Door dit realistische Iraanse drama zo rijk te vullen met ’twists’ en ontzettend uitgebalanceerde karakters heeft regisseur Asghar Farhadi het voor elkaar gekregen dat de film als een thriller aanvoelt, en ik kan zelf amper verwoorden hoe knap dat is. Daarnaast krijg je ook nog een zeer genuanceerd beeld van een maatschappij waarvan wij enkel de morele verwerpelijkheid van z’n leiders te zien krijgen, wat mij ook direct doet denken hoe ongenuanceerd mijn kijk op…
Zoals verwacht met een sequel is New Kids Nitro grover, lomper en nóg schaamtelozer dan New Kids Turbo, maar eerlijkheidshalve moet ik ook zeggen dat Nitro een ‘betere’ film is dan het eerste deel van de belevenissen van deze kutzakken uit Maaskantje. Niet dat dit een goede film is, maar hij zit zeker beter in elkaar, bevat nog veel meer én heftigere stunts en hij is gewoon ook weer hilarisch. En dat terwijl ik na…
Allereerst: Another Earth is een psychologisch drama over het vinden van verlossing na een onbedoeld gruwelijke actie. Dat het gezet is tegen de achtergrond van de ontdekking van een tweede aarde die een vrijwel exacte kopie van onze aarde lijkt geeft ‘plot-analisten’ een field day, want uitzoeken hoe het nu precies zit is interessant, het versterkt deels ook de essentie van het verhaal, maar leidt ook wat af van wat de film eigenlijk wil vertellen.…
Acteur Paddy – In America, Dead Man’s Shoes – Considine’s regiedebuut Tyrannosaur veelbelovend noemen is ongeveer net zo’n understatement als zeggen dat hoofdrolspeler Joseph een behoorlijk kort lontje heeft. Want boy, wat zie je hem worstelen met z’n opgekropte woede en onvermogen om daar ‘normaal’ mee om te gaan. En hoe knap is het van een debuterend regisseur (en van acteur Peter Mullan) om je hoofdrolspeler in de eerste scène z’n hond dood te laten…
Nadat ik het geweldige Drive reeds twee keer in de bioscoop heb gezien was het gisteravond tijd voor The Driver, een film over een getaway driver die zelf geen wapens draagt, onverwacht toch wel z’n mannetje staat en die, begeleid door sferische muziek, de straten van nachtelijk Los Angeles als zijn speeltuin ziet. En daar houden de vergelijkingen niet op (toevallig heten beide hoofdrolspelers in het echt ook nog “Ryan”), maar toch is deze film…
Tot zo’n tien jaar geleden ‘kende’ ik The Man Who Knew Too Much alleen van de parodiërende titel van die Bill Murray-film (The Man Who Knew Too Little), over een videotheekmedewerker (“I’m in the entertainment business” :)) die verzeild raakt in iets van een complot in Londen. Nu de laatste jaren m’n liefde voor Hitchcock-films heftig is gegroeid was het onvermijdelijk dat ik The Man Who Knew Too Much ooit zou gaan zien. Bleek dat…
Gelukkig, na drie mindere films had ik zoiets wel weer nodig, damn! Joseph Gordon-Levitt toont in Hesher wederom dat hij Ben Fosters plek naast Ryan Gosling heeft ingenomen als ‘beste jonge acteurs’. Een film over een soort lompe hardrock ‘engel’ die een gezin komt ‘helpen’ om te gaan met verlies en om (weer) te leren het leven in eigen handen te nemen. En ook al is de film redelijk all over the place, door dit…
Regisseuse Ami Canaan Mann is inderdaad de dochter van Michael – Heat, Public Enemies – Mann. Waarschijnlijk de reden dat miss Mann zoveel grote namen voor haar eerste grote film heeft weten te strikken (papa was ook één van de producenten), want Jessica Chastain, Jeffrey Dean Morgan, Sam Worthington en Chloë Moretz zullen niet op basis van ’t scenario voor deze film gekozen hebben, want dat rammelt aan alle kanten. Wat Mann wel laat zien…
Tja, deze film had alles in zich om een geweldig leuke film te zijn, maar ik vond het uiteindelijk slechts een vermakelijk tussendoortje waar je zeker niet teveel bij stil moet staan, want dan zie je wel wat gebreken. Romain – Exils, Arsène Lupin – Duris speelt Alex Lippi, de professionele hartenbreker uit de titel. Het ‘slachtoffer’ waar het in deze film om draait wordt gespeeld door Vanessa Paradis, waarvan ik zó hoopte dat ze iets…
Als Dick Maas één ding waarschijnlijk niet wil, dan is het wel dat je Sint serieus recenseert. Gelukkig is dat gezeur om de poster dit jaar niet meer aanwezig (PR-trucje, anyone?), en wat dan overblijft is eigenlijk een erg slechte film, die wonderwel wél vermakelijk is. Maar ik krijg toch lichtelijk het gevoel dat Dick Maas filmmaken als een soort marktkoopman benadert: als ie maar lekker in vrijheid kan schreeuwen en z’n ding kan doen…
Nadat ik op dinsdag behoorlijk geraakt en verrast werd door 50/50 was ik erg benieuwd naar regisseur Jonathan Levine’s debuutfilm The Wackness. Okay, hij schoot All The Boys Love Mandy Lane een paar jaar eerder, maar de films verschenen ongeveer gelijktijdig in de Amerikaanse bioscopen, waarbij de Mandy Lane-film een ietwat opvallende maar meer een ‘voet in de Hollywood-deur’-film was, terwijl The Wackness veel persoonlijker aanvoelt. Over een 18-jarige jongen die net is geslaagd voor z’n middelbare…
Wat een ongelooflijk prachtige film is dit. Een stomme film over de overgang van de stomme film naar de talkies met in de hoofdrol de grote ster van de stomme film: George Valentin. Acteur Jean Dujardin won de prijs voor Beste Acteur op het filmfestival van Cannes, en de film zelf zou ook wel eens een goede outsider kunnen zijn bij de Oscars aankomend voorjaar. Terwijl er dus niet wordt gesproken en de film een…