Er zit iets ironisch in het feit, dat een film – waarvan de première vanwege een wereldwijde pandemie meerdere keren is uitgesteld – zelf over een villain gaat die een wereldwijde pandemie wil veroorzaken. Maar daardoor kreeg ik bij Daniel Craigs prachtig-emotionele afscheid van deze legendarische rol ook de wat absurde gedachte, dat het bijna lijkt alsof producent Barbara Broccoli achter de coronapandemie zit. Want voor iemand die in een corona-complot gelooft: weet je zeker dat…
Heerlijk: deze nieuwe van de Coen-broers lijkt ogenschijnlijk een beetje het vierde deel in hun idiot trilogy (inderdaad, dat kan niet waar zijn), want de film zit vol met heerlijke quatsch en wederom een drollerig George Clooney-karakter, maar het is ook zo’n film waar ik ook continu een bepaalde ‘onderlaag’ bij voelde die ik – stijltechnisch – herkende uit bijvoorbeeld A Serious Man. Maar die onderlaag heeft te maken met de aanwezige Jezus-metafoor, die veel verder…
Helaas, maar deze Bond-film deed het dus niet echt (of “echt niet”?) voor mij. Ik krijg steeds meer het gevoel dat regisseur Sam – American Beauty, Skyfall – Mendes zó graag een klassieke Bond-film wilde maken dat er niet al te goed is nagedacht over logica en dergelijke. Iets wat des te teleurstellender is na de interessantere weg die hij met Skyfall insloeg, waarin de villain een stuk ‘hedendaagser’ aanvoelde dan Christopher Waltz’ bad guy in…
Misschien een wat grote uitspraak, maar The Grand Budapest Hotel is mogelijk Wes Andersons beste film tot nu toe. Het is in elk geval z’n meest ‘grootse’ film, waarin hij elementen uit zo’n beetje al z’n vorige films combineert tot een zeer vermakelijk, interessant en wederom heerlijk apart meesterwerk met een werkelijk ongelooflijke cast. Maar zoals ik bij al z’n films blijf zeggen: Anderson creëert wel een wereld die niet iedereen zal trekken. Hier is het…
Allereerst: Skyfall is qua opzet ’n erg interessante toevoeging aan de James Bond-franchise, waarin veel meer van de achtergrond van 007 wordt getoond en waarin Daniel Craig wederom toont ’n kwetsbare Bond neer te kunnen zetten, maar waar ook erg veel ruimte is voor z’n relatie met M. Daarnaast levert de film geweldige actie en ’n superbe bad guy op, wiens ingenieuze plan wat mij betreft echter net teveel over-the-top gaat en dat mij in ’n…
Waar ik deel 1 ongezien gebruikte om de teloorgang van Hollywood te tonen (en daar uiteindelijk toch wel voor maximaal 10% op moest terugkomen), daar wilde ik die fout nu niet maken, dus ik zag ‘m gisteren in de 3D IMAX-zaal van de lokale Pathé. En ondanks dat de flitsende beelden en niet-meer-dan-aardige actie me zeker wel wat lieten vluchten uit de werkelijkheid, daar riep de film vooral een oude Romeinse uitspraak in me op:…
Waar The Invention of Lying uiteindelijk een teleurstelling bleek, daar verraste Ricky Gervais me met Cemetery Junction wel positief. Want het is niet alleen een best leuke komedie, maar er zit ook genoeg drama in om ‘m serieus te nemen. Zou het komen doordat regisseur Gervais zichzelf hier ondergeschikt maakt aan ’t verhaal…? Waar hij in The Invention of Lying ook nog de hoofdrol op zich nam, heeft ie hier een nogal racistische bijrol, die…
Allereerst: “Sorry makers, dat ik jullie film vaak heb gebruikt om de teloorgang van de hedendaagse cinema te illustreren, want ik heb stiekem wel genoten van jullie onsubtiele verstand-op-nul-film Clash of the Titans.” Ja, ik geef het eerlijk toe: ik verwachtte echt een hele slechte film die ik met een gerust hart af kon zetten vrijdagavond, omdat ik zaterdag toch nogal vroeg op moest en een zware dag voor de boeg had. Maar ik heb…
Zou het komen doordat ik de film keek met iemand die veel te onrustig was, of raakte de film me nét niet genoeg? Het resultaat was dat ik op het moment zelf niet echt diep ín de film zat, maar nu drie dagen later blijft ie nog altijd wel erg goed hangen. Ik ga ‘m dus heel graag nog een keer kijken… Ondanks dat ik dus net typte dat ik niet echt ín de film…
Ik heb lang gewacht met het kijken van The Reader, en achteraf gezien snap ik dat ook wel. Ook al is het wel een erg goed gemaakt drama… Kate Winslet gaat een beetje op de Meryl Streep-toer. Ik moet toegeven dat ik vroeger als klein manneke een gruwelijke hekel aan Meryl Streep had (ik noemde haar “Meryl Creep”), en dat kwam vooral omdat ik haar ooit in een enorme zeikrol had gezien, en toen nog…