Drive-Away Dolls (2024)

“Alsof ‘shock-regisseur’ Larry – Kids, Bully – Clark een Coen-script heeft verfilmd“, was m’n eerste reactie na deze zwaar teleurstellende ‘lesbische actiekomedie’ van Ethan (zonder z’n broer) Coen. Een teleurstelling die ik nóg steviger voelde omdat ik me behoorlijk kapot ergerde aan (het ook redelijk rammelende Texaanse accent van) één van de hoofdrolspelers, misschien wel omdat ik haar onlangs juist erg goed en enorm cool, stoer en zelfverzekerd zag spelen in Sanctuary. Een vriendin naast…

Dune: Part Two (2024)

Allereerst: ik wist vooraf dus niet dat er schijnbaar zes (!!) Dune-boeken zijn geschreven door Frank Herbert. Ten tweede: Dune: Part Two is qua productie en ‘grootsheid’ misschien wel het beste of vetste ooit gemaakt op sci-fi-gebied. En ten derde: qua spirituele beleving vond ik het eerste deel toch wel een stuk interessanter… En dit schrijf ik dus binnen 30 minuten nadat ik de lokale IMAX-zaal uitliep, waar ik dus wel werd weggeblazen door de…

Madame Web (2024)

“It feels like it’s written by A.I., maybe because of that writers’ strike last year..?”, hoorde ik een vrouw – in een New Yorkse bioscoop voor me – na afloop haar teleurstelling trachten te verwoorden. En hoe cool het ook is om een film te zien in de stad waar ie ook is opgenomen, de ‘uitlachsalvo’s’ richting het einde van deze nieuwe Marvel-Spider-familie-franchise-poging was waren aardig vernederd, maar helaas ook volkomen terecht! Want ondanks een…

The Hunt (2020)

Ehm, wat moet ik híer nou weer van vinden..!?? The Hunt is in elk geval één van de apartere films die ik de laatste tijd heb gezien (en ik kijk een best breed scala aan films), want deze over-the-top politieke, zwarte komedie kun je het best als ‘absurdistisch’ betitelen. Je moet namelijk een behoorlijk flinke mate aan quatsch accepteren om te genieten van uiteindelijk een paar best vette gevechten, vooral die tussen twee sterke vrouwen.…

Rebel Moon – Part One: A Child of Fire (2023)

Tja, als je Ed – The Transporter Refueled, Deadpool – Skrein als hoofd-bad guy cast, en het hem laat opnemen tegen Sofia – The Mummy, Settlers – Boutella, dan weet je als kijker natuurlijk allang dat je acteertechnisch niet naar de beste film van het jaar gaat kijken. Maar wat het ook aantoont, is dat deze productie – waarin behoorlijk wat geld is gestoken – niet op alle vlakken topkwaliteit nastreeft. Iets dat je logischerwijs…

Silent Night (2023)

Er was een tijd – lees: zo’n 25 jaar geleden – dat ik als testosteron-tiener behoorlijk enthousiast werd als ik de naam John Woo zag. Gisteravond was ik vooral behoorlijk verrást om zijn naam weer eens te zien, dit keer als regisseur van deze ‘Kerst-wraakfilm’. Ik heb namelijk al decennia niets meer van hem gezien volgens mij. Maar als Silent Night zijn huidige capaciteiten weerspiegelt, dan hoeft hij van mij ook weinig nieuws meer te…

Freelance (2023)

Op zaterdagavonden heb ik wel eens zin in breinloze bullshit, en dat hoef je Pierre Morel geen twee keer te zeggen. Maar waar ik de simpelste film van het jaar verwachtte, bevatte Freelance geopolitiek gezien een best ‘mooie’ antikapitalistische boodschap. Die wordt natuurlijk wel veel te hip (en daarmee naïef) gelivestreamd, dus uiteindelijk is Freelance niet veel meer dan een John Cena-Alison Brie-Christian Slater-tussendoortje, waarvoor ze wel lekker een paar weken in de Colombiaanse jungle…

Napoleon (2023)

Bij een groot regisseur als Ridley – Alien, Blade Runner, Gladiator, The Martian – Scott weet je, dat als de actiescènes en vertelling wat afgevlakt aanvoelen, hij dus niet dát verhaal primair wil vertellen. Dus dat Napoleon een beetje als een samenvattende brugklas-geschiedenisles aanvoelt, dat móet dan toch wel de bedoeling zijn. Waarmee de focus komt op iets dat ik ook al bij Oppenheimer zag (en misschien dat Barbie hier thematisch ook wel bij ‘past’):…

The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes (2023)

Ondanks dat ik vooraf twee foutieve aannames deed – dat zowel Peter Dinklage als Jason Schwartzman ook in de ‘originele’ Hunger Games-films zaten (waarop dit dus een prequel is), waardoor ik dus foutief dacht dat ons ‘hoofdstelletje’ misschien wel eens voor bekend nageslacht zouden zorgen – vond ik vooral Coriolanus Snows ‘reis’ van protagonist naar z’n eigen antagonist beter dan ik vooraf durfde hopen. Waardoor ik dus aardig goed in het verhaal zat, dat na…

The Marvels (2023)

Heb lichtelijk het gevoel dat de belangrijkste (en mogelijk ‘enige’?) reden voor de studio om The Marvels te maken die tijdens-de-credits-scène na afloop is, want een dag later voelt deze film vooral als een ‘opvulfilm’, waarin een paar stukjes informatie wordt geboden om gaten in eerdere films te dichten/verklaren. Maar door die scène halverwege de aftiteling wordt er ineens een eerder bij velen onmogelijk geachte ‘koppeling’ gelegd, waar in eerdere Marvel-films natuurlijk allang naar gehint…

The Killer (2023)

Hoe meer je naderhand over deze film nadenkt, hoe duidelijker je ziet dat er een meesterregisseur aan het roer stond. Maar wat voor jou mogelijk net zo, zo niet véél belangrijker kan zijn: The Killer is gewoon een vette en meeslepende actiethriller, gebaseerd op een Franse comic uit de jaren 90, waardoor alles ook een beetje ‘ouderwets cool mysterieus’ aanvoelt. Tekenend zijn de  archetypische karakternamen, die mede tonen dat het minder om de specifieke personen…

Expend4bles (2023)

Mocht je willen weten hoe groot het belang van goede regie voor het maken van film is, dan toont dit vierde deel in de Expendables-franchise exact wat slechte regie kan veroorzaken. Holy F#$@, wat is dit een tenenkrommend slechte film zeg! Ik dacht nog even: “Zouden de makers het expres doen, omdat ze iets camp-achtigs of absurdistisch willen maken?“, maar volgens mij is het bijna onmogelijk om dit bewust te doen. En dan moet je…