Een film die mij halverwege letterlijk de zin “Waarom is hier nooit eerder op deze manier een film over gemaakt?” laat uitspreken wil ik natuurlijk zonder pardon aanraden, zeker omdat het ook gewoon heerlijk popcorn-vermaak is. Daarbij lijkt deze ‘low budget’-film een fijne sneer te geven aan z’n bijna vijftien keer duurdere grote neef, zag ik in deze debuutfilm (!) één van mijn gaafste dromen op het witte doek verschijnen (mede daarom ook bovenstaande quote)…
Ik ging gisteravond zonder enige voorkennis – buiten het zien van de hilarisch droogkomische trailer – naar Plan C. Als ik namelijk had geweten hoe persoonlijk deze film voor schrijver en regisseur Max Porcelijn was geweest, dan was ik er sowieso al anders ingestapt. Dan had ik namelijk zeker geweten dat die wat ongemakkelijk aanvoelende authenticiteit ‘echt’ was. Nu schoof ik het wat af op “misschien ligt deze humor mij net niet“, want de overige filmliefhebbers…
Allereerst: Contraband is een remake van Reykjavík Rotterdam, een IJslandse/Duitse/Nederlandse productie uit 2008. Een klein gevoel van trots geeft me dat als Nederlander wel, maar verder hoef ik hier niet op in te gaan. Contraband speelt zich namelijk af tussen New Orleans en Panama, met een Mark Wahlberg die redelijk op de automatische piloot de rol van voormalig smokkelaar speelt die na een domme actie van z’n schoonbroertje – inderdaad – ‘one last job‘ moet doen…
De film is net zo ambitieloos als hoofdrolspeler Nick (Jesse Eisenberg), en dat is maar goed ook, want daardoor genoot ik zaterdagnacht behoorlijk van deze stoner-idiot-comedy die qua kwaliteit ergens ’t midden houdt tussen Zombieland (regisseur Fleischers debuut-hit) en Your Highness. Perfect voor een avond met vrienden en een krat bier (en/of een paar pretsigaretten), maar niet geschikt voor serieuze recensenten… Gelukkig ben ik niet altijd serieus, want als je deze film serieus neemt dan mis…
Safe House is gewoon een vermakelijke actiethriller waarin Denzel Washington toont dat hij op driekwart van z’n ‘vermogen’ nog altijd meer cool heeft dan bv. Jason Statham, terwijl hij toch ook al tegen de 60 loopt. Ik vond de film bij vlagen spannend (ik voelde m’n handen zelfs af en toe lichtjes samenknijpen) en gelukkig niet té voorspelbaar. Maar voordat ik je verwachtingen te hoog maak, meer dan een goedgemaakt tussendoortje op een verrassende locatie is het…
Dat de gruwelijke slachting van zo’n beetje een hele stad aan het begin van de Tweede Sino-Japanse Oorlog (1937-1945) naderhand om diverse redenen in de doofpot werd gestopt is al genoeg reden om City of Life and Death te kijken. De gruwelijkheden worden in zwart-wit getoond, wat mogelijk voorkomt dat je wegrent van een scherm dat anders te roodgekleurd wordt, en door niet te kiezen voor één rode draad neemt regisseur en schrijver Chuan Lu…
Interessante maar volgens mij niet geheel uit de verf komende film over een tweetal roodharigen die het gehad hebben met de wereld waarin ze gepest worden en op een Natural Born Killers-achtige road trip gaan. Dat is in het kort Notre jour viendra, een film die zeker lekker blijft hangen, maar die de gruwelijk hoge verwachtingen die ik had na ’t zien van de trailer helaas niet waarmaakt. Of zou ik iets gemist hebben..? Regisseur…
Wat deze film in de line up tijdens het PAC-festival afgelopen zondag deed weet ik niet. Ik heb iets ontzettend interessants gemist of mogelijk denkt men dat elke niet Engels- of Nederlandstalige film in het arthouse-circuit hoort. Headhunters is namelijk een aangename boekverfilming die het moet hebben van wat zwarte humor, maar vooral van een flink aantal twists. En dus is dit eigenlijk een leuke puzzelfilm, maar ik heb het gevoel dat er één zo’n grote fout…
Na twee zeer rustige en spiritueel diepzinnige films was het helemaal niet erg om een keer een lekkere simpele actiethriller te zien. Waar ik vooraf nog wat huiverig was omdat ik iemand hoorde zeggen dat ie “net zo vet was als Taken” (die ik dus vooral irritant vond), daar was het inderdaad gewoon een makkelijk tussendoortje. Ik heb wel wat kritiek, maar eigenlijk was ie best spannend en riep de film ook wel aardige wraakgevoelens…
Het is alweer een tijdje geleden dat ik aan ’t einde van een film dacht: “Vet als ze ‘m hier zouden eindigen, dan klopt ’t einde precies“, en dat de eindcredits dan ook komen. En dan bedoel ik het niet zoals je dat bij conventionele films al van mijlenver aan voelt komen (vanwege de gehanteerde formule waarmee zulke films worden opgebouwd), maar dat de film in je beleving ‘emotioneel’ klopt als je ‘m dan stopt,…
Ja, Black Out is zeker vermakelijk en zal het goed gaan doen in de bioscopen. Hij is technisch goed gemaakt, bevat een flink aantal goede one-liners die je mogelijk zult willen onthouden en later stoer tegen je vrienden gaat herhalen, en combineert dat met een flinke dosis knokken. Ik verwacht ook dat de filmacademie trots is op Arne Toonens nieuwste film, want in de commercial die hij ooit maakte voor dezelfde academie leek het alsof…
Vrijdagavond: na een aardig drukke week had ik zin in simpel vermaak. Ik wist dat deze film uit de Luc Besson/Robert Mark Kamen-schrijfstal kwam, dus ik vond ’t niet de moeite waard om ‘m in de bioscoop te kijken. En omdat ik films als Transporter 3 en Taken echt niet trek vanwege de übersimpele verhaallijntjes en tenenkrommend slechte dialogen had ik erg lage verwachtingen toen ik gisteravond de Blu-ray in m’n speler stopte, en alleen…