Nadat ie een alcoholistische basketbalcoach speelde in The Way Back, is Ben Affleck wederom erg goed in George Clooney’s The Tender Bar, als favoriete oom van een wannabe schrijver. Oftewel: twee nogal persoonlijk sterk inleefbare karakters in één film! En daarom deed deze toch ook ietwat voortkabbelende film het bij mij behoorlijk goed, ook al ontbreekt het échte drama wel. Alsof de verteller, vanwege het autobiografische bronmateriaal, in hindsight de scherpe randjes een beetje mist…
Dat William Golding, schrijver van Lord of the Flies, niet gecredit wordt door scenarist en regisseur Neil – Limitless, The Illusionist – Burger, dat zal ik niet cynisch becommentariëren, want de links met dat boek van die Nobelprijswinnende schrijver zijn ook het interessantste aan Voyagers. Al is ie zeker wel vermakelijk hoor, met een leuke rits jonge acteurs, maar ik kon er waarschijnlijk meer op projecteren, dan dat er daadwerkelijk een interessante of scherpe visie…
Dat Steven Spielberg z’n werk aan Ready Player One onderbrak om ‘even tussendoor’ The Post te maken begrijp ik wel, en zou ik nog beter begrijpen als dit Spielbergs laatste film zou zijn: in Ready Player One komt namelijk vrijwel z’n gehele oeuvre samen, zowel inhoudelijk als thematisch. Dus met een beetje een ‘ouwelullenboodschap’ aan het eind, perfect passend bij Spielbergs leeftijd en z’n welbekende ‘familie-entertainment-bestendigheid’. Maar ook met aardig wat eigen interpretatie-/projectiemogelijkheden, redelijk wat…
Ik mag mezelf zeker geen fanboy noemen (al kijk ik wel alle films en ook series als The Flash en Arrow), maar als ik even een knuppel in het comic-hok mag gooien: Marvels snelheidsduivel Quicksilver is een speedster waar DC Comics’ The Flash behoorlijk jaloers op mag zijn. Daarbij moet ik wel melden dat ik de X-Men-franchise (met uitzondering van het ‘originele’ deel 3: The Last Stand) nog altijd de beste comic-franchise around vind, en dat…
Als ik vooraf had geweten dat regisseur Christopher Landon eerder z’n geld verdiende als schrijver van vier Paranormal Activity-vervolgen (waarvan hij er ook één regisseerde), dan waren m’n verwachtingen een stuk lager geweest. Nu hoopte ik op een soort Zombieland-adept, met dezelfde fijne combinatie van droge humor en zombiequatsch. Nu zat het met dat laatste wel goed, qua quatsch dus, maar de humor kun je beter vergelijken met die in bijvoorbeeld Sex Drive of in…
Door een probleem met m’n smartphone was ik van twee films, die ik weken geleden al zag, de aantekeningen kwijt die ik meestal direct na de film maak en die een basis vormen van m’n recensies. Waar dat bij Dope niet zo heel erg was, daar moest ik voor Dark Places toch aardig in m’n geheugen (en op internet) graven om de film weer terug te halen, wat sowieso een slecht teken is. Maar Dark…
Het interessantste aan Joe is dat dit de samenwerking is tussen zowel een regisseur als acteur die beiden nogal ‘divers’ zijn in de films die ze maken, om even een eufemisme te gebruiken. Waar Nicolas Cage bijna een parodie op zichzelf is geworden (in films als Drive Angry 3D en Ghost Rider bijvoorbeeld), schuwt David Gordon Green er niet voor om iemand voor de grap te laten verkrachten door een minotaur (in Your Highness) of het…
Jeff Nichols toont met Mud wederom dat hij één van de beste ‘nieuwe’ Amerikaanse filmmakers is. Na het zeer interessante Shotgun Stories en het geweldige Take Shelter (in mijn top 3 vorig jaar) komt ie nu met een rustig en poëtisch coming-of-age-verhaal over liefde, vrijheid, obsessie, vergeving en opoffering, waarin Matthew McConaughey na o.a. Killer Joe wederom toont dat ie zoveel meer kan dan altijd maar z’n shirt uittrekken. Alhoewel hij dat in Mud ook weer doet.…