Wat ik nu ga zeggen kan super-arrogant overkomen, en mogelijk toont het juist dat ik iets ‘mis’, maar Eternity voelt een beetje als ‘nadenken over meer dan dit leven’-for-dummies. Ik begrijp ook niet waarom ik deze goed geacteerde romcom in een filmhuis moest zien (zou Pathé er niet genoeg commerciële potentie in gezien hebben, wat ik wel begrijp?), want de boodschap is niet alleen te ‘fuzzy’, de makers lijken ook letterlijk één van de grotere…
Sommige mensen zijn zo gek om een film al te ‘moeten’ zien vanwege de titel, en dat was voor mij bij deze film het geval. Natuurlijk had ik stiekem ook wel al gehoord dat Rose Byrne geweldig moest spelen (ze won de Zilveren Beer in Berlijn al voor deze hoofdrol, en ontving afgelopen week ook een Golden Globe-nominatie) en dat Conan O’Brien er in zou zitten, maar verder wilde ik vooraf niets weten. Gelukkig maar,…
Met een heerlijke ‘uitleefrol’ voor George Clooney, die in subtiliteit zelfs ‘overklast’ wordt door Adam Sandler, is Jay Kelly een opvallende ‘bio-mock‘, oftewel: we volgen een paar weken in het leven van een niet-bestaande mega-succesvolle acteur, die zich langzaam beseft hoe groot de kosten van dat succes waren. Een Netflix-film van Noah – The Squid and the Whale, Frances Ha, Marriage Story – Baumbach, dus verwacht – buiten echtgenote Grega (Barbie) Gerwig – aardig wat…
Als groot (en langdurig) fan van autodidact Richard Linklater was m’n eerste notitie na het zien van deze Godard-Nouvelle Vague-hommage een oorverdovend “wauw wauw en wauw..!“. Waarbij ik direct moet melden, dat ik me tijdens de film (toen ie pas 11 minuten bezig was) al afvroeg of Linklater hier dus een cirkel rond maakt door een film te maken over het maken van dé film (en de man daarachter), die hem als autodidact mogelijk het…
Yes, buiten dat ik niet verwachtte echt hardop te moeten lachen om een ‘hoofd-kop-moment’, toont Bugonia vooral (en wederom) dat Yorgos – Kynodontas, Alpeis, The Lobster, The Favourite, The Killing of a Sacred Deer, Poor Things – Lanthimos een kunstenaar is, die vanuit z’n eigen positie en/of visie film als medium inzet om zijn verhalen te vertellen. Daarin zit hij echter niet ‘vast’ in welk filmmaakframe dan ook, waardoor zijn films altijd interessant zijn (dus…
Yes, Eddington is zeker niet Ari – Midsommar, Hereditary, Beau is Afraid – Asters engste film, maar ik denk wel z’n coolste en/of vetste en/of weird-drollerigste, en zeker z’n meest actuele. En van al z’n films is dit degene die ik direct weer kan/wil kijken (dat had ik bij z’n andere niet echt). Over COVID19-spanningen in een klein Nieuw-Mexicaans stadje tussen de lokale sheriff Joe (Joaquin Phoenix) en de rijke burgemeester (Pedro Pascal), die niet…
Hmmmm, wat moet ik hier nou van denken..? Allereerst dat ik verrast was dat deze film op hetzelfde bronmateriaal is gebaseerd als die Michael Douglas-Kathleen Turner-Danny De Vito-film uit 1989 (The War of the Roses). Al verklaart dat mogelijk wel de opvallend aanwezige hedendaagse tech-snufjes (zoals deepfakes en memes) die regisseur Jay – Austin Powers, Trumbo, Bombshell – Roach er vrij duidelijk in verwerkt heeft? Maar ik vond het initieel ook best vet dat de…
Sketch toont vooral hoe je met een mooi klein concept en een goed visual FX-team(pje) best veel impact kunt maken. Om even een rare mix te maken: Sketch voelt ergens als de love baby van Inside Out en Super, met een overduidelijke visie op hoe expressie onontbeerlijk is om ons door moeilijke tijden heen te helpen. Waardoor ik m’n favoriete ‘definitie’ van kunst weer van stal kon halen, waardoor ik ook ietwat doordraafde in m’n…
Darren – The Whale, mother!, Black Swan – Aronofsky keert terug naar z’n ‘doorbraakroots’ – het New York van de jaren 90 – waar zijn doorbraakfilms Pi en Requiem for a Dream zich ook afspeelden (Requiems beroemde pier (en Coney Island-strand) komt zelfs voorbij!). Nu heeft hij echter een roman van Charlie – Gotham (tv) – Huston verfilmd, die qua verhaal wel past in Aronofsky’s ‘wereld’, maar die qua originaliteit niet mega uitblinkt. Al is…
Nadat Nobody mij ontzettend lekker verraste een paar jaar geleden, ging ik vol goede moed naar het tweede deel afgelopen vrijdagavond. Maar waar ik in het eerste deel de formule wel zag maar me er geen moment aan stoorde, was die hier zó overduidelijk aanwezig dat de film – na de standaard-after-the-fight-ondervraging-openingsscène – geen “One Week Earlier” nodig had. Is dit zelfbewust van regisseur Timo – V/H/S/2, V/H/S/94 – Tjahjanto, dan ‘kudos’, maar als ik…
Ik weet totaal niet wat de achtergrond van Marielle Hellers lekker rauwe blik op moederschap is, maar Nightbitch voelt vooral aan als film over iemand die die roze mama-wolk nou eindelijk eens zo eerlijk mogelijk wil tonen én becommentariëren. Daarin heeft Heller overigens wel voor een dierlijke metafoor gekozen die mij niet direct 100% duidelijk was, maar het lijkt wel dat ze wil tonen hoe onze dierlijke instincten niet altijd matchen met onze gewenste, beschaafde…
Als tiener ben ik gestopt met tellen hoe vaak ik The Naked Gun: From the Files of Police Squad!, zoals het origineel dus officieel heet, heb gezien. Toen ik stopte stond de teller op 17 of 18, en ik denk dus dat die Leslie Nielsen-film nog altijd mijn ‘meest geziene film aller tijden’ is (gevolgd door Caddyshack, Up the Creek en Back to the Future?). Mijn nostalgie-vezels begonnen dan ook stevig te trillen toen ik…