Hmmmm, wat moet ik hier nou van denken..? Allereerst dat ik verrast was dat deze film op hetzelfde bronmateriaal is gebaseerd als die Michael Douglas-Kathleen Turner-Danny De Vito-film uit 1989 (The War of the Roses). Al verklaart dat mogelijk wel de opvallend aanwezige hedendaagse tech-snufjes (zoals deepfakes en memes) die regisseur Jay – Austin Powers, Trumbo, Bombshell – Roach er vrij duidelijk in verwerkt heeft? Maar ik vond het initieel ook best vet dat de…
Sketch toont vooral hoe je met een mooi klein concept en een goed visual FX-team(pje) best veel impact kunt maken. Om even een rare mix te maken: Sketch voelt ergens als de love baby van Inside Out en Super, met een overduidelijke visie op hoe expressie onontbeerlijk is om ons door moeilijke tijden heen te helpen. Waardoor ik m’n favoriete ‘definitie’ van kunst weer van stal kon halen, waardoor ik ook ietwat doordraafde in m’n…
Darren – The Whale, mother!, Black Swan – Aronofsky keert terug naar z’n ‘doorbraakroots’ – het New York van de jaren 90 – waar zijn doorbraakfilms Pi en Requiem for a Dream zich ook afspeelden (Requiems beroemde pier (en Coney Island-strand) komt zelfs voorbij!). Nu heeft hij echter een roman van Charlie – Gotham (tv) – Huston verfilmd, die qua verhaal wel past in Aronofsky’s ‘wereld’, maar die qua originaliteit niet mega uitblinkt. Al is…
Door het luisteren (en half kijken) van Neal Brennans Blocks-podcast met published journalist Andrew Callaghan wist ik vrij snel, dat ik zijn ‘doorbraakdocumentaire’ Dear Kelly móest zien. Gisteravond was het zo ver, en ik was behoorlijk achterovergeslagen door deze mix van Hunter S. Thompson’s gonzo-stijl (denk Fear & Loathing in Gonzovision) en de scherpste Louis Theroux, lichtelijk vermomd als de neef van Napoleon Dynamite. Waarin Callaghan in z’n inmiddels (in Amerika zeer) bekende All Gas No…
De onregelmatigheid waarmee deze film in de Nederlandse bioscoop draait verbaasde me initieel nogal, totdat ik Rebecca Lenkiewicz ’trauma-onderdrukkingsdrama’ zag. De film is bij vlagen namelijk best ongemakkelijk, zeker in de scènes waarin mama (Fiona – Echo Valley, True Detective (tv), Andor (tv), Killing Eve (tv) – Shaw) toont hoe iets in haar verleden haar een ogenschijnlijk onuitstaanbaar mens heeft gemaakt. Maar Hot Milk lijkt ergens ook veel meer een ietwat ‘kunstzinnige contemplatie’, waarin Lenkiewicz…
Verwachtingen kunnen je beleving natuurlijk gruwelijk hard beïnvloeden. Doordat ik vooraf niets meer wist dan de titel, dat Jude Law erin zat en dat het om een thriller op een opvallend eiland ging, slaakte ik bij de aftiteling een behoorlijk stevige “Wauw..!” Had ik vooraf wél geweten waarop het verhaal gebaseerd is, wie de regisseur was en hoeveel grote namen er voorbijkomen (relatief gezien althans), dan had ik de gruwelijk grootse thema’s in de film…
Nadat Nobody mij ontzettend lekker verraste een paar jaar geleden, ging ik vol goede moed naar het tweede deel afgelopen vrijdagavond. Maar waar ik in het eerste deel de formule wel zag maar me er geen moment aan stoorde, was die hier zó overduidelijk aanwezig dat de film – na de standaard-after-the-fight-ondervraging-openingsscène – geen “One Week Earlier” nodig had. Is dit zelfbewust van regisseur Timo – V/H/S/2, V/H/S/94 – Tjahjanto, dan ‘kudos’, maar als ik…
Ik weet totaal niet wat de achtergrond van Marielle Hellers lekker rauwe blik op moederschap is, maar Nightbitch voelt vooral aan als film over iemand die die roze mama-wolk nou eindelijk eens zo eerlijk mogelijk wil tonen én becommentariëren. Daarin heeft Heller overigens wel voor een dierlijke metafoor gekozen die mij niet direct 100% duidelijk was, maar het lijkt wel dat ze wil tonen hoe onze dierlijke instincten niet altijd matchen met onze gewenste, beschaafde…
Dat regisseur Zach Cregger direct volmondig toegeeft dat hij vooral van Kubricks The Shining heeft ‘gejat’ voor het ‘heerlijke horror-y’ Weapons, dat voel je wel. Al moest ik dus ook aan z’n doorbraakfilm Barbarian denken, met een vleugje Hereditary-ongemak. En gemaakt met een flinke en gezonde dosis zelfvertrouwen. Want als je in een horrorfilm als Weapons ook diverse lach-ontspanningsmomenten weet te creëren die níks afdoen aan de creepiness van alles, dan weet je goed te…
Sow, deze nieuwe Predator-film heeft het hoogste IMDb-cijfer van alle vervolgen, en scoort slechts 0,3 lager dan het Arnold Schwarzenegger-origineel uit 1987. Al is het ook de eerste geanimeerde Predator-film, geregisseerd door Dan – 10 Cloverfield Lane – Trachtenberg, die ook die andere interessante toevoeging aan de franchise regisseerde: Prey. Natuurlijk heeft animatie wel het voordeel dat de actie nóg ongelooflijker en grootser gezet kán worden, en dat gebeurt ook zeker. Maar toch voelt dat…
Om direct met de deur in huis te vallen: Bring Her Back is lang niet zo’n enge horror als de trailer doet vermoeden (wat dat irritante groepje jongvolwassen mannen voor ons kán verklaren), maar als horrorthriller wel eng verontrustend. Dat ie niet zó eng was, dat vond ik ergens wel ‘fijn’ (ik trek dat nog altijd niet helemaal), maar dat ie zo gevoelig zou zijn, dat had ik ook weer niet verwacht. Al gaat dat…
Als tiener ben ik gestopt met tellen hoe vaak ik The Naked Gun: From the Files of Police Squad!, zoals het origineel dus officieel heet, heb gezien. Toen ik stopte stond de teller op 17 of 18, en ik denk dus dat die Leslie Nielsen-film nog altijd mijn ‘meest geziene film aller tijden’ is (gevolgd door Caddyshack, Up the Creek en Back to the Future?). Mijn nostalgie-vezels begonnen dan ook stevig te trillen toen ik…