Vivarium (2019)

Vivarium is een behoorlijk weirde ‘love it or hate it‘-film (en uitgerekte Twilight Zone-aflevering?), en de nieuwe met Jesse – Zombieland, The Social Network – Eisenberg en Imogen – 28 Weeks Later, Filth – Poots. Zeker interessant en eng passend tijdens onze corona-quarantaine (de film lijkt bijna voor een lockdown-wereld gemaakt te zijn), want de film gaat – in het kort – over een stel dat hun nieuwe burgerlijke huisje letterlijk niet ‘kan’ verlaten. En…

Zombieland: Double Tap (2019)

Natuurlijk mist deze sequel de originaliteit van het eerste deel, al blijven de avonturen van Tallahassee, Columbus, Wichita en Little Rock meer dan vermakelijk hoor. Maar waar de film leuk en zelfbewust sneert naar andere zombiefilms en -series (vooral The Walking Dead moet eraan geloven), moet ik eerlijk toegeven dat dit tweede deel niet echt langer blijft hangen dan een gemiddelde The Walking Dead-aflevering. Misschien mede ook wel, doordat het idee van een filmpersonage dat…

Café Society (2016)

Wat me het meest opviel bij deze nieuwe van Woody Allen zijn de prachtige gestileerde shots van meester-cameraman Vittorio – Last Tango in Paris, Apocalypse Now – Storaro. Daarnaast straalt Blake Lively als een malle, is Steve Carrell openhartig levendig, acteert Kirsten Stewart functioneel overduidelijk en waagt Jesse Eisenberg zich aan de ‘verplichte’ Allen-rol in een versie die Allen zelf nooit kon spelen. En ondanks dat dit weer een welbekende ‘slice-of-tragic-life‘ van Allen is, begréép ik meer wat Allens…

Now You See Me 2 (2016)

De karakters in Now You See Me 2 zijn allen vrijwel net zo arrogant als de film zelf: probeer het publiek maar achterover te blazen met veel blitz, glitter & awe, met ‘gecompliceerde’ verhaallijnen die 100% gemaakt zijn om niet al te kritisch te puzzelen, en hoop dan maar dat men niet zo kritisch is dat ze zien dat arrogantie vaak een soort camouflage voor onzekerheid is. Alhoewel ik me ook voor kan stellen dat…

Batman v Superman: Dawn of Justice (2016)

Ik ging deze film met behoorlijk lage verwachtingen in. De reden daarvoor was dat ik ervan uitging dat een gevecht tussen Superman en Batman normaliter natuurlijk nooit een geloofwaardig gelijkwaardig gevecht zou kunnen worden, vanwege Supermans bovenmenselijke krachten. Maar om direct het beste aan deze film te noemen: m’n vrees daarover werd totaal niet bewaarheid. Dat gevecht wordt eigenlijk volledig bevredigend opgezet én uitgevoerd. En alleen daarom al ben ik erg positief over deze film!…

The End of the Tour (2015)

Toen ik gisteravond, na het zien van deze (voor mij in elk geval) geweldige film, wat aantekeningen aan het maken was, toen wist ik al meteen: het gaat moeilijk worden om hier een korte recensie over te schrijven. Meestal zijn m’n aantekeningen opgebouwd uit losse flarden, maar nu schreef ik direct volzinnen over jaloezie, mannelijke onzekerheid, ‘wijsheid’, depressie, de verleiding van (of afkeer tegen) roem, eerlijke kwetsbaarheid en ongelooflijk veel herkenbare zaken waar ik me…

Night Moves (2013)

Kelly Reichardt blijft me goed verbazen. Na haar duidelijke allegorie met Bush’ Amerika in Meek’s Cutoff komt ze nu met een wat ‘grotere’ film die je kunt zien als de wat rauwere versie van de eco-thriller The East. Maar het knappe aan Night Moves is dat ze de wat extreme milieubeschermers en hun progressieve motieven kritisch onder de loep neemt, terwijl ze zelf juist bewonderd wordt om haar progressieve films. Met andere woorden: ze laat…

American Ultra (2015)

Na het zien van de trailer had ik al het gevoel dat dit wel eens een verrassing zou kunnen worden, en dat is American Ultra tot op zekere hoogte ook zeker. Een soort stoner-komedie, maar dan ontzettend energiek en met af en toe ontzettend lompe en harde actie en een best mooi liefdesverhaaltje. En eigenlijk ook meer actiefilm dan komedie, als ik eerlijk ben. Verder voelt ie vooral aan als een fijn en onbelangrijk tussendoortje, maar…

Now You See Me (2013)

Now You See Me is als film een beetje een magic trick die aan het einde wordt uitgelegd en dat je dan eerst wat verbaasd en verrast zult zijn, maar als je terughaalt hoe de truc precies ging, ga je je waarschijnlijk afvragen of er niet valsgespeeld is. Vertaald naar film: Now You See Me lijkt zo’n film die je mogelijk vaker wilt zien om te kijken of je bepaalde twists aan ziet komen (want die…

To Rome with Love (2012)

Sinds het zien van Woody Allen: A Documentary ben ik nóg meer fan van hem geworden, maar weet ik ook dat hij zelf het meest kritisch is op z’n werk. Hij maakt met grote regelmaat films (al zo’n 41 jaar elk jaar één film), en hoopt door die kwantiteit dat er ooit één meesterwerk tussen zal zitten. Natuurlijk heeft hij die al ’n paar gemaakt, en ook al is To Rome with Love geen meesterwerk…

30 Minutes or Less (2011)

De film is net zo ambitieloos als hoofdrolspeler Nick (Jesse Eisenberg), en dat is maar goed ook, want daardoor genoot ik zaterdagnacht behoorlijk van deze stoner-idiot-comedy die qua kwaliteit ergens ’t midden houdt tussen Zombieland (regisseur Fleischers debuut-hit) en Your Highness. Perfect voor een avond met vrienden en een krat bier (en/of een paar pretsigaretten), maar niet geschikt voor serieuze recensenten… Gelukkig ben ik niet altijd serieus, want als je deze film serieus neemt dan mis…

Rio (2011)

Okay, Rio is niet gemaakt door Pixar, en dat merk je direct. Want ondanks de geweldige kleuren, de mooie beelden/animatie en lieve diertjes, lijkt ‘men’ toch vooral met de esthetische en technische kant bezig te zijn geweest, en hebben ze weinig tot geen aandacht besteed aan ’t verhaal. Dat is namelijk zo simpel, dat ik vermoed dat Rio simpelweg gewoon een kinderfilm is, die het vooral goed zal doen in de doelgroep 4-10. Kort ’t…