Damn, wat een heerlijk rijke, nostalgische film over jeugdige liefde. En ook de naturel, ‘gewone’ en daarmee extra speciale tegenhanger van de potentieel ‘levensvernachelende’ romantiek die je in films als bijvoorbeeld West Side Story ziet. Daarnaast zit deze nieuwste van meester-regisseur Paul Thomas Anderson vol met echt-bestaande karakters en is de film verrassend grappig, fijn losjes – zeker vergeleken met bijvoorbeeld het strakke van Phantom Thread – en een beetje het voorportaal van Andersons Boogie Nights,…
Zes jaar na Wreck-it Ralph volgt het tweede avontuur van de wat sullige goedzak/sloper Ralph en z’n beste vriendin: Vanellope von Schweetz. De naam van Sarah Silvermans karakter is typerend voor de humor in dit geweldige vervolg, en naast ongelooflijk veel inside jokes (waarmee de film ook meer dan vermakelijk is voor volwassenen) bevat de film ook een prachtige boodschap voor kinderen en ogenschijnlijk perfect opvoedadvies. Ik vond Ralph Breaks the Internet een heerlijke animatie met…
Na afloop van deze vrij opvallende western grapten we nog dat dit de tweede cowboyfilm met Jake – Brokeback Mountain – Gyllenhaal was die nogal wat conventies tartte. Het is dan mogelijk ook niet echt opvallend dat IMDb deze film niet onder de westerns schaart (ik wel hoor), misschien mede omdat Jacques – Un prophète, De rouille et d’os – Audiard het verhaal natuurlijk doorspekt heeft met commentaren op onze huidige tijd, waarmee het bij…
Net voordat de IMAX 3D-versie van Kong: Skull Island begon appte ik nog nog naar een vriendin: “Ik ga een heerlijk slechte/foute film kijken.” Toen de film na een voor fans ontzettend interessante after-the-credits-scène geëindigd was, moest ik dat echter ook direct opvolgen met “Sow, die viel ontzettend mee zeg..! Goed vermakelijk zelfs!” En nu, een dag later, voelt ie eigenlijk aan als een mix van een guilty pleasure en een heerlijke verrassing van de maker van het…
Dat Yorgos Lanthimos zijn visie op de mensheid in absurdistische satires weet te vangen, dat bewees hij eerder al met Kynodontas (a.k.a. Dogtooth) en Alpeis (a.k.a. Alps), en met The Lobster trekt hij die lijn niet alleen internationaal door. Want waar je zijn kenmerkende en geforceerd gekunstelde werelden in z’n eerdere films nog kon zien als een rare niche in onze ‘werkelijkheid’, daar lijkt hier – met een onverwachte grote sterrencast – de héle wereld overgeleverd…
Als je de trailer van Guardians of the Galaxy hebt gezien, dan weet je waarschijnlijk al dat dit één van de verrassendste Marvel-films is, deels vanwege het feit dat 99,5% van de film zich niet op aarde afspeelt, maar vooral vanwege de heerlijke zelfrelativerende humor. In dat opzicht is de trailer de perfecte representatie van deze nieuwe van regisseur James Gunn, die me een paar jaar geleden enorm verraste met z’n vrij cynische superheldenfilm Super, na…
Naast ’n fijn nostalgisch gevoel naar ’n wereld die nog veel mysterieuzer was, deels omdat ik ‘m natuurlijk (nog) veel minder begreep, biedt Wreck-It Ralph ook heerlijk escapisme van een ‘credit-technisch-Pixar-loos’ Disney, maar je voelt Pixar wel all over deze film. Daarnaast biedt de film ’n aantal verrassende acteurs de kans om hun stemtalenten te tonen en werd ik zo vermaakt dat ik nu eens niet zal gaan zeuren over de traanogen die ik wederom kreeg…
Mijn initiële reactie na het zien van The Dictator, Sacha Baron Cohens nieuwste over een Oost-Afrikaanse dictator die in New York de kluts (en z’n baard) kwijtraakt, was dat ie qua ‘leukheid’ een beetje tussen ’t geweldige Borat en ’t teleurstellende Brüno in zit. Maar er zitten ook best een aantal scherpe kantjes aan de film, die voor mij persoonlijk niet ver genoeg werden uitgewerkt, totdat Baron Cohen toont wel degelijk vlijmscherp politiek commentaar te…
Oh, wat heb ik af en toe lekker ongemakkelijk maar net zo vaak gewoon luid hardop gelachen om Carnage, de nieuwe van Roman Polanski met in de hoofdrollen Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en Christoph Waltz. Misschien is het meest treffende woord in deze wel “compact”, omdat alles (op de begin- en eindshots na) zich in het appartement van één van de stellen afspeelt, omdat de film slechts 79 minuten duurt, omdat de…
Shit, dit is weer zo’n film waar ik steeds enthousiaster over word, hoe meer ik er over nadenk (en hoe vaker ik de trailer bekijk). Nu maar hopen dat ik klaar ben met m’n recensie voordat je verwachtingen echt sky high zijn. Want Cedar Rapids is leuk, maar vooral precies zo’n film die ik nodig had afgelopen zondagavond, na een redelijk druk en intens weekend… Ed Helms, bekend van z’n tandentrekkerij en gezichtstatoeage in The Hangover-films,…
Uit betrouwbare bron weet ik dat ik Morvern Callar nog altijd moet zien, en als die film uit 2002 cinematisch net zo verrassend/overdonderend is als deze nieuwe van Lynne Ramsay, dan weet ik het nog zekerder. Want damn!, wat blijft deze film op een indrukwekkende manier hangen. Hij werd afgelopen zondag als derde film vertoond tijdens het PAC-festival, waar ik de vierde film bewust heb laten schieten vanwege m’n vermoeidheid, maar mogelijk kon ik me daardoor…
Als je ‘quirky’ op Wikipedia opzoekt, dan krijg je een korte uitleg van dit bijvoeglijk naamwoord, maar je zou net zo goed een verwijzing naar Cyrus kunnen krijgen, een aparte ‘indie comedy’ met John C. Reilly, Marisa Tomei, Catherine Keener en in de titelrol Jonah Hill. Een beetje een weirde film (ook om te recenseren), maar ik was wel degelijk aangenaam verrast… Regisseurs Jay en Mark Duplass maakten in het ‘indie circuit’ al eerder naam…