Black Panther: Wakanda Forever (2022)

Allereerst: Black Panther: Wakanda Forever biedt prachtig vermaak en episch escapisme, met ook tal van onderdelen en/of eigenschappen die anti-woke-mensen zullen triggeren. En inderdaad: f..k ‘em, want dat triggeren toont juist het grote belang van verhalen en films (of blockbusters, in dit geval) die niet vanuit die volledige gestandaardiseerde witte Hollywood-mal gemaakt worden. Maar ik ben zeker niet zonder kritiek hoor, al kán het in mijn ogen iets té makkelijk-simpele motivatieverhaaltje ook mijn eigen geconditioneerde…

Star Wars: Episode IX – The Rise of Skywalker (2019)

The Rise of Skywalker is de langverwachte afsluiter van het trio Star Wars-trilogieën en sluit ‘het verhaal’ op vermakelijke wijze en behoorlijk ‘vol’ af. Dus ik verwacht dat veel fans wel (net?) voldoende krijgen, al begrijp ik – twee dagen na het zien van deze film in een marathon – ook wel waarom veel mensen nogal kritiek hebben. Zo creëert een behoorlijk uit de lucht vallend plot-device meer vragen, dan dat het een bevredigend antwoord…

Us (2019)

Jordan Peele toont met Us met gemak dat hij de interessantste nieuwe horrorregisseur in jaren is. Net als met Get Out maakte hij ook deze keer geen simpele shock-horror (zoals Saw of The Nun), en ook geen mega-enge-maar-wel-f-in’-goede horror (denk Hereditary), maar een creepy thriller die anderhalve week na het zien nog altijd in m’n hoofd zit. Waar ik vooraf nog ‘bang’ was dat de film veel te eng zou zijn, viel dat gelukkig wel mee…

Black Panther (2018)

Toch erg dat je op IMDb ziet dat deze film slechts een 7 krijgt omdat er full blown racisten deze film een 1 geven met redenen die ik niet wil herhalen. Ik vond Black Panther namelijk een heerlijke toevoeging aan het Marvel Cinematic Universe (met maar liefste twee tijdens-/na-de-aftiteling-scènes) en fietste met flink wat adrenaline in m’n lijf naar huis na afloop. Maar het beste aan de film is de bijna inwisselbaarheid van de motivaties van…

Star Wars: The Last Jedi (2017)

Met een gedurfde ‘nieuwe’ regisseur is het mogelijk extra opmerkelijk hoe die ‘klassieke’ Star Wars-sfeer zo makkelijk gekopieerd lijkt, want Star Wars: The Last Jedi is een prachtig nieuw hoofdstuk in het ‘Star Wars Cinematic Universe‘. Daarin zit zowel een compliment als kritiek verborgen, want direct na afloop voelde ik wel waarom een collega schreef dat de film voelt als erg goed gemaakt huiswerk, waardoor de film er qua plot niet echt bovenuit springt. Aan…

The Jungle Book (2016)

Ja, als deze eligible is, dan verwacht ik dat de Oscar voor Beste Animatie van het jaar al vergeven lijkt, want The Jungle Book wordt in m’n hoofd – een week na het zien van de film (vanwege wat drukte kwam ik niet eerder toe aan deze recensie) – eigenlijk steeds beter. Prachtige animatietechnieken, mooie moraliteit voor jongere kijkers, zeer leuke dierengrapjes door een aantal perfect gekozen stemacteurs, en vol met mooie geüpdatete versies van de liedjes…

Star Wars: The Force Awakens (2015)

Holy bloody smokes..! Star Wars: The Force Awakens voldoet werkelijk aan alle hooggespannen verwachtingen, al is de reden waarom wel wat dubbel. Aan de ene kant weet J.J. Abrams namelijk perfect de sfeer van de originele trilogie (A New Hope, The Empire Strikes Back en Return of the Jedi) terug te halen – waarmee hij mij die drie irritante prequels nóg meer deed vergeten – met genoeg mysterie en vragen die de volgende twee films…

Non-Stop (2014)

Een film die een beetje het midden houdt tussen de Luc Besson-lopendebandfilms en (betere) vliegtuigthrillers als Flightplan en Red Eye, dat is Non-Stop in een notendop. Flink wat actie en ‘momentum’ gejat van Liam Neesons Taken-franchise en aardig spannend tot het eind, maar helaas lijkt de uiteindelijke afwikkeling ook door de makers niet echt serieus genomen te zijn. De grootste oorzaak hiervoor is dat de motivatie van de bad guy volledig wordt overschaduwd door het plot. Maar…

12 Years a Slave (2013)

12 Years a Slave is zo’n woedendmakende film die keihard onder je huid kruipt en mij als blanke Nederlander het gevoel gaf dat ik me nog altijd moet schamen voor iets wat onze voorouders zo commercieel wisten te maken. Daarnaast is Steve – Hunger, Shame – McQueen als regisseur niet alleen fearless in wat hij onder andere durft te insinueren, maar hij is zó subtiel dat ik me afvraag of Quentin Tarantino na het zien van…