Een beetje het energieke, licht sci-fi en (daardoor) fantasieprikkelendere broertje van How to Train Your Dragon 2, want beide films zijn in mijn ogen duidelijke voorbeelden van hoe animatiefilms zowel voor kids als voor (‘pedagogisch verantwoorde’) volwassenen zeer bevredigend kunnen zijn. How to Train Your Dragon 2 verkent het grijze gebied tussen goed en kwaad iets beter dan Big Hero 6, maar deze is een stuk spannender, doordat ie zich in een meer herkenbare (en…
Ik vind het altijd fijn om te zien dat er nog altijd serieus goede films voor kinderen worden gemaakt, en ook dit tweede deel in de How to Train Your Dragon-franchise is wederom erg goed. Een stukje duisterder dan het energieke eerste deel, waardoor de pedagogisch verantwoorde thema’s mogelijk nóg interessanter zijn, maar daarnaast net zo avontuurlijk, leuk, meeslepend en cool… Het verhaal Waar het eerste deel vooral nog het temmen van de draken en…
Aan vrijwel alles aan Homies straalt het plezier af dat cast & crew waarschijnlijk op de set hebben gehad, maar daarmee heb ik dan ook direct het meest positieve aan deze RTL-komedie genoemd. Als je de film vergelijkt met andere recente Nederlandse films, dan is dit speelfilmdebuut van actor turned director Jon Karthaus een wat simpele mix van Bro’s Before Ho’s en Black Out, die beide overigens een stuk beter waren. Al heb ik – toen…
Door al het gedoe vanwege die Sony-hack (met de dreiging met aanslagen als deze film uitgebracht zou worden) heeft deze film nogal wat extra aandacht gekregen, waardoor de verwachtingen van de meeste kijkers waarschijnlijk torenhoog zijn. Ik vrees echter dat dat ook veel teleurstellingen teweeg zal brengen. Als je weet dat dit de nieuwe is van de makers van Pineapple Express en This Is the End, dan weet je echter wél wat je moet verwachten.…
Wat erg jammer is aan Ridley Scotts Exodus: Gods and Kings, is dat hij – mede als zelfverklaard agnost? – weinig interessants te melden lijkt te hebben over die toch vrij menselijke behoefte van het ‘geloven’ in iets. Ik bemerkte geen enkele visie inzake die vrij universele spirituele zoektocht, en volgens mij is dat de reden dat de film niet echt een specifieke of interessante focus bevat, waardoor dit eigenlijk een vrij rechtlijnige ‘boek’-verfilming is…
Starred Up maakte me behoorlijk pissig. Maar waar dat meestal negatief is, daar bedoel ik dat hier uitermate positief. Door het zeer goede scenario, de gedurfde regie en het sterke acteren voelde ik zó mee met dit cynische en harde verhaal, dat ik dit wel één van de beste gevangenisfilms in behoorlijk lange tijd durf te noemen. Want naast het Spaanse Celda 211 (a.k.a. Cell 211) en Un Prophète (beide uit 2009) kan ik me geen goede…
Als je zin hebt in een behoorlijk breinloze actiefilm die er qua actiescènes vrij creatief uit ziet maar waarbij elke kritische noot je beleving kan verpesten, dan is John Wick de perfecte film. Keanu Reeves toont dat hij nog altijd een stevige actieheld kan spelen, wat eigenlijk vrij logisch volgt uit het feit dat dit het regiedebuut is van z’n voormalige stunt double in Point Break, uit 1991 (!). Daarna hebben ze nog vaak samengewerkt, en…
Als niet-lezer van de boeken was ik nogal verbaasd over de ‘sfeerverandering’ in dit derde deel van de The Hunger Games-franchise. Waar de eerste twee films het vooral nog moesten hebben van een overdaad aan futuristische glamour en actie, daar is dit derde deel (eigenlijk “deel 3a“) meer een rustige en wat duistere situatieschets. Plottechnisch lijkt het verhaal aardig bevredigend over twee films verdeeld te zijn, waarbij je in dit deel voelt dat de rem…
Naast het feit dat Fury op nogal grafische wijze laat zien dat oorlog gruwelijk is en enkel verliezers oplevert, valt de film vooral op doordat ie een stuk rustiger en minder heldhaftig is dan ik verwachtte. De rauwheid werkt zeker wel en de film maakt daardoor ook behoorlijk wat indruk, al miste ik wel iets van urgentie. Maar mogelijk is het wel een compliment dat ik bij zo’n grootste productie nog ‘serieus’ ga zoeken naar…
Soms is het fijn om onwetend een film in te gaan, maar ik verwacht niet dat dat bij de doelgroep van The Maze Runner het geval zal zijn. Ik behoor daar zelf niet (meer) toe, dus is het mogelijk des te knapper dat ik me aardig vermaakte bij deze Lord of the Flies meets Cube meets The Hunger Games meets Ender’s Game, gebaseerd op het eerste boek van James Dashners Maze Runner-serie. Maar daarmee twijfel ik…
Allereerst: ik ging compleet ‘blank‘ deze film in. Geen trailer gezien, geen herinneringen aan die jaren 80-serie waarop ie gebaseerd is, en halverwege een lichte griep en dus in de stemming voor iets zeer makkelijks. Drie redenen die er zeker toe bijdroegen dat ik behoorlijk kon genieten van deze af en toe wel wat onevenwichtige actiethriller over een man met een ogenschijnlijk duister verleden die uiteindelijk toch nog op zoek gaat naar iets van redding…
Misschien komt het doordat ik me de laatste jaren zo geërgerd heb aan de Luc Besson-lopende-band-actiethrillers, maar ik vond The November Man dus al ‘goed genoeg’ omdat hij me nergens irriteerde. Verder is het ook gewoon een makkelijk tussendoortje dat je net zo snel weer kunt vergeten, maar ik zat er aardig in en vermaakte me goed met Pierce Brosnan als een gepensioneerde James Bond die weer geactiveerd wordt. Mogelijk dat de nogal ervaren regisseur…