Poor Things (2023)

Yes, wat een heerlijke film is deze nieuwste, overduidelijke Yorgos – Kynodontas (a.k.a. Dogtooth), Killing of a Sacred Deer, The Favourite – Lanthimos-film. Zo heerlijk zelfs, dat m’n eerste aantekening misschien wel Lanthimos’ motivatie toont: “Fuck society, here’s what’s wrong with it and let’s create our own!“, om een paar minuten later de volgende voorlopige conclusie te vormen in m’n hoofd: “Een beetje de subtiele versie van Barbie, in hoeverre je over subtiel kunt spreken…

Asteroid City (2023)

Yes, Asteroid City is een overduidelijke Wes Anderson-film (maar zonniger dan z’n meeste eerdere films), maar nog duidelijker is dat hij wil dat jij je als kijker continu beseft dat je naar een ‘film’ aan het kijken bent; of in elk geval: naar een verfilming van een toneelstuk waarvan het maakproces becommentarieert wordt door ‘onze’ verteller: Bryan Cranston. Waardoor ik me dus vanaf het begin al af zat te vragen: “Waarom wil ie ons continu…

The Northman (2022)

Tijdens mijn eerste sneak preview in twee jaar (!) tijd schrok ik wel een beetje toen ik Robert – The VVitch, The Lighthouse – Eggers’ nieuwste ingestart zag worden. Ik was namelijk direct ‘bezorgd’ dat Eggers’ eigenzinnigheid totaal niet zou passen bij een toch ietwat commerciëler (en onvoorbereid) ingesteld publiek. Maar wat bleek: ik heb werkelijk niemand gehoord en/of weg zien lopen bij deze epische cult-Viking-film, bomvol Noorse mythologie en best wat psychedelische scènes..! Ook…

Nightmare Alley (2021)

Zoals bij de meeste ‘belangrijke’ films (en/of films van interessante regisseurs) ging ik met zo min mogelijk voorkennis deze nieuwste van Guillermo – The Shape of Water, Pan’s Labyrinth – del Toro in. Toen ik na afloop ontdekte dat dit een remake is, vielen er wel een paar dingen iets ‘logischer’ op hun plek (al is 100% logica zeker niet iets wat Del Toro belangrijk vindt, volgens mij). Maar had ik geweten wat het genre…

Spider-Man: No Way Home (2021)

Moet eerlijk toegeven dat ik wat lichte tegenzin voelde bij wéér een Spider-Man-film. Maar waarschijnlijk was ik daardoor behoorlijk en blij verrast met Spider-Man: No Way Home. Heel anders dan de trailer deed vermoeden, en gezien de meerdere hoorbare ‘nerdgasms‘ (euforie-orgasmes) van échte Marvel-nerds was de film voor hen volgens mij “De beste ooit!“. Ik was dus onder de indruk, omdat de reden voor mijn lichte tegenzin juist heerlijk functioneel wordt ingezet, waardoor ‘alles’ ineens…

The French Dispatch (2021)

Ja, The French Dispatch is zeer duidelijk een Wes Anderson-film. Maar misschien wel té duidelijk? Het is ook een hommage aan journalisten met lef (vooral die van The New Yorker in de jaren 50/60), een ode aan verhalen vertellen, met een knipoog naar de Nouvelle Vague. De film zit echter ook zó vol met Andersons (soms aandoenlijke, soms over-aanwezige) poppenkaststijl, met ontzettend veel leuke beeld- en taalvondsten, dat het niet raar is als je de…

The Lighthouse (2019)

Nom de dieu, wat een film..! Ik werd letterlijk bijna bang van mezelf tijdens het kijken van The Lighthouse, een film over gek worden in isolatie, mannelijkheid (whatever that may be) en een vuurtoren in the middle of nowhere. Ik ging zo mee in de waanzin van de fantastisch acterende Robert Pattinson én Willem Dafoe, dat het m’n beleving van de huidige corona-crisis ook aardig ‘mensheid-eindig’ maakte. Inmiddels kan ik zulke angsten wel aardig relativeren/loslaten…

At Eternity’s Gate (2018)

Wauw..! Was deze film over Van Gogh even totaal anders dan wat ik vreesde na het zien van de trailer (die ik overigens zag, net nadat ik Hanah Gadsby over hem had gehoord in haar geweldige show Nanette). Regisseur/scenarist Julian – Le scaphandre et le papillon (a.k.a. The Diving Bell and the Butterfly) – Schnabel laat met prachtige rustige intermezzo-shots, en camerawerk dat behoorlijk gebaseerd is op Van Goghs schilderstijl, duidelijk zien dat hij schilder was vóórdat…

Aquaman (2018)

Natuurlijk zet je het beste je kritische blik al op “off” vóórdat je een bioscoopzaal binnenloopt waar Aquaman draait (neem een film waarin Dolph Lundgren gecast is nóóit serieus!). Mij lukte dat wonderwel goed, maar helaas het groepje meiden achter mij in de zaal niet. Zij begonnen deze laatste DC-film halverwege redelijk ongecontroleerd uit te lachen, en één van de meiden had zo’n slappe lach dat ik bemerkte dat ik dus eigenlijk best lekker in…

The Florida Project (2017)

The Florida Project is het ietwat behapbaardere jongere broertje (of zusje) van American Honey, de film die vorig jaar mijn top 15 van het jaar aanvoerde. De mooie rol van Willem Dafoe, als soort surrogaatvader en/of morele rots in de branding in het leven van de voornamelijk zeer jonge karakters in de film, werd gelukkig genomineerd voor een Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol. Want daardoor krijgt deze erg mooie film van Sean Baker heel wat meer…

John Wick (2014)

Als je zin hebt in een behoorlijk breinloze actiefilm die er qua actiescènes vrij creatief uit ziet maar waarbij elke kritische noot je beleving kan verpesten, dan is John Wick de perfecte film. Keanu Reeves toont dat hij nog altijd een stevige actieheld kan spelen, wat eigenlijk vrij logisch volgt uit het feit dat dit het regiedebuut is van z’n voormalige stunt double in Point Break, uit 1991 (!). Daarna hebben ze nog vaak samengewerkt, en…

A Most Wanted Man (2014)

A Most Wanted Man is, na Control en The American, Anton Corbijns derde film. Maar ook één van de laatste mogelijkheden om de overleden Philip Seymour Hoffman op het witte doek te zien (in een nieuwe film). Waar dat een aantal van mijn collega’s wat milder lijkt te stemmen in hun kritiek, daar hoop ik daar ‘overheen’ te stappen. Natuurlijk is het ongelooflijk jammer dat hij niet meer continu aan de wereld kan laten zien hoe je ‘moet’…