Hector and the Search for Happiness (2014)
Had ik vooraf geweten dat de regisseur van Hector and the Search for Happiness eerder Hanna Montana: The Movie, Shall We Dance, Serendipity, The Mighty en Funny Bones had gemaakt, dan was ik er wel met andere verwachtingen in gestapt. Want ondanks dat ik best wel genoten heb van deze nieuwe film met Simon Pegg en flink wat andere grote namen, snap ik echt niet wat ie in een arthouse-bioscoop doet. Juist omdat de humor veel te (Libelle-publiek) safe is, en er qua relationele ‘emotionaliteit’ niet dieper wordt gegaan dan een kikkerbadje, is dit gewoon een commerciële film die je over anderhalf tot twee jaar op een doordeweekse avond op RTL4 of zo verwacht…
Het verhaal
Hector (Pegg) is gelukkig maar behoorlijk suf getrouwd met de prachtige Clara (Rosamund Pike). Zij werkt op de marketingafdeling van een farmaceutisch bedrijf en hij is psychiater. Hij merkt echter dat hij al lang niet meer gedreven naar z’n werk gaat en schrijft z’n patiënten eigenlijk standaard maar wat medicijnen voor, nadat hij ze behoorlijk standaard van advies heeft voorzien. Best opmerkelijk, als je weet dat deze film gebaseerd is op het boek Le voyage d’Hector ou la recherche de bonheur van François Lelord, zelf psychiater (!).
Na wat makkelijke ‘gedachten-voice-over’-teksten blijkt Hector echter toch nogal wat op te kroppen, en na een uitbarsting richting één van z’n patiënten besluit hij om dan toch maar eens op zoek te gaan naar wat mensen echt gelukkig maakt, door de wereld in te trekken. Natuurlijk snapt z’n vrouw dat eigenlijk niet, maar volgens het script dan weer wel, en Hector trekt via China naar Afrika om uiteindelijk in Los Angeles een soort van ‘openbaring’ te krijgen, die helaas dus nogal simpel is en eigenlijk ook compleet uit de lucht komt vallen.
Cliché, makkelijk en ‘plat’
Want ook al beleeft Hector onderweg aardig wat avonturen, alles voelt veel te makkelijk en snel afgedaan aan, juist doordat elke diepgang ontbreekt. Nergens wordt het waarschijnlijk complexe karakter van Hector echt onder de loep genomen, waardoor het allemaal veel te plat en simpel blijft. Perfect voor een doordeweekse avond op één van de RTL’s, maar in een filmhuis verwacht je toch wel wat meer. Ik zat dan ook zo’n 70% van de film te hopen dat ik, als alles dan zo oppervlakkig zou blijven, tegen het eind ineens op een totaal ander vlak overrompeld zou worden, zo van: “Jaaaaaaa, jij denkt dat ie veel te makkelijk en simpel over de liefde gaat hè, maar dat was slechts een afleidingsmanoeuvre om je nu hiermee om de oren te slaan.” Maar helaas, dat gebeurde dus niet, waardoor het cliché-einde eigenlijk perfect paste bij de rest van de film.
Maar toch, wat een cast…
Zeker als je nog geen week geleden het geweldige en relationeel super-interessante Gone Girl hebt gezien, waarin Rosamund Pike geheel toevallig ook speelde, dan moet ik concluderen dat Hector and the Search for Happiness één van de minst interessante relatie-drama’s is die ik in tijden gezien heb. Natuurlijk zijn er veel slechtere films, maar op emotioneel/relationeel vlak zijn er ook ontzettend veel betere, en interessantere. Al doet Simon – Shaun of the Dead, The World’s End – Pegg z’n best om er wat van te maken, en wordt hij dus omringd door flink wat grote namen. Zoals Stellan Skarsgård als rijke bankier in Shanghai, onze eigen Barry Atsma als arts zonder grens in Afrika, Jean Reno als een wat simplistisch neergezette bad guy en Toni – Little Miss Sunshine, The Way Way Back – Collette als studie-ex. Maar toen Christopher – Beginners, The Last Station – Plummer me op het eind ineens nog verraste met z’n aanwezigheid, was m’n hoop dat hij de film op ‘interessantheidsvlak’ nog kon redden reeds gevlogen.
En de titels die ik hierboven noem zijn echt niet enkel bedoeld om met namen/links te strooien, maar dat zijn allemaal films die beter zijn dan deze, helaas…
Final credits
Nou, op het avonturenvlak deed de film me wel wat, zeker omdat ik nog altijd nageniet van m’n reis door Zuid-Amerika. Maar op het gebied van ‘reizen-om-jezelf-te-vinden’-vlak is bijvoorbeeld The Secret Life of Walter Mitty weer een stuk beter. Niet dat ik niet lichtjes genoten heb van deze film, maar als je met iets van hoge verwachtingen voor een interessante zoektocht of een diepgaand relatie-drama-komedie gaat, dan zal Hector and the Search for Happiness jou ook behoorlijk tegenvallen, verwacht ik.
Maar denk dat deze het bijvoorbeeld op eerste Kerstdag met m’n ouders wel best goed zal doen…