Naast het feit dat Mad Max: Fury Road één van de beste over-the-top actiespektakel-rides van het jaar (of decennium?) is, die ook fans van de ‘originele’ trilogie geweldig zal vermaken (alhoewel je die niet gezien hoeft te hebben), weet George Miller wederom zowel een in your face als een veel subtielere metafoor te verpakken in een twee uur durende road trip. 30 Jaar na Mad Max: Beyond Thunderdome keert Miller dus terug naar de wereld die hij ooit…
Het grootste ‘probleem’ met dit soort documentaires is dat je vaak niet weet hoe betrouwbaar de getoonde gegevens zijn. Zo schreef ik over Forks over Knives ooit: “…als het waar is wat de gerenommeerde artsen in deze documentaire beweren, dan is dit écht de belangrijkste documentaire die ik ooit heb gezien…“, en van die documentaire weet ik nog altijd niet zeker hoe betrouwbaar die is. De makers van Cowspiracy: The Sustainability Secret zullen dat betrouwbaarheidsprobleem (h)erkend…
Met Rare Exports toonde de Finse regisseur Jalmari Helander dat hij met een beperkt budget een geweldige cult-achtige film kon maken. Daarmee trok hij ook de aandacht van Hollywood, waardoor hij nu aan de slag mocht met onder andere Samuel L. Jackson, als Amerikaanse president die in het onherbergzame Finland met Air Force One neerstort en dan ‘onderdeel wordt’ van een lokaal ‘volwassen-wordt-ritueel’. En hoe origineel dat idee ook mag klinken, Big Game is één…
Joss Whedon weet van deze tweede Avengers-film wederom een geweldig spektakel te maken, dat volgens mij wel iets meer over-the-top gaat dan de tussen de twee films uitgezonden TV-serie Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D., waardoor ik even moest wennen. Daarnaast raakt Whedon inzake kunstmatige intelligentie zeker niet de diepere snaren die Alex Garland in Ex Machina (recensie volgt snel) interessanter bespeelt, maar dat er überhaupt iets interessants in zo’n blockbuster zit is allang meegenomen natuurlijk. Plus dat…
Voordat ik gisteravond naar dit tweede deel in de Divergent-franchise ging moest ik het plot van het eerste deel even terughalen, want die dacht ik wat vergeten te zijn. Nu viel dat best mee, maar omdat ik die ergens in een vliegtuig zag heb ik daar nooit een recensie over geschreven. Ik had gisteravond ook zin in even wat escapisme, en daarin stelde Insurgent me zeker niet teleur. Ik denk dat ik ‘m zelfs beter…
Viggo Mortensen toont in dit rustige maar behoorlijk ‘rijke’ Loin des hommes, over een Westerse onderwijzer die in het Algerije van 1954 (aan het begin van de onafhankelijkheidsstrijd) een Algerijnse moordenaar naar de rechtbank moet brengen, wederom wat voor geweldenaar hij is. Buiten het feit dat hij vrij moeiteloos zowel Frans, Arabisch en Spaans spreekt, heeft ie eigenlijk maar weinig woorden nodig om z’n menselijkheid te tonen. Dat levert een zeer subtiel genuanceerde en western-achtige…
Niet dat het verhaal van dit derde deel in de Night at the Museum-franchise nou iets is om over naar huis te schrijven, maar het einde maakt dit mogelijk wel de meest memorabale van de drie. Natuurlijk doordat maar liefst twee van de acteurs uit deze film na afloop “in loving memory” worden herdacht, maar ook omdat de film (en franchise) gewoon een mooi afgerond einde krijgt. Dat maakt het volgende mogelijk raar om te…
Wild is een aardig prachtige film over een vrouw die bijna 1800 kilometer van de Pacific Crest Trail loopt, juist om zichzelf weer terug te vinden na een nogal heftige periode. Regisseur Jean-Marc Vallée kopieert hetgeen hem vorig jaar ook met Matthew McConaughey en Jared Leto in Dallas Buyers Club lukte, want waar Laura Dern genomineerd werd voor Beste Bijrol ontving Reese Witherspoon ook een Oscarnominatie, maar dan voor de hoofdrol. Simpel gezegd is Wild…
Qua energie is Kingsman: The Secret Service redelijk vergelijkbaar met Kick-Ass, wat deels door het bronmateriaal en deels door dezelfde regisseur komt. Beide films gaan behoorlijk heftig over-the-top, ook qua geweld, maar waar Kick-Ass wat meer in balans was, daar zoekt Matthew Vaughn in Kingsman nogal veelvuldig de grenzen van het in balans zijn op. Dat daarin een paar keer flink uit de bocht wordt gevlogen is ook een kwestie van smaak, want waar ik…
Cinderella in Space (and on a Smidge of Acid…), zo hadden de inmiddels broer en zus Wachowski (Lana heette vroeger Larry) deze visueel geweldige sci-fi camp-epic ook kunnen noemen. Want ondanks zeker ook interessante en goede intenties voelt Jupiter Ascending uiteindelijk toch vooral aan als een nogal onoverzichtelijke potpourri van over-the-top actie, campy bad guys en een absurd incomplete plotlijn, die alle ruimte open laat voor ‘franchisevorming’. Maar met de juiste instelling biedt dit ruimtesprookje…
Herman Pleij schrijft in Moet kunnen dat als er één overkoepelend identiteitskenmerk van ‘de Nederlander’ bestaat, dat dat onze afkeer tegen ‘verbeelding’ is. Als in: trots zijn op iets dat we bereikt hebben dient direct de kop ingedrukt te worden door op z’n minst relativering, want we zouden ons toch eens iets verbeelden zeg. Dat het heldenepos Michiel de Ruyter stevige kritiek krijgt omdat De Ruyter zeker ook een ‘slavernijschoft’ blijkt te zijn geweest, dat is…
Een beetje het energieke, licht sci-fi en (daardoor) fantasieprikkelendere broertje van How to Train Your Dragon 2, want beide films zijn in mijn ogen duidelijke voorbeelden van hoe animatiefilms zowel voor kids als voor (‘pedagogisch verantwoorde’) volwassenen zeer bevredigend kunnen zijn. How to Train Your Dragon 2 verkent het grijze gebied tussen goed en kwaad iets beter dan Big Hero 6, maar deze is een stuk spannender, doordat ie zich in een meer herkenbare (en…