Na dertien jaar ‘wachten’ is er dan eindelijk een vervolg op Avatar, een film die ik vooral spiritueel interessant vond, en waarbij de 3D-optie mij meer in de weg zat dan dat ’t voor mij opleverde. Nu zou het veel te simpel zijn om te zeggen dat dit bij Avatar: The Way of Water 180 graden omgedraaid is (ik merkte deze keer amper dat ik een 3D-bril op had :)), maar het spiritueel interessante lijkt…
Woody Allen maakt al vijftig jaar films, waarvan de laatste 30 jaar elk jaar één. Wonder Wheel is Woody Allens 2017-film en is zeker niet z’n beste, maar ook lang niet zijn minste. Gezet in het hoopvolle naoorlogse Coney Island, contrasterend gevuld met klassiek (en al dan niet terecht) zeurende Woody-karakters, vertelt Wonder Wheel wederom een verhaal over verloren dromen, al dan niet ijdele ‘liefdeshoop’ en het trachten te ontsnappen aan je situatie; hoe onbewust…
Mogelijk niet de beste misdaadthriller die ik dit jaar verwacht te zien, daarvoor bevat het scenario wel een paar te opvallende toevalligheden, maar ik vond deze nieuwe van John – The Road, Lawless – Hillcoat toch best wel geweldig. Met een werkelijke topcast weet hij zo’n beetje elk karakter nogal grijs te maken, waardoor het mogelijk lastig identificeren is met één van hen. Daarnaast verwacht ik overigens ook dat deze veel te ‘rustig’ is voor…
Ik weet niet of Ashton Kutchers Jobs daar wél geschikt voor is, want die heb ik nooit gezien, maar voor een ‘standaard’ biografie over het leven van deze inmiddels legendarische Apple-oprichter moet je Danny Boyle’s Steve Jobs níet kijken. Het aparte script van Aaron – The Social Network, The Newsroom – Sorkin levert namelijk een zogenaamde ‘love it or hate it‘-film op, en zoals wel vaker zit ik daar dan ergens tussenin. Ik denk namelijk dat…
Voordat ik gisteravond naar dit tweede deel in de Divergent-franchise ging moest ik het plot van het eerste deel even terughalen, want die dacht ik wat vergeten te zijn. Nu viel dat best mee, maar omdat ik die ergens in een vliegtuig zag heb ik daar nooit een recensie over geschreven. Ik had gisteravond ook zin in even wat escapisme, en daarin stelde Insurgent me zeker niet teleur. Ik denk dat ik ‘m zelfs beter…
Het probleem met Movie 43 is dat het eigenlijk geen film is, maar ’n soort van Upload Cinema van de meest foute en shockerende filmpjes die zogenaamd op internet te vinden zouden zijn. Conceptueel verpakt in ’n nogal flauwe strijd tussen ’n stel pubers, en ik dacht nog even dat de ‘film’ een heerlijk scherp randje zou krijgen richting de strapatsen die Hollywood steeds meer uit moet halen om mensen te verrassen, juist omdat ze…
Oh, wat heb ik af en toe lekker ongemakkelijk maar net zo vaak gewoon luid hardop gelachen om Carnage, de nieuwe van Roman Polanski met in de hoofdrollen Jodie Foster, Kate Winslet, John C. Reilly en Christoph Waltz. Misschien is het meest treffende woord in deze wel “compact”, omdat alles (op de begin- en eindshots na) zich in het appartement van één van de stellen afspeelt, omdat de film slechts 79 minuten duurt, omdat de…
Ik heb een beetje een ambivalent gevoel bij Steven Soderberghs Contagion. Aan de ene kant weet hij een sfeer neer te zetten die ik nog altijd ‘voel’, en dat is best knap. Aan de andere kant liep ik ook de zaal uit met een “Hey, waar was nou ’t spektakel?“-gevoel. En achteraf gezien is dat deels kritiek, maar ook deels een compliment. Soderbergh gaat namelijk niet voor de standaard Hollywood-formulefilm, en daardoor voelt de film…
Ik heb lang gewacht met het kijken van The Reader, en achteraf gezien snap ik dat ook wel. Ook al is het wel een erg goed gemaakt drama… Kate Winslet gaat een beetje op de Meryl Streep-toer. Ik moet toegeven dat ik vroeger als klein manneke een gruwelijke hekel aan Meryl Streep had (ik noemde haar “Meryl Creep”), en dat kwam vooral omdat ik haar ooit in een enorme zeikrol had gezien, en toen nog…