Allereerst: wat mogen ‘wij’ filmkijkers blij zijn met het enorme (komische) talent van Taika – Jojo Rabbit, What We Do In The Shadows, Thor: Ragnarok – Waititi. Hij weet namelijk al m’n kritiek op de laatste twee Marvel-films (Morbius en Doctor Strange in the Multiverse of Madness) te weerleggen door een flinke hoeveelheid plot op heerlijke en overzichtelijke wijze in amper twee uur te stoppen. Maar dan zó vernuftig en/of grappig, dat ik geen moment…
Jurassic World: Dominion, oftewel Jurassic Park 6, is een beetje een reünie van alle nog levende helden uit zowel de Jurassic Park– als Jurassic World-franchise. En dat levert een ontzettend vermakelijke film op, waarbij alleen de “When you gotta go, you gotta go“-toiletscène uit het eerste deel volgens mij niet ‘ge-hommage-ficeerd’ wordt. Buiten al dat vermaak lukte het me echter niet om m’n kritische houding volledig uit te zetten, en daardoor zag ik wat zaken…
Holy smokes, wat een overweldigende maar ook behoorlijk onoverzichtelijke ride was dit zeg..! Initieel niet ingekocht voor de Nederlandse markt (wat ik nu ergens wel kan begrijpen), kreeg ik halverwege de gedachte, dat het verhaal mogelijk geschreven was door een knetterstonede moeder, die de problemen met (en ook liefde voor) haar dochter in één ‘ik ben stoned en alles lijkt met elkaar verbonden‘-verhaal wilde vangen. Maar wat blijkt: de film is van de twee Daniels…
Helaas, ondanks een aantal heerlijke cameo’s (waaronder dé favoriete acteur van de regisseur) en waarschijnlijk een voor echte Marvel-nerds orgastische samenkomst met een andere succesvolle Marvel-franchise, vrees ik dat het Marvel Cinematic Universe door Doctor Strange in the Multiverse of Madness eerder fans verliest, dan dat erbij komen. Voor eventueel nieuwe fans is alles namelijk teveel verweven met eerdere films én series, en dat zorgde bij mij uiteindelijk ook voor m’n kritische oordeel: deze films…
Ik denk dat vooral (en alleen?) Tom Hardy’s Venom blij is met deze laatste Marvel-film. Niet omdat het hoofdkarakter in Morbius zichzelf als grapje “Venom” noemt, maar doordat door deze vrij monsterlijke film Venom: Let There Be Carnage niet meer de slechtste Marvel-film is die ik ooit gezien heb. Misschien dat het casten van Tyrese – Fast & Furious – Gibson in de rol van FBI-agent wel al genoeg zegt? Of dat de bad guy uit…
Volgens mij is het voor mij als man bijna onmogelijk om de aantrekkingskracht van The Lost City op waarde te schatten. Ik zag deze ‘boeketreeks-film’ namelijk in een zaal waarin vooral de vrouwen zich de spreekwoordelijke ‘ballen uit de broek’ lachten. Inderdaad, een biologisch gezien vrij lastig ‘spreekwoord’. Maar met het risico om politiek-gender-gevoelig volledig uit de bocht te vliegen, voelde The Lost City voor mij een beetje hetzelfde aan als een kledingruilfeestje voor vrouwen:…
Tijdens mijn eerste sneak preview in twee jaar (!) tijd schrok ik wel een beetje toen ik Robert – The VVitch, The Lighthouse – Eggers’ nieuwste ingestart zag worden. Ik was namelijk direct ‘bezorgd’ dat Eggers’ eigenzinnigheid totaal niet zou passen bij een toch ietwat commerciëler (en onvoorbereid) ingesteld publiek. Maar wat bleek: ik heb werkelijk niemand gehoord en/of weg zien lopen bij deze epische cult-Viking-film, bomvol Noorse mythologie en best wat psychedelische scènes..! Ook…
Misschien weet je het al van mij, maar écht fan van al die verschillende streamingdiensten ben ik niet (iets met dat het voelt als allemaal verschillende videotheken met ieder hun eigen aanbod, waarvan je eerst lid moet worden om door de collectie te mogen struinen; wil je alles zien, kost je dat een godsvermogen, maar tja: “Het is wel goed voor de economie hè!“). Toen ik een tijdje geleden echter geveld was door corona (én…
Moet eerlijk toegeven dat ik wat lichte tegenzin voelde bij wéér een Spider-Man-film. Maar waarschijnlijk was ik daardoor behoorlijk en blij verrast met Spider-Man: No Way Home. Heel anders dan de trailer deed vermoeden, en gezien de meerdere hoorbare ‘nerdgasms‘ (euforie-orgasmes) van échte Marvel-nerds was de film voor hen volgens mij “De beste ooit!“. Ik was dus onder de indruk, omdat de reden voor mijn lichte tegenzin juist heerlijk functioneel wordt ingezet, waardoor ‘alles’ ineens…
Ghostbusters: Afterlife is by far de beste ‘reünie-film’ van de afgelopen jaren (ik vergelijk ‘m daarvoor overigens enkel met teleurstellingen Bill & Ted Face the Music en T2 Trainspotting), maar mogelijk komt dat wel doordat de film meer ‘Steven Spielberg-erig’ aanvoelt, dan dat het een amechtige poging is om op het succes van het 37-jarige (!) origineel te cashen. Al ‘vrees’ ik ook wel een beetje, dat je die oude film(s) wel gezien moet hebben,…
Dat Eternals gemaakt is door de Oscarwinnende top-independent-filmmaker Chloé – Nomadland, The Rider – Zhao, dat zie je bijvoorbeeld aan de vele realistische exterieurshots, maar dat zou je eigenlijk ook iets beter moeten voelen aan de thematiek van de film. Maar daarin lijkt ze toch wat ondergesneeuwd te raken onder de ‘eisen’ aan een Marvel-blockbuster, die ook nog eens de start van Phase 4 in het Marvel Cinematic Universe moet zijn. En dat levert dus een…
Best lullig, dat het beste aan Venom: Let There Be Carnage de ’tijdens-de-credits-scène’ na afloop is. Want waar ik tijdens de start van het waarschijnlijke eindgevecht nog licht positief “Oh, best een snel, afgerond relaas, zonder onnodig veel gevechten.” dacht, bekruipt me nu steeds meer cynisme, en is die gedachte omgevormd tot “Slechts een aflevering in een voor mij als Marvel-fan behoorlijk nutteloze serie…” Want ondanks een redelijke topcast is dit bedenksel van Todd –…