Had ik vooraf geweten dat de regisseur van Hector and the Search for Happiness eerder Hanna Montana: The Movie, Shall We Dance, Serendipity, The Mighty en Funny Bones had gemaakt, dan was ik er wel met andere verwachtingen in gestapt. Want ondanks dat ik best wel genoten heb van deze nieuwe film met Simon Pegg en flink wat andere grote namen, snap ik echt niet wat ie in een arthouse-bioscoop doet. Juist omdat de humor…
Met z’n debuut-/doorbraakfilm Animal Kingdom toonde David Michôd al aan dat ie nuance en subtiliteit stevig onder de knie heeft, en in The Rover durft hij daar ook nog zo’n enorme laag cynisme overheen te gieten dat de film voor menigeen mogelijk té realistisch, rauw of dystopisch is geworden. Maar zeker in combinatie met die Australische outback-rauwheid – waarin een mensenleven wat minder waard lijkt – voelde ik zo geweldig mee met zo’n beetje alles…
Direct na het zien van David Finchers nieuwste dacht ik al: “Damn, volgens mij heb ik nu de beste film van het jaar gezien..!?!“, en een dag later is dat gevoel niet echt vervlogen. Natuurlijk wacht ik nog op Paul Thomas Andersons Inherent Vice, en is de strijd met Linklaters Boyhood nog niet helemaal beslist, maar boy o boy, wat zet Fincher zich op een aantal vlakken (wederom) als één van de beste hedendaags filmmakers…
Na een behoorlijk goede start, waardoor ik behoorlijk werd meegezogen in het verhaal en de opgebouwde spanning, bleek Bloedlink toch steeds meer af te glijden naar iets teleurstellends. Ondanks het vrij goede spel van de drie acteurs maakte het me uiteindelijk ook niet zoveel uit hoe de ontvoering van een rijke Quote 500-dochter af zou gaan lopen. En ik denk dat de reden daarvoor vooral bij de vrij ‘luie’ aanpassing van scenario ligt. Bloedlink is…
Prachtig hoe je met zo’n ‘klein’ verhaal zo’n enorme impact kunt hebben. Ondanks dat het pas regisseur Jeremy Saulniers tweede lange speelfilm is (na één of andere Hallowoon-moord-komedie?), lukt het hem om een sfeer neer te zetten die een zeer getalenteerd filmmaker doet vermoeden. Daarnaast zet hij volledig oordeelloos een kant van Amerika neer, waardoor ik meer ‘inzicht’ kreeg in iets dat ik normaliter ook te ongenuanceerd afdeed als “domme redneck-retoriek”. Dus naast een rustige maar…
Soms is het fijn om onwetend een film in te gaan, maar ik verwacht niet dat dat bij de doelgroep van The Maze Runner het geval zal zijn. Ik behoor daar zelf niet (meer) toe, dus is het mogelijk des te knapper dat ik me aardig vermaakte bij deze Lord of the Flies meets Cube meets The Hunger Games meets Ender’s Game, gebaseerd op het eerste boek van James Dashners Maze Runner-serie. Maar daarmee twijfel ik…
Allereerst: ik ging compleet ‘blank‘ deze film in. Geen trailer gezien, geen herinneringen aan die jaren 80-serie waarop ie gebaseerd is, en halverwege een lichte griep en dus in de stemming voor iets zeer makkelijks. Drie redenen die er zeker toe bijdroegen dat ik behoorlijk kon genieten van deze af en toe wel wat onevenwichtige actiethriller over een man met een ogenschijnlijk duister verleden die uiteindelijk toch nog op zoek gaat naar iets van redding…
Misschien komt het doordat ik me de laatste jaren zo geërgerd heb aan de Luc Besson-lopende-band-actiethrillers, maar ik vond The November Man dus al ‘goed genoeg’ omdat hij me nergens irriteerde. Verder is het ook gewoon een makkelijk tussendoortje dat je net zo snel weer kunt vergeten, maar ik zat er aardig in en vermaakte me goed met Pierce Brosnan als een gepensioneerde James Bond die weer geactiveerd wordt. Mogelijk dat de nogal ervaren regisseur…
A Most Wanted Man is, na Control en The American, Anton Corbijns derde film. Maar ook één van de laatste mogelijkheden om de overleden Philip Seymour Hoffman op het witte doek te zien (in een nieuwe film). Waar dat een aantal van mijn collega’s wat milder lijkt te stemmen in hun kritiek, daar hoop ik daar ‘overheen’ te stappen. Natuurlijk is het ongelooflijk jammer dat hij niet meer continu aan de wereld kan laten zien hoe je ‘moet’…
Die ontzettend grote hoeveelheid getagde acteurs onder deze recensie en het feit dat de productie uiteindelijk flink wat jaren langer duurde dan initieel was gepland zijn waarschijnlijk illustratief voor mijn grootste ‘probleem’ met dit vervolg op Sin City (uit 2005!): het is nogal een zooitje. Wel een gruwelijk lomp en bij vlagen ook erg lekker zooitje, maar ik denk dat deze film zo lang op zich liet wachten omdat Frank Miller (en Robert Rodriguez) nogal wat…
Als je de trailer van Guardians of the Galaxy hebt gezien, dan weet je waarschijnlijk al dat dit één van de verrassendste Marvel-films is, deels vanwege het feit dat 99,5% van de film zich niet op aarde afspeelt, maar vooral vanwege de heerlijke zelfrelativerende humor. In dat opzicht is de trailer de perfecte representatie van deze nieuwe van regisseur James Gunn, die me een paar jaar geleden enorm verraste met z’n vrij cynische superheldenfilm Super, na…
Allereerst: ik ben al erg lang een groot fan van Richard Linklater. Ik denk dat er weinig filmmakers zijn waarvan ik (relatief bekeken) meer heb gezien dan van hem. Dus met die achtergrond – en bijbehorende hoge verwachtingen, ook nog eens gevoed door de louter positieve dingen die ik er over gehoord had – ging ik Boyhood in. Gevaarlijk natuurlijk, maar Linklater zou Linklater niet zijn als hij me toch weer op een andere manier…