Yes, The Man from U.N.C.L.E. – gebaseerd op de gelijknamige TV-serie uit de jaren 60 met Robert Vaughn en David McCallum – is een vrij grote verrassing, zeker ook doordat Guy Ritchie zich qua visuele shananigans voor 98% (gelukkig) inhoudt. Neem daarbij de mogelijk Oscarnominatiewaardige art direction, een paar positief verrassende leading men, een wederom fantastische leading lady, een paar bijna klassieke bad guys en combineer dat met bijna archetypische tongue-in-cheek-humor, een vrij simpel verhaaltje (met volgens…
Dit vijfde deel in één van de meest constante franchises ooit biedt eigenlijk precies wat je van een zomerblockbuster verwacht: hele vette actie, extra respect voor Cruise omdat ie al z’n stunts zelf doet, een ogenschijnlijk ingewikkeld maar uiteindelijk toch wat makkelijk (en ondergeschikt) plotje en een zeer (of té?) duidelijk aanwezige bad guy. Maar in één scène ook een interessante stukje dialoog over goed versus kwaad, mooi gebruik van één van de mooiste operanummers…
Paper Towns begint dan wel vrij formulematig als coming-of-age highschool-film, maar aan het eind raakte de film me ineens behoorlijk onverwacht en persoonlijk. Over opgroeien, schoolverlaten, droommeisjes en jezelf verliezen om jezelf juist te vinden. Geregisseerd door de maker van Robot & Frank, gebaseerd op het boek van John – The Fault in Our Stars – Green, en naar het witte doek vertaald door een schrijversduo dat eerder ook werkte aan (500) Days of Summer en…
Na veel productionele ‘hassle‘, waarin schrijver/regisseur Edgar – Hot Fuzz, Scott Pilgrim vs. The World werd vervangen door Peyton – The Break-Up, Yes Man – Reed, is Ant-Man toch nog een ‘noodzakelijke’ maar ook zeer vermakelijke superheldenfilm geworden. Omdat de tot mierenformaat-krimpende titulaire held onderdeel diende te worden van het Avengers-team had ie natuurlijk wel z’n eigen ‘introductiefilm’ nodig, en dat is Ant-Man vrij duidelijk geworden. Maar wel één met zeer creatieve actie, een mooi klein…
Allereerst: Inside Out biedt geweldig vermaak voor zowel jong en oud, waarbij kids waarschijnlijk erg vrolijk worden van alle kleurtjes en het avontuur, terwijl het voor volwassenen af en toe best interessant wordt. Zó interessant zelfs, dat toen een vriendin na de film tegen me zei: “Ik zou de volwassen versie hiervan wel willen zien,” ik me herinnerde dat ik na tien minuten al aan Eternal Sunshine of the Spotless Mind moest denken. Nu moet je…
Adrenaline ten top, ook nog toen ik na de nachtvoorstelling van Jurassic World merkte dat ik een stuk sneller en zelfs ‘soepeler’ naar huis fietste dan normaal. Ik keek zelfs net wat anders naar de goudvissen in m’n vijver toen ik om 2:45u vannacht thuis kwam… Dat was het gevolg van deze verrassend goede vierde film in de Jurassic Park-franchise, die qua verhaal niet bijster vernieuwend is – je zou het voor 85% een remake…
Wauw, The Dead Lands is een epische Maori-samoerai-western-coming-of-age-‘mashup‘ over wraak, vergiffenis, eer en ‘het kwaad’, die juist vanwege het simpel houden van het thema toch universeel en dus vrij eenvoudig ‘inleefbaar’ aanvoelt. Daarnaast krijg je een kijkje in de cultuur van pre-koloniaal Nieuw Zeeland, waarin de geesten van voorouders een mythische laag over het verhaal gooien, maar wat ook geografisch én thematisch tussen ‘Oost’ en ‘West’ in ligt. En dat deze film in de VS…
Tomorrowland, in Nederland uitgebracht als Project T, is een beetje een mix van Jupiter Ascending en de volwassener variant van Big Hero 6, met een leuke energieke jonge actrice in de hoofdrol en een ‘herkenbare’ rol van George Clooney. Mooi hoe de film heel anders is dan de trailer doet vermoeden, want het gaat veel meer om de ontwikkeling van de karakters dan om de sci-fi-setting. Niet dat deze in m’n top 10 van het jaar…
Naast het feit dat Mad Max: Fury Road één van de beste over-the-top actiespektakel-rides van het jaar (of decennium?) is, die ook fans van de ‘originele’ trilogie geweldig zal vermaken (alhoewel je die niet gezien hoeft te hebben), weet George Miller wederom zowel een in your face als een veel subtielere metafoor te verpakken in een twee uur durende road trip. 30 Jaar na Mad Max: Beyond Thunderdome keert Miller dus terug naar de wereld die hij ooit…
Het grootste ‘probleem’ met dit soort documentaires is dat je vaak niet weet hoe betrouwbaar de getoonde gegevens zijn. Zo schreef ik over Forks over Knives ooit: “…als het waar is wat de gerenommeerde artsen in deze documentaire beweren, dan is dit écht de belangrijkste documentaire die ik ooit heb gezien…“, en van die documentaire weet ik nog altijd niet zeker hoe betrouwbaar die is. De makers van Cowspiracy: The Sustainability Secret zullen dat betrouwbaarheidsprobleem (h)erkend…
Met Rare Exports toonde de Finse regisseur Jalmari Helander dat hij met een beperkt budget een geweldige cult-achtige film kon maken. Daarmee trok hij ook de aandacht van Hollywood, waardoor hij nu aan de slag mocht met onder andere Samuel L. Jackson, als Amerikaanse president die in het onherbergzame Finland met Air Force One neerstort en dan ‘onderdeel wordt’ van een lokaal ‘volwassen-wordt-ritueel’. En hoe origineel dat idee ook mag klinken, Big Game is één…
Joss Whedon weet van deze tweede Avengers-film wederom een geweldig spektakel te maken, dat volgens mij wel iets meer over-the-top gaat dan de tussen de twee films uitgezonden TV-serie Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D., waardoor ik even moest wennen. Daarnaast raakt Whedon inzake kunstmatige intelligentie zeker niet de diepere snaren die Alex Garland in Ex Machina (recensie volgt snel) interessanter bespeelt, maar dat er überhaupt iets interessants in zo’n blockbuster zit is allang meegenomen natuurlijk. Plus dat…