Ik heb het vaker gezegd: ik ben fan van Wes Anderson. En na het zien van Fantastic Mr. Fox ben ik nóg ‘fanner’. Zijn melancholie in combinatie met de scherpe vertelkunst van Roald Dahl levert een zeer leuke, mooie maar ook gewoon goede film op..! Fantastic Mr. Fox is een stop-motion film. Maar in plaats van daarmee te koop te lopen, gebruikt Wes Anderson het ook nog eens lekker laconiek. Ik wil het wel een…
Dat deze film vorig jaar de Oscar voor ‘Best foreign language film’ won is helemaal niet zo raar, want Okuribito (in jouw videotheek te huur als Departures) is een erg mooie film over een behoorlijk origineel en onverwacht onderwerp. Daigo Kobayashi is cellist bij een orkest in Tokyo. Het orkest leidt echter verlies en als het wordt opgeheven vertrekt Daigo met z’n jonge vrouw terug naar z’n geboorteplaats in het noorden van Japan. Het is…
Ja, ik vond de eerste Iron Man eigenlijk heel vet en ook best goed. Iron Man 2 is vooral een deel twee, of zoals Yogurt in Spaceballs over een vervolg spreekt: “… 2: the search for more money”. Bummer..! Waar ik in deel 1 nog volledig mee kon gaan in het redelijk absurde gegeven dat iemand een apparaat in z’n borstkas inbouwt wat hem niet alleen het leven redt, maar ook in staat stelt om…
In de recensie van Millennium 1 zei ik al dat ik bang was dat té hoge verwachtingen bij de volgende delen wel eens gevaarlijk kon zijn, en bij deel 2 was dat helaas ’t geval. Ondanks dat ie soms best spannend was, kreeg ik toch vooral een Harry Potter-gevoel… Ik ben van mening dat de zeven Harry Potter-boeken waarschijnlijk drie goede films op hadden kunnen leveren. Als in: de delen 2, 4, 5 en 6…
Sow, gisteren een flinke verrassing in de sneak; Fatih Akins nieuwste: Soul Kitchen. Het is zeker geen Gegen die Wand of Auf der andere Seite, maar wel een zeer vermakelijk bij elkaar geraapt zootje… En dat bedoel ik zowel positief als negatief. Waar Gegen die Wand en Auf der andere Seite vol zaten met tragiek, daar is Soul Kitchen toch vooral bedoeld als komedie. Natuurlijk wel een komedie met een snufje Griekse tragedie, maar de…
Misschien komt het doordat m’n vasten voorbij is, en ik op zondagavond nogal eens wat gaar ben, maar waarschijnlijk is Everybody’s Fine gewoon precies zo’n film die mij hard kan raken. Een film over een vader die erachter komt dat de relatie met z’n kinderen een stuk ingewikkelder (en anders) is dan hij altijd heeft gedacht raakt me sowieso vaak al. En als deze me al zo hard raakt, zal ik dan het origineel van…
Van de creatieve geest die onder andere Delicatessen en Le fabuleux destin d’Amélie Poulain (Amélie dus ;-) ) maakte, komt nu Micmacs à tire-larigot, kortweg Micmacs. Wat een geweldig creatieve film is dít..! De film was zo “overdonderend”, dat ik ‘m nog eens een keertje rustig en alleen moet kijken. Ik keek ‘m vrijdagavond met wat vrienden onder het genot van wat halve liters Lieshoutse godendrank, en dat was niet de ideale setting. Zeker omdat…
Hè, jammer… Helaas deed The Soloist het niet voor me. Zou het komen doordat ik ‘m ’s avonds laat best moe in bed heb gekeken, of is de film toch niet zo interessant als het verhaal erachter…? The Soloist gaat over Nathanial Ayers, een real-life cello-speler die in z’n tweede jaar op Juilliard stemmen begint te horen en een bepaalde vorm van schizofrenie lijkt te ontwikkelen. Aan het begin van de film ontmoet LA Times-columnist…
Toen ik dinsdag nét voor de sneak begon hoorde dat het Kick-Ass zou zijn, bekroop me zo’n “Oh, dan had ik vanavond dus beter wél iets nuttigs kunnen gaan doen“-gevoel. En misschien komt het door dát gevoel dat ik uiteindelijk best hard heb genoten van deze rare film… Kick-Ass gaat over een tiener die vindt dat ‘gewone mensen’ ook wel eens op kunnen staan tegen onrecht, want waarom zijn er niet eerder mensen op het…
Op mijn opmerking: “Bij White Lightnin’ voelt Requiem for a Dream aan als een film met hoop” werd bij de videotheek nogal heftig gereageerd. En ik moet ook zeggen: die opmerking was niet héél erg goed onderbouwd, maar het toont wel aan hoeveel indruk White Lightnin’ op mij heeft gemaakt. White Lightnin’ gaat over real-life ‘dancing outlaw‘ Jesco White, een jongen/man die al vanaf z’n pre-tiener-dagen verslaafd is aan het snuiven van alle vloeistoffen waar…
Not Quite Hollywood: The Wild, Untold Story of Ozploitation! opende voor mij een wereld die ik helemaal niet kende: die van de Australische exploitatie-(B-)films. En meteen werd ik weer jaloers: waarom hebben wij niet zo’n rijke geschiedenis aan lekker foute grindhouse-achtige exploitatiefilms? Niet veel later maakte die jaloezie plaats voor blijdschap, toen ik erachter kwam dat je sommige van de films in deze documentaire dan wel nergens kunt huren, ze zijn wel ergens op Internet…
Een horrorfilm met Timothy Olyphant en Radha Mitchell heeft natuurlijk al direct alle schijn tegen. En dat het een remake van een Romero-film uit de jaren 70 is spreekt natuurlijk ook niet vóór de film. Toch ben ik niet volledig negatief… Mogelijk komt het doordat mr. Romero ook als ‘executive producer’ op de aftiteling vermeld staat, want ergens gaf de film me wel een klein beetje het gevoel dat de betere (oude) Romero-films me ook…