Verwacht niks en Broken City is aardig vermakelijk. Voel hoe alle elementen van ’n klassieke film noir aanwezig zijn en raak nogal teleurgesteld in het mis slaan van de juiste ‘sfeerplank’. Daarbij voelt het scenario nogal gekunsteld gecompliceerd aan (wat het eigenlijk nooit wordt), en maakt de aanwezigheid van Russell Crowe, Jeffrey Wright, Catherine Zeta-Jones, Barry Pepper en vooral Mark Wahlberg deze minpunten maar voor ’n deel goed. Lekker voor ’n druilerig avondje op de…
Lore stond terecht op de shortlist voor Best Foreign Language Film bij de afgelopen Oscars, en ondanks dat de film geen nominatie kreeg, was ik uiteindelijk zó onder de indruk dat de film in m’n hoofd alsmaar indrukwekkender wordt. Misschien wel vergelijkbaar met hoe ik de film beleefde, want ik kwam er best lastig in, maar langzaam ontvouwde dit prachtig geschoten naoorlogse homeriaanse coming-of-age-verhaal, over kinderen van fervente SS’ers op een tocht dwars door Duitsland, zich…
Gus Van Sants nieuwste is mogelijk wat te rustig voor het grote mainstream-publiek, terwijl ik van mening ben dat het onderwerp van de film – fracking, oftewel het boren naar schaliegas – juist bij iedereen bekend zou moeten zijn. Want waar jij mogelijk denkt dat ’n film over de problemen die ontstaan in ’n klein Amerikaans plattelandsstadje als er ’n groot energiebedrijf vele miljoenen komt beloven een beetje een ‘ver-van-je-bed-show’ is, laat ik die bubbel…
Filmtechnisch valt er mogelijk wel iets aan te merken op Diederik Ebbinge’s Matterhorn, maar doordat hij met ’n combinatie van lef, doorzettingsvermogen en respect voor jou als kijker weet te debuteren met een erg vermakelijke film, vergeef ik hem die kleine schoonheidsfoutjes met gemak. En doordat hij tijdens de Q&A na afloop van de film ’n paar rake dingen vertelde vergeef ik ‘m zelfs dat ik tijdens de film al voelde dat de thematiek/essentie van…
Nice, zo’n film die eigenlijk steeds beter wordt, hoe langer ik ‘m analyseer. En of dat nu enkel in m’n hoofd gebeurt is iets wat perfect bij de thematiek van de film past, naast ’t feit dat de film een zeer interessante kijk biedt op hoe ver je als schrijver moet gaan om je verhaal te schrijven. Staat het belang van het verhaal boven alles, en waar zou jij die grens leggen? Koppel dat aan…
David O. Russells nieuwste is ’n soort screwballcomedy verpakt als familiedrama over psychi(atri)sche problemen met wederom ’n – in dit geval lichte – link naar sport, en niet alleen daarin herken je The Fighter. Russell lijkt zich namelijk te ontpoppen als de ultieme acteursregisseur, want voor z’n laatste twee films werden maar liefst zeven (!) acteurs genomineerd voor ’n Oscar. Christian Bale en Melissa Leo wonnen ‘m al voor The Fighter en ik verwacht dat…
Ja, ik vond Deadfall een best interessante kleine film die ook niet veel ‘groter’ wil zijn. Een beetje ’n duister sprookje met wat ‘neo-noir‘- en zelfs western-elementen. Maar zeker ook ’n film waarbij marketingmensen zich tegen-natuurlijk in moeten houden qua promotie, want met zo’n cast verkoop je deze film al snel ‘verkeerd’. Koppel dat aan ’t feit dat geen van de karakters standaard zwart-wit wordt neergezet en je dus niet zomaar met één van de…
Weet je, komedie is het meest persoonlijke genre, en dan trekt Judd Apatow met This is 40 z’n steeds persoonlijker wordende lijn van Knocked Up en Funny People ook nog eens flink door, waarmee deze film mogelijk ’n nóg kleinere doelgroep zal raken. Mij raakte ie zeer zeker wel, al voelde de film wel wat in onbalans. Maar pissig worden omdat het geen gross out komedie is, zoals ’n groot deel van het Amerikaanse IMDb-publiek…
“Huiverig” is mogelijk wat overdreven, maar voorafgaand aan ’t zien van deze met 12 Oscarnominaties overladen film over de laatste vier maanden in het (politieke) leven van Abraham Lincoln had ik wel zoiets van: “Ja, zouden wij die film hier wel op dezelfde manier waarderen, want bevat de film niet teveel Amerikaanse borstklopperij?“. Nadat ik ‘m gisteravond met precies die insteek zag kan ik alleen maar concluderen dat ze het bij de Academy for Motion Pictures…
Eigenlijk ben ik nog helemaal niet in staat om deze recensie te schrijven, want anderhalve dag na het zien van het meesterlijke The Master is de film nog altijd aan het bezinken. Held Paul Thomas Andersons film is er één die zeer veel over laat aan jou als kijker, iets waar het mainstream (Hollywood-) publiek vrijwel zeker geen zin in heeft, want zelf nadenken omdat de film geen duidelijke antwoorden geeft, daar waagt ‘men’ zich in…
Okay, in het kort (want ik weid hieronder nogal uit): ondanks dat je weet hoe het met Bin Laden aan het eind van de film af gaat lopen vond ik Zero Dark Thirty vooral erg spannend, complex en interessant. Daarbij vond ik het fijn dat de film zoveel ‘ruimte’ kreeg om het complexe verhaal te vertellen en toont Jessica Chastain dat ze inderdaad misschien wel de nieuwe Meryl Streep is. En over de controverse inzake…
Laat die Spaanse titel je niet verwarren: dit is die film met Naomi Watts en Ewan McGregor over ’n gezin tijdens de verschrikkelijke tsunami in Zuidoost Azië op 26 december 2004. Maar aangezien het waargebeurde verhaal over ’n Spaans gezin gaat en het in feite ’n Spaanse productie is krijgt ie officieel ’n Spaanse titel op IMDb. Net zoals regisseur Juan Antonio Bayona’s eerdere The Orphanage ook El orfanato heette. En die film noem ik…