Till (2022)

Allereerst: Till is een behoorlijke must-see voor iedereen die nog nooit van de naam “Emmett Till” heeft gehoord. Ik kende z’n naam al een stuk langer, maar wist niet veel over de verschrikkingen die hem zijn overkomen. Wat ik wel wist, is dat z’n naam veelvuldig werd gebezigd als het over raciale schofterigheid ging, als in: dat zijn dood een heftig negatieve mijlpaal in de ‘recente’ Amerikaanse geschiedenis was, dat bleek wel rondom berichtgevingen over…

L’immensità (2022)

De maker van Respiro (2002, met Valeria – Rain Man, Hot Shots! – Golino) lijkt met L’immensità vooral af te willen/moeten rekenen met z’n eigen (christelijke?) opvoeding in het Rome van de jaren 70 van de vorige eeuw. Waarbij hij Penélope Cruz voornamelijk in het Italiaans laat acteren, al hoorde ik er wel degelijk ook wat Spaans tussendoor. Maar gaat het verhaal nu over Penelope’s nogal onderdrukte rol als moeder, of toch voornamelijk over haar dochter,…

Creed III (2023)

Voor z’n regiedebuut (!) is hoofdrolspeler Michael B. Jordan zo ‘slim’ geweest om de Rocky-/Creed-formule gewoon vrij strak te volgen. Maar wat nog veel wijzer is geweest, is om Jonathan – White Boy Rick, Lovecraft Country (tv), The Last Black Man in San Francisco, Devotion – Majors te casten als z’n tegenspeler. Ik las ergens de heerlijke one-liner “Majors delivers a knock-out performanceI“, en hoe leuk die ook gevonden is, ik zou dat nog wat…

Knock at the Cabin (2023)

M. Night Shyamalan stond ooit bekend om z’n ’twist-films’ (denk The Sixth Sense, Unbreakable, Signs), maar inmiddels focust hij zich vooral op dat andere kenmerk in zo goed als al z’n films: gewone mensen die in ongewone situaties keuzes moeten maken voor ‘het grotere goed’. En dat gegeven is ook de basis van Knock at the Cabin, een verfilming van Paul Tremblays The Cabin at the End of the World uit 2018. Dus nee, dit is…

Tár (2022)

Alleen voor Cate Blanchetts acteerprestatie is Tár al ‘verplicht voer’ voor iedereen die film serieus neemt. Maar als film levert Todd – In the Bedroom, Little Children – Field ook een geweldige film af, waarin het vooral knap is hoe deze volgens mij zowel voor- als tegenstanders van ‘cancel culture’ munitie kan verschaffen. En dat maakt dit meesterwerk – dat qua sfeer en opzet zeker ook aan Aronofsky’s Black Swan doet denken –  misschien wel…

Aftersun (2022)

Sow hey, die Schotse Charlotte Wells debuteert even met een melancholisch meesterwerk zeg. Wat je overigens totaal niet af moet schrikken hoor, want Aftersun is ook een heerlijke ‘herinnering’ aan een zomer waarin onze hoofdpersoon met opvallende, maar ook fijne gevoelens aan terugdenkt. Iets dat natuurlijk ontzettend goed werkt op zaken als pijnlichaam, ego, e.d., waardoor dit voor velen ook makkelijk mee-/invoelbaar zal zijn. En dat levert dus een film op met een tweetal prachtige…

The Whale (2022)

Nu vertelde Aronofsky in een interview ook wel dat het zijn bedoeling was met deze film, maar het viel mij dus nogal op dat het lang geleden is dat ik zoveel vocht over m’n wangen voelde ‘stromen’ tijdens een film. En dan geen cyring out loud-‘stortbuien’, maar meer zo’n doorlopende miezerregen. De reden? Aronofsky weet (wederom) iemand zo genuanceerd neer te zetten, als gewoon een man van (veel) vlees en bloed, zonder potentiële zieligheid te…

The Fabelmans (2022)

Steven Spielberg wordt dit jaar 77. Maar als je dan naar enkele van die leuke en zelfbewuste ‘grapjes’ in The Fabelmans kijkt, dan lijkt hij nog altijd die kwajongen waar deze semi-autobiografische coming-of-age film ook grotendeels over gaat. Eindelijk vond deze ‘master of cinema‘ dat ie klaar was om z’n eigen verhaal te vertellen, en wat mogen wij filmliefhebbers daar blij mee zijn… Een behoorlijk lange zit (alhoewel: Spielbergs leven van 7 tot 18 jaar…

Im Westen nichts Neues (a.k.a. All Quiet on the Western Front – 2022)

Een Duitstalige film over een oorlog die nog 30 jaar ‘ouder’ is dan de Holocaust, waarvan gisteren bekend werd dat een kwart van de NLse jongeren twijfelt of dat überhaupt wel ooit heeft plaatsgevonden, maar die op dezelfde dag dus negen (!!!!) Oscarnominaties in de wacht sleept en gewoon op Netflix te zien is..??? Dat is een omschrijving van Im Westen nichts Neues, die ik gisteravond eigenlijk veel te laat opzette, en dus ook de…

Babylon (2022)

Babylon is een nogal opvallende, risicovolle en bombastische terugblik op het Hollywood van bijna 100 (!!) jaar geleden, waarbij sommige kijkers (althans, in de zaal waar ik ‘m zag) volgens mij niet door hadden dat dat exorbitante, flamboyante en mega-decadente gedrag dat Damien – La La Land, Whiplash – Chazelle ons toont wel degelijk gemeengoed was in die tijd. Chazelle schotelt ons – in dit wat lastig balancerende epos – een geweldige poel van verderf…

Devotion (2022)

Check de poster en je zult waarschijnlijk direct begrijpen dat mijn grootste ‘kritiek’ op dit schijnbaar waargebeurde verhaal – over de eerste Afro-Amerikaanse marinepiloot in de geschiedenis – die wat rare/opvallende mix van stijlen is. Net als deze poster er veel te ‘fleurig’ uit ziet, past de soundtrack ook niet helemaal. En natuurlijk is dat deels mijn ‘gewenning’ aan conventies, maar omdat ik zo’n gewenning niet zomaar uit kan zetten, beïnvloedde dat mijn beleving dus…

The Banshees of Inisherin (2022)

Die “It was all going fine till he chopped off all his fingers”-uitspraak van Colin Farrells karakter in Martin – In Bruges, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri – McDonaghs nieuwste film zal ik waarschijnlijk nooit vergeten. Niet alleen omdat het ’t plot van deze heerlijk-heftig duistere komedie direct samenvat, maar ook omdat het de meelijwekkende social ignorance van dat karakter zo goed zet. Ik ben Farrell serieus wat empathischer gaan bekijken door deze film: alsof hij…