The Shape of Water (2017)

The Shape of Water is een prachtige film(ervaring) die niet alleen technisch gezien erg fijn in elkaar zit, maar Guillermo del Toro’s voor 13 Oscars genomineerde sprookje-voor-volwassenen heeft ook een ontzettend rijkgevuld plot met daaronder een heel mooi klein verhaaltje. Jammer dat de maker schijnbaar openlijk over dat “kleine verhaaltje” praat, wat Nederlands bekendste filmjournalist deed besluiten het  een onderwerp te maken tijdens een uitzending van Jinek. Daardoor wist ik dus vooraf al grotendeels waar…

The Post (2017)

Het meest opvallende aan The Post is niet dat het gewoon wederom een erg goede en strakke vertelling van meesterregisseur Steven Spielberg is, maar dat het hele filmmaakproces – van idee tot scherm – slechts negen maanden (!) in beslag nam. Met andere woorden: dat je voelt dat vrijwel alles in deze film over de Pentagon Papers en de Vietnamoorlog (denk begin jaren 70 van de vorige eeuw) een link heeft met het presidentschap van…

Darkest Hour (2017)

Ook al is dé speech waar naar toe wordt gewerkt minder intens dan in Dunkirk (een Amerikaanse productie!), die ook vrijwel naadloos ín Darkest Hour geplakt had kunnen worden – de twee films spelen namelijk in exact hetzelfde tijdsgewricht – de twijfel en menselijkheid waarmee regisseur Joe Wright (en vooral ook Gary Oldman) Winston Churchill hier neerzet is fenomenaal. Én interessant, want het valt me op dat de laatste jaren de twijfel en onzekerheid van…

Downsizing (2017)

Alexander – Sideways, Nebraska – Payne’s nieuwste film is een zeer goed gemaakte crowdpleaser met een paar goed cynische steken naar onze maatschappij. Daarnaast is het ook een wat voortkabbelende komedie met een mooi klein verhaaltje over opgroeien en/of het vinden van een haalbaar doel. Maar doordat de film hier ook een beetje tussen blijft hangen, heb ik ’t gevoel dat ik deze film wel wat sneller zal vergeten dan Payne’s eerdere films. De aanwezigheid van…

Brigsby Bear (2017)

Ik ging Brigsby Bear in met de gedachte: “Yes, heb zin in zo’n lekkere flauwe Saturday Night Live-spinoff: even heerlijke quatsch!“, maar was er eigenlijk na twee minuten al achter dat het totaal niet erg was dat ik daarin niet bediend ging worden. Na het dispenden van een behoorlijk originele disbelief voelde ik al vrij snel dat dit wel eens een topfilm kon gaan worden, op dat moment ook nog onwetende dat deze film, met in de hoofdrol…

Molly’s Game (2017)

Eén van de (in mijn ogen) beste scenaristen van de laatste decennia maakt met Molly’s Game z’n meer dan verdienstelijke regiedebuut met dit waargebeurde verhaal. ‘Helaas’ gaat dat verhaal over een vrij succesvol persoon uit een nog succesvoller gezin, waardoor je als kijker geen ‘empathie-met-de-underdog’-versterking van het drama krijgt. Hierdoor maakt Aaron Sorkins film niet écht impact, juist doordat het drama in de film niet veel meer dan een strijd om haar goede naam bleek.…

Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017)

Met verrassende en genuanceerde neergezette karakters, flink wat interpretatie- en projectiemogelijkheden, een paar geweldige acteurs en Martin – In Bruges, Seven Psychopaths – McDonaghs inmiddels signature manier van verhalen vertellen (door niet echt een conventionele spanningsboog te gebruiken heb je als kijker op gegeven moment niet meer door waar het allemaal heen gaat) is Three Billboards Outside Ebbing, Missouri een film die heerlijk lang blijft hangen. Daarnaast is ie erg vermakelijk, met prachtrollen van Frances McDormand,…

Thelma (2017)

Het valt me op dat ‘horror’ steeds vaker als genre opduikt in mooie menselijke drama’s. Nu zorgde dat er ook voor dat sommigen het prachtige A Ghost Story niet trokken (en daardoor dus ook de tragiek misten), iets wat bij Thelma mogelijk minder het geval zal zijn, want deze film is wel wat toegankelijker. Denk een beetje Hitchcock meets De Palma. Maar ook hier wordt ‘horror’ dus gebruikt om een erg mooi coming of age-verhaal te vertellen, waardoor ik…

Billy (2018)

Kort gezegd: Billy is een veel geslaagder regiedebuut dan die film van die andere bekende Brabander uit 2016. Nog korter gezegd: Billy = The Beaver meets Fight Club. En nog korter: ga Billy kijken! Niet enkel omdat debuterend regisseur Theo Maassen deze film zo heerlijk zelfbewust aan het promoten is, maar vooral omdat dit één van de grappigste (en betere) NLse films in tijden is, juist omdat er geen makkelijke keuzes gemaakt worden inzake de…

The Disaster Artist (2017)

James Franco verrast aardig wat vrienden en vijanden met deze indrukwekkende film over het maken van één van de slechtste films ooit: The Room uit 2003. Het mysterie rondom ‘auteur’ Tommy Wiseau wordt niet alleen respectvol en goed in stand gehouden, maar bij vlagen zo neergezet dat ik zelfs aan de ultieme performance artist Andy Kaufman moest denken (één van de onderwerpen van de nummer 2 in m’n top-15-van-2017-lijstje). En eigenlijk geen een keer aan…

Wet Woman in the Wind (a.k.a. Kaze ni nureta onna – 2016)

Ik moet eerlijk toegeven dat het horen van deze titel, in combinatie met het genre “Japanse romanporno”, mijn mannelijke oren mogelijk bovengemiddeld deden spitsen. En ja: dit is een hele lekkere film. Maar daarnaast is het toch wel meer dan dat, want het is ook een grappige en opzwepende film over het liefdesspel, waarin nu eens een keer een vrouw de macht lijkt te hebben. Daarnaast zorgen de ‘regels’ van dit Japanse subgenre, dat vooral…

On Body and Soul (a.k.a. Teströl és lélekröl – 2017)

Deze Hongaarse inzending voor de Oscars en recente winnaar van de Gouden Beer in Berlijn is zó subtiel genuanceerd dat de balans daardoor soms een beetje zoek lijkt. Dat ik daarom wat lastig in het verhaal kwam is eigenlijk het enige niet-positieve dat ik over dit prachtig menselijke en gelaagde droomsprookje kan typen. Naast ’t feit dat tere zieltjes mogelijk teveel (maar wel degelijk functioneel) contrast voelen tussen de puurheid van allesoverstijgende liefde en de…