t feit dat tere zieltjes mogelijk teveel (maar wel degelijk functioneel) contrast voelen tussen de puurheid van allesoverstijgende liefde en de…
Woody Allen maakt al vijftig jaar films, waarvan de laatste 30 jaar elk jaar één. Wonder Wheel is Woody Allens 2017-film en is zeker niet z’n beste, maar ook lang niet zijn minste. Gezet in het hoopvolle naoorlogse Coney Island, contrasterend gevuld met klassiek (en al dan niet terecht) zeurende Woody-karakters, vertelt Wonder Wheel wederom een verhaal over verloren dromen, al dan niet ijdele ‘liefdeshoop’ en het trachten te ontsnappen aan je situatie; hoe onbewust…
Ik neem aan dat de werktitel voor de eerste Amerikaans( geproduceerd)e film van Yorgos Lanthimos iets als “karma truly is a bitch” is geweest, want voor z’n minst Griekse film kiest ie wel voor een thema dat nogal vrij klassiek Grieks tragisch is. Koppel dat aan de ongemakkelijke en/of onconventionele vertelvorm, aangezet door vrij emotieloos acteerwerk van enkele topacteurs, en mogelijk begrijp je wel dat ik tot halverwege deze arthousefilm ook wel twijfelde wat ik…
Toch wel één van de meer opmerkelijke films van het jaar, deze nieuwe van Ruben – Turist, Involuntary – Östlund, waarin hij meer dan alleen de kunstwereld fileert. Mede gezien het licht ongemakkelijke gegiechel in de zaal durf ik wel te beweren dat Östlund de gehele westerse maatschappij een spiegel voor wil houden, en de film is bij vlagen wederom pijnlijk en soms zo spannend ongemakkelijk dat ik zelf een keer naar het scherm wilde…
Als je vooraf weet dat de regisseur van Disneys Pete’s Dragon twee dagen na het afronden van die mega-productie zin had in iets superkleins en persoonlijks, dan denk ik dat je beter de film in gaat dan wanneer je denkt dat dit lekkere geesten-horror is. Een horror is A Ghost Story namelijk totáál niet. En ook al zit het woord “verhaal” in de titel, focus je niet daarop, maar juist op het gevoel dat de maker…
Voordat ik deze nieuwe film van regisseur George Clooney zag, had ik al wat mindere reacties gelezen, dus ik had m’n verwachtingen al wat naar beneden bijgesteld. Dat zorgde er dan ook voor dat ik me zeker wel vermaakte met deze nieuwe film – met o.a. Matt Damon, Julianne Moore, Oscar Isaac, Noah Jupe en Julianne Moore (!) – maar ik zat me tijdens de film ook al af te vragen waar het aan lag…
Nacho Vigalondo is niet alleen een regisseur met een geweldige naam, hij maakte ook een paar van de opvallendste science-fiction thriller-drama’s van het afgelopen decennium. Knap hoe hij vergezochte rariteiten zo weet te brengen dat de gevolgen daarvan toch logisch invoelbaar worden, en met Colossal spant ie op dat vlak de kroon. Plus dat het z’n eerste grote Amerikaanse productie is, met een verrassende Anne Hathaway en een opvallend rauwe Jason Sudeikis. En ja, om…
Deze meest succesvolle anime ooit biedt zulke mooie beelden dat je af en toe naar gelaagde en bewegende schilderijen denkt te kijken. Daarnaast zitten er mooie Shinto-wijsheden in en biedt de film een fantastische fantasie die alsmaar grootser wordt door de verschillende onthullingen. Nu zie ik zelf inmiddels ook het ‘gevaar’ van geloven in zulke fantasieën, maar deze film toont ook een wat ongekend ‘zelfvertrouwen’: populaire en zelfverzekerde cultuur die niet uit Hollywood komt. En misschien…