RRR (Rise Roar Revolt – 2022)

Nom de tju, wat gaat die S.S. Rajamouli volledig LOS met het Indiase mega-epos Rise Roar Revolt, kortweg RRR. Sterk gezette motivaties, ontluikende vriendschap, loyaliteit, schaamte, familie, tradities: vele thema’s komen voorbij in dit ruim drie uur durende actie- en CGI-spektakel. En dan besluit Rajamouli om ruim voorbij halverwege de film met een best lange flashback naar de jeugd van één van onze (echt bestaand hebbende!!) helden te gaan, waarmee zijn motivatie nóg duidelijker wordt…

Orfeu Negro (a.k.a. Black Orpheus – 1959)

Had gisteren zin in een ‘levendige’ film, en met deze inmiddels klassieke vertaling van de klassiek Griekse tragedie over Orpheus en Euridyce, gezet aan de vooravond van het Carnaval in Rio de Janeiro, kreeg ik zeker waar ik op hoopte. Daarnaast raakte de magie van zowel de jochies in de film als die van de romantische tragedie mij zoveel, zodat ik met een aardig grote glimlach de aftiteling aanschouwde. Juist ook omdat deze Gouden Palm-,…

Body Language (2011)

Natuurlijk kan ik zeggen dat ik absoluut niet tot de doelgroep behoor, maar dat zou te makkelijk zijn. Ik weet ook dat films als You Got Served e.d. het bij een bepaalde doelgroep behoorlijk goed doen, maar zulke films krijgen op IMDb wel rond de 2,5 – 3,0. Dat lage punt doet vaak niks af aan de dansscènes, want daarvoor worden deze films vaak enkel gekeken. Maar ook over de manier waarop die in beeld…

Pina (2011)

Wim Wenders en Pina Bausch zijn schijnbaar decennia lang vrienden geweest, en met Pina toont Wenders aan dat hij z’n enorme cinematische talent perfect gekoppeld heeft aan zijn vriendschap voor Bausch. Hij brengt de choreografieën van Bausch niet alleen in beeld zoals alleen een soulmate/vriend dat kan doen, hij is ook één van de eersten die 3D op een positieve manier inzet in een live action film. Natuurlijk is er op een podium mogelijk makkelijker…