Met de aanstaande release van Prometheus vond ik ’t toch wel eens tijd om de Alien-quadrilogie nou eens goed te bekijken. Gisteren was het zover, en ik kwam er tijdens ’t kijken van deze vier films achter dat ik dit eerste deel in elk geval nooit helemaal gezien had (en van de overige delen ook enkel stukken uit Alien: Resurrection op TV). Natuurlijk kende ik de ‘geboortescène’ met John Hurt wel, wist ik wie de uiteindelijke…
Mogelijk pretentieus of niet – ik ben er nog niet helemaal uit – maar ik vond Perfect Sense wel echt een prachtig en magisch-melancholisch liefdesverhaal met een sterke Ewan McGregor en een werkelijk onweerstaanbare Eva Green. Dat de film ook over een erg subtiele apocalyps gaat zorgde best knap (en risicovol) voor een onbehaaglijk gevoel, ook al trekt het ook de verkeerde kijkers naar deze film. En hun voornamelijk negatieve reacties vormen waarschijnlijk de reden…
Ja, The Avengers kun je zien als shock and awe-filmmaken. De entertainmentvalue van deze film is zó hoog dat je nogal verbouwereerd de zaal uit zult lopen, want wát een combinatie van comic-herkenning, humor en CGI-geweld is dit geworden! En ondanks dat ik hoorde dat het verhaal erg trouw is aan het originele stripverhaal, waardoor vrijwel alle Marvel-fans deze film sowieso al een 9 of een 10 zullen geven (check ’t punt op IMDb!), denk ik…
“Misschien is het meest positieve aan deze film wel ’t feit dat ie niet in 3D is“, dacht ik tijdens de openingsscène van Battleship, één van de domste films van ’t jaar met weliswaar geweldige visual fx, maar verder het toonbeeld van de creatieve armoede die lijkt te heersen in Hollywood. En dat ik het “creatieve armoede” noem slaat eigenlijk ook nergens op, want als je verder kijkt dan dat, dan zie je dat het…
Films over een niet zo florissante toekomst boeien mij altijd al wat meer, en de sfeer die wordt neergezet in The Hunger Games werkt voor 85% ook erg goed. Voor de rest is de film ook erg vermakelijk, met een Jennifer Lawrence die haar rol uit Winter’s Bone commercieel (en succesvol) heeft vertaald naar hoofdrolspeler Katniss Everdeen. Dit is deze eerste van vier films, gebaseerd op de zeer populaire boeken van Suzanne Collins. Maar als…
Tja, voordat ik John Carter afgelopen maandag in een IMAX-zaal zag had ik er vrijwel alleen slechte dingen over gehoord. ’t Feit dat de film meer dan 200 miljoen dollar heeft gekost, gecombineerd met ’t feit dat het oorspronkelijke verhaal van Edgar Rice Burroughs al door heel veel films als inspiratiebron is gebruikt (James Cameron heeft letterlijk gezegd dat hij voor Avatar veel inspiratie uit Burroughs’ John Carter-verhalen heeft gehaald), heeft ervoor gezorgd dat iedereen…
Een film die mij halverwege letterlijk de zin “Waarom is hier nooit eerder op deze manier een film over gemaakt?” laat uitspreken wil ik natuurlijk zonder pardon aanraden, zeker omdat het ook gewoon heerlijk popcorn-vermaak is. Daarbij lijkt deze ‘low budget’-film een fijne sneer te geven aan z’n bijna vijftien keer duurdere grote neef, zag ik in deze debuutfilm (!) één van mijn gaafste dromen op het witte doek verschijnen (mede daarom ook bovenstaande quote)…
Door alle negatieve reacties heb ik deze film in de bioscoop overgeslagen, maar na een paar verrassend positieve reacties van een paar gewaardeerde mede-filmfreaks wilde ik ‘m toch graag zien. Ook al zeg ik al jaren dat ik helemaal niet van enge films houd. En eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de film fijn ‘creapy’ vond en ook een veel grotere ‘emotionele impact’ op mij had dan bv. Transformers: Dark of the Moon… Ja,…
Allereerst: Another Earth is een psychologisch drama over het vinden van verlossing na een onbedoeld gruwelijke actie. Dat het gezet is tegen de achtergrond van de ontdekking van een tweede aarde die een vrijwel exacte kopie van onze aarde lijkt geeft ‘plot-analisten’ een field day, want uitzoeken hoe het nu precies zit is interessant, het versterkt deels ook de essentie van het verhaal, maar leidt ook wat af van wat de film eigenlijk wil vertellen.…
Het grootste probleem van Matthijs van Heijningen Jr.’s versie van The Thing is dat het eigenlijk een prequel is op de cult-classic van John Carpenter uit ’82 (met Kurt Russell), maar dat het qua opzet van het verhaal een remake is. En het lullige voor deze nieuwe versie is dan ook dat je de film constant vergelijkt met die eerdere versie (ik zeg bewust niet het “origineel”, want die van Carpenter was ook een remake),…
Yes, Attack the Block is een aardig tussendoortje waar je soms redelijk hard om kunt lachen, af en toe weg moet kijken vanwege de lugubere beelden, en waar zelfs iets van sociaal drama wordt getracht. Helaas lukt dat laatste niet echt, en misschien hadden ze dat ook niet moeten proberen. Door namelijk niet echt te kiezen blijft de film ook niet hangen, ook al voelde ik me halverwege de film wel meegesleept worden in de…
Na Gattaca, S1m0ne en Lord of War (plus het schrijven van o.a. The Truman Show) waren m’n verwachtingen voor In Time nogal hooggespannen. Helaas maakt Andrew Niccol deze verwachtingen niet waar, ook al zet hij wel een aardige sfeer neer die me na afloop van de film ook anders naar bv. de batterij-inhoud van m’n telefoon deed kijken. Als in: ik bleef er na afloop nog wel even ‘in hangen’. Okay, gezet in een soort…