The Flash (2023)

Vier dagen na het zien van deze DC-versie van Marvels Spider–Verse-animaties glimlach ik vooral nog om de leuke inside jokes die erin zitten, en die waarschijnlijk enkel leuk zijn voor filmnerds als ik. Want ja, er zitten best een paar gave tijdreis-/multiverse-vondsten in het scenario, maar daarvan zaten de meeste al (en veelal ‘beter’) in die twee Spidey-films. Waardoor ik dus wederom concludeer dat DC een beetje de Aldi-versie lijkt van Marvels Albert Heijn. Al moest…

Suicide Squad (2016)

Uiteindelijk is Suicide Squad niet meer dan een super-hyper-zijverhaaltje in de grotere DC Comics Justice League-verhaallijn, gestart met het – en dit gaat mogelijk raar klinken – toch wat betere Batman v Superman: Dawn of Justice. Geschreven in slechts zes weken en met een extra montageronde door de makers van de hyper-trailer is Suicide Squad nogal een puinhoop, al zit er in de bonte verzameling karakters zeker wel wat potentie. Deze potentie wordt echter slechts af…

Trainwreck (2015)

“De ideale datefilm” is een te simpele classificatie voor deze nieuwe van Judd – Superbad, This is 40 – Apatow, geschreven door hoofdrolspeelster Amy Schumer. Maar Trainwreck is misschien wel de beste film om een date mee naar toe te nemen, als je in elk geval zin hebt in een aardig volwassen romantische komedie die geen blad voor de mond neemt. En mede doordat de film dus geschreven is door Schumer zelf, iemand die ik…

The Perks of Being a Wallflower (2012)

The Perks of Being a Wallflower gaat sowieso voor de “titel van ’t jaar”-trofee, maar daarnaast is het ook een mooi (autobiografisch?) coming of age-verhaal met ’n aantal thema’s die mij niet geheel onbekend zijn. De film toont ook iets wat ik zelf ooit “memory makes a moment peak” heb genoemd: het verhaal is ’n mooie herinnering aan een periode die toen misschien wel erg moeilijk, maar achteraf gezien geweldig was, en in elk geval…

We Need to Talk About Kevin (2011)

Uit betrouwbare bron weet ik dat ik Morvern Callar nog altijd moet zien, en als die film uit 2002 cinematisch net zo verrassend/overdonderend is als deze nieuwe van Lynne Ramsay, dan weet ik het nog zekerder. Want damn!, wat blijft deze film op een indrukwekkende manier hangen. Hij werd afgelopen zondag als derde film vertoond tijdens het PAC-festival, waar ik de vierde film bewust heb laten schieten vanwege m’n vermoeidheid, maar mogelijk kon ik me daardoor…