Ik moet allereerst melden dat ik aangenaam verrast was door De Heineken Ontvoering. Niet alleen is het een Nederlandse film die ietwat boven het maaiveld uit durft te steken door écht op de karakters te focussen, maar daarnaast blijft de film ook op een aardige manier hangen. En wat zal Gijs Scholten van Aschat trots zijn op z’n zoon Reinout..! Zelf ben ik net te jong (wat heerlijk om dat eens te typen ;)) om…
Het allereerste dat opviel aan Margin Call waren de onbekende productie- en distributiemaatschappijen aan het begin van de credits. Omdat ik ‘m in de sneak zag bekroop me toen lichtjes het gevoel: “Oh oh, is dit niet een straight-to-DVD-titel?“, maar toen ik de naam Kevin Spacey zag verschijnen wist ik het: dit is die film over die financiële instellingen die hopelijk zo scherp is dat er daarom geen grote maatschappij haar vingers aan durfde te…
Yes, wat heerlijk om een goed harde en spectaculaire politie-actie-thriller te zien die niet in de Hollywood gemaakt is. Ik bedacht me tijdens het kijken namelijk dat een opkomende economische grootmacht als Brazilië natuurlijk ook op het gebied van coole films steeds meer hun steentje begint bij te dragen. Dat zagen we al met Cidade de Deus en het eerste deel van Tropa de Elite, en hier gaan ze gewoon verder. Maar dan moeten ze…
Twee momenten in een film die als een mokerslag aankomen is natuurlijk al ontzettend knap, en het toont vooral hoe diep ik in de film zat. Want waar ik vooraf iets van aarzeling voelde om deze film te kijken ben ik achteraf bijna net zo blij dat ik ‘m gezien heb als na het zien van El secreto de sus ojos. Die film trok me ook heel subtiel erg diep het verhaal in, terwijl het…
Het meest opmerkelijke aan deze film is misschien wel dat zo weinig mensen ‘m kennen. De titel en de poster hebben altijd wel ergens in m’n achterhoofd gezeten, en ik zag ‘m dus ook afgelopen maandag pas voor ’t eerst. Terwijl deze film in 1992 toch de speciale juryprijs won op het Sundance filmfestival, waar één van de andere genomineerden in die categorie ene Quentin Tarantino was met Reservoir Dogs. IMDb herkent ‘m ook niet…
In de categorie “meest onbegrepen films van het jaar” staat Wrecked erg hoog. Deze “Adrien Brody wordt wakker in een gecrashte auto met geheugenverlies”-film gaat veel meer over z’n karakters route door ’t vagevuur, op zoek naar vergeving voor al dan niet begane zonden dan dat het over ’t plot van de film gaat. Want dat is inderdaad best mager. En niet dat het de film van ’t jaar is, maar het is wel zo’n…
Ik heb een beetje een ambivalent gevoel bij Steven Soderberghs Contagion. Aan de ene kant weet hij een sfeer neer te zetten die ik nog altijd ‘voel’, en dat is best knap. Aan de andere kant liep ik ook de zaal uit met een “Hey, waar was nou ’t spektakel?“-gevoel. En achteraf gezien is dat deels kritiek, maar ook deels een compliment. Soderbergh gaat namelijk niet voor de standaard Hollywood-formulefilm, en daardoor voelt de film…
Ondanks dat de aandacht tijdens het laatste Cannes-festival naar die andere Deense regisseur ging (die met Melancholia overigens ook één van de beste films van ’t jaar afleverde, naar mijn bescheiden mening), daar ging Nicolas Winding Refn wel even met de regieprijs aan de haal voor het geweldige Drive, afsluiter van het PAC-festival afgelopen zondag. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen met m’n praise voor deze film, maar misschien is het grootste compliment…
Uit betrouwbare bron weet ik dat ik Morvern Callar nog altijd moet zien, en als die film uit 2002 cinematisch net zo verrassend/overdonderend is als deze nieuwe van Lynne Ramsay, dan weet ik het nog zekerder. Want damn!, wat blijft deze film op een indrukwekkende manier hangen. Hij werd afgelopen zondag als derde film vertoond tijdens het PAC-festival, waar ik de vierde film bewust heb laten schieten vanwege m’n vermoeidheid, maar mogelijk kon ik me daardoor…
Ryan Gosling, George Clooney, Philip Seymour Hoffman, Paul Giamatti, Evan Rachel Wood, Marisa Tomei en Jeffrey Wright in één film, dat is natuurlijk sowieso smullen van het acteerwerk. Dat George Clooney kan regisseren was natuurlijk al duidelijk (na Confessions of a Dangerous Mind en Good Night, and Good Luck (ik heb Leatherheads niet gezien)), en hier levert ie ook een gedegen politieke thriller af. Maar ondanks dat de film heerlijk voorbij vloog was ik niet flabbergasted achteraf,…
The Help was de eerste film van het PAC-festival (Pathé Art Cinema) afgelopen zondag. Ik had ‘m bijna geskipt, omdat ik te weinig nachtrust had gehad. Gelukkig was ik toch op tijd aanwezig, want The Help is gewoon een erg mooie film. En door m’n lichte vermoeidheid had ik natuurlijk ook een mooi smoesje om af en toe m’n wangen droog te vegen, want ik kon de momenten die me echt raakten dus mooi ‘verdoezelen’…
Is het nou Miike Takashi of Takashi Miike…? Wat het ook is, met 13 Assassins (sorry dat ik de orginele titel niet gebruik) levert de ‘shock’-regisseur van o.a. Audition en Ichi the Killer een geweldige samuraifilm af, die zeker de herinnering aan de grote films van Kurosawa oproept. Want deze film mag mogelijk vooral bekend zijn vanwege het 45-minuten durend eindgevecht – dat ook geweldig is – de aanloop naar dat gevecht toont een ‘rust’…