Voordat ik gisteravond naar dit tweede deel in de Divergent-franchise ging moest ik het plot van het eerste deel even terughalen, want die dacht ik wat vergeten te zijn. Nu viel dat best mee, maar omdat ik die ergens in een vliegtuig zag heb ik daar nooit een recensie over geschreven. Ik had gisteravond ook zin in even wat escapisme, en daarin stelde Insurgent me zeker niet teleur. Ik denk dat ik ‘m zelfs beter…
Een mix van Robocop en Short Circuit, met een (te) klein beetje Moon, en vooral ontzettend veel Die Antwoord. Dat is Chappie, deze nieuwste van Neill – District 9, Elysium – Blomkamp, over een politierobot met een bewustzijn en nogal conflicterende ‘ouders’. Na een begin met een paar ontzettend domme plotelementen ontwikkelt de film zich best interessant, raakte hij me zelfs even best goed, maar liet hij me uiteindelijk toch achter met een gevoel dat…
Iedereen die de laatste week het nieuws heeft gevolgd zal wel weten wat er uiteindelijk met Chris Kyle, de hoofdpersoon uit American Sniper, is gebeurd. Dat het NOS Journaal een ‘spoiler alert‘ had moeten plaatsen, zodat onwetenden eenzelfde suckerpunch to the gut hadden gekregen als ik die kreeg richting het einde van de film, dat gaat mogelijk wat ver. En al heeft die stevige klap zeker mijn beleving van deze film ‘positief’ beïnvloed, weet dat ik…
Scenarist David Koepps pogingen om ook als regisseur serieus genomen te worden werpen hun vruchten vooralsnog niet echt af. Van z’n vorige vijf regiepogingen zag ik er vier (Stir of Echoes, Secret Window, Ghost Town en Premium Rush), maar ondanks een behoorlijke diversiteit – Mortdecai valt in het genre “klucht” – is deze laatste zeker de minste in dat rijtje. Ondanks dat hij natuurlijk zelf moeten weten wat hij doet, lijkt het mij fijner als hij zich gewoon vooral…
Verwacht van A Most Violent Year geen gewelddadige actiethriller, maar juist een ijzersterk, spannend en strak in elkaar gezet drama over een man die in het meest gewelddadige jaar van New Yorks moderne geschiedenis tracht z’n bedrijf te redden, zonder te grijpen naar middelen die menigeen wel zou aangrijpen. En met “menigeen” bedoel ik niet alleen de personen om hem heen, maar misschien ook jou wel als kijker. Schrijver-regisseur J.C. – Margin Call, All is Lost…
Qua energie is Kingsman: The Secret Service redelijk vergelijkbaar met Kick-Ass, wat deels door het bronmateriaal en deels door dezelfde regisseur komt. Beide films gaan behoorlijk heftig over-the-top, ook qua geweld, maar waar Kick-Ass wat meer in balans was, daar zoekt Matthew Vaughn in Kingsman nogal veelvuldig de grenzen van het in balans zijn op. Dat daarin een paar keer flink uit de bocht wordt gevlogen is ook een kwestie van smaak, want waar ik…
Cinderella in Space (and on a Smidge of Acid…), zo hadden de inmiddels broer en zus Wachowski (Lana heette vroeger Larry) deze visueel geweldige sci-fi camp-epic ook kunnen noemen. Want ondanks zeker ook interessante en goede intenties voelt Jupiter Ascending uiteindelijk toch vooral aan als een nogal onoverzichtelijke potpourri van over-the-top actie, campy bad guys en een absurd incomplete plotlijn, die alle ruimte open laat voor ‘franchisevorming’. Maar met de juiste instelling biedt dit ruimtesprookje…
De afgelopen jaren hebben me geleerd dat ik – mede door het schrijven van deze recensies en het (analytische) ‘werk’ dat ik daarin steek – een stuk kritischer ben dan de gemiddelde kijker. Toch vind ik het nog altijd best fijn om wel eens puur ‘breinloos’ van een simpele actiefilm te genieten. Dat lukte me echter totaal niet met Wild Card, Jason Stathams nieuwste ‘lopende-band-film’. Maar deze keer was ik niet alleen in m’n kritiek,…
Herman Pleij schrijft in Moet kunnen dat als er één overkoepelend identiteitskenmerk van ‘de Nederlander’ bestaat, dat dat onze afkeer tegen ‘verbeelding’ is. Als in: trots zijn op iets dat we bereikt hebben dient direct de kop ingedrukt te worden door op z’n minst relativering, want we zouden ons toch eens iets verbeelden zeg. Dat het heldenepos Michiel de Ruyter stevige kritiek krijgt omdat De Ruyter zeker ook een ‘slavernijschoft’ blijkt te zijn geweest, dat is…
Een beetje het energieke, licht sci-fi en (daardoor) fantasieprikkelendere broertje van How to Train Your Dragon 2, want beide films zijn in mijn ogen duidelijke voorbeelden van hoe animatiefilms zowel voor kids als voor (‘pedagogisch verantwoorde’) volwassenen zeer bevredigend kunnen zijn. How to Train Your Dragon 2 verkent het grijze gebied tussen goed en kwaad iets beter dan Big Hero 6, maar deze is een stuk spannender, doordat ie zich in een meer herkenbare (en…
Ik vind het altijd fijn om te zien dat er nog altijd serieus goede films voor kinderen worden gemaakt, en ook dit tweede deel in de How to Train Your Dragon-franchise is wederom erg goed. Een stukje duisterder dan het energieke eerste deel, waardoor de pedagogisch verantwoorde thema’s mogelijk nóg interessanter zijn, maar daarnaast net zo avontuurlijk, leuk, meeslepend en cool… Het verhaal Waar het eerste deel vooral nog het temmen van de draken en…
Aan vrijwel alles aan Homies straalt het plezier af dat cast & crew waarschijnlijk op de set hebben gehad, maar daarmee heb ik dan ook direct het meest positieve aan deze RTL-komedie genoemd. Als je de film vergelijkt met andere recente Nederlandse films, dan is dit speelfilmdebuut van actor turned director Jon Karthaus een wat simpele mix van Bro’s Before Ho’s en Black Out, die beide overigens een stuk beter waren. Al heb ik – toen…