The Life of Chuck (2024)

Allereerst: yes, ik heb heerlijk genoten van The Life of Chuck. Door de voice-over en fragmentarische, omgekeerde vertelling merk je direct dat het een boekverfilming is, maar dan wel één van een Stephen King-kortverhaal, door één van de interessantste genre-filmmakers van het moment: Mike – Midnight Mass (tv), The Fall of the House of Usher (tv), Doctor Sleep, The Midnight Club (tv) – Flanagan. En qua cast nam hij tal van ‘bekende koppen’ uit die…

The Monkey (2025)

Check regisseur Osgood – Longlegs (!!) – Perkins’ eigen minirol in The Monkey (zie hier rechtsonder), en je begrijpt waarschijnlijk direct de mate van ‘quatsch’ die je in deze film moet kunnen accepteren om heerlijk te genieten. Denk Bubba Ho-Tep meets Final Destination meets Child’s Play. Al mag je het titulaire trommelaapje in dit verhaal schijnbaar nooit “speelgoed” noemen, want dat is het écht niet. Althans, niet voor geestelijk ‘gezonde’ kinderen… En of de zoon…

The Boogeyman (2023)

Als je ongeveer 50% van de speelduur van een horrorfilm jezelf afvraagt waarom je jezelf dit aandoet, dan kan dat natuurlijk een enorme dis zijn, maar hier bedoel ik dit grotendeels positief. Juist doordat de fu_&*ng enge horror zo ‘ogendichtknijpend’ was, valt het contrast met het vrij rustige drama in het verhaal nog meer op. En zou alle horror misschien een metafoor voor het wel/niet verwerken van heftig familienieuws zijn, of wilde Stephen King (op wiens…

Doctor Sleep (2019)

Allereerst een geruststelling voor alle fans van die Kubrick-klassieker: Doctor Sleep is eerder een ode aan The Shining, dan dat de film er opzichtig van wil profiteren. Veel meer een Stephen King-horror-fantasy dan een Kubrick-wannabe. En het respect dat regisseur Mike Flanagan voor Kubricks klassieker heeft, dat voel je vrijwel de gehele film. Daarnaast lijkt Flanagan intelligent genoeg om te weten dat hij ook niet met Kubrick moest gaan ‘concurreren’, en is Doctor Sleep vooral…