Na het luisteren naar deze Cineville-podcast keek ik vol enthousiasme uit naar dit experimenteel Chileense dans-drama van Pablo – No, Jackie – Larraín. En inderdaad: deze risicovolle maar ook vette film maakte zoveel indruk, dat ik twee dagen later nog altijd met een bewonderende glimlach terugdenk aan die eigenzinnige wervelwind in de hoofdrol, die conventies nogal hard onder de spreekwoordelijke (patriarchale) ballen trapt, én een goede spiegel voorhoudt. En dan klinkt en ziet alles (er)…
Pixar verbaast en verrast ons al sinds het geweldige Toy Story uit 1995, en met Coco voegen ze weer een prachtig nieuw hoofdstuk toe aan hun imposante oeuvre. Een ontzettend mooi verhaal dat perfect past bij de Kerst (ook al speelt het verhaal zich af rondom Allerzielen a.k.a. Día de los Muertos a.k.a. 2 november), met heerlijk Spaans er doorheen, waardoor het één van de eerste grote Hollywoodfilms is waarin latino’s zich eindelijk eens met…
Het is vrij apart, dat het feit, dat van de vijf acteurs met de grootste (Iraanse) rollen in deze film er slechts één echt Iraans is, geen moment in de weg zit tijdens het kijken naar Rosewater, het ‘zelf-verlossende’ schrijf- en regiedebuut van The Daily Show-host Jon Stewart. Met coole zelfverzekerdheid heeft Stewart een mooi ingehouden, intelligent en krachtig debuut weten te maken, waarin niet alleen erg goed geacteerd wordt, maar waar ook tal van…
Nuance kan duidelijkheid wel eens in de weg zitten, en misschien gaat dat hieronder ook gebeuren, maar ik vond Breaking the Taboo aan de ene kant één van de belangrijkere documentaires van de laatste jaren. Want door het taboe – dat we moeten toegeven dat de war on drugs een mislukking is en er nagedacht moet gaan worden over ’n meer humaan en liberaler beleid – te doorbreken voorkom je mogelijk meer dan 100.000 drugsdoden…
Okay, Casa de mi Padre is één grote quatschfilm. Bij vlagen hilarisch, het plezier dat de makers op de set hadden straalt overal vanaf, voor 99% Spaans gesproken (ook door Will Ferrell, die de hoofdrol speelt), met wat links naar cultheld Alejandro Jodorowsky, maar toch verwacht ik dat deze de Nederlandse bioscopen niet gaat halen. De film is namelijk zo’n weirde combinatie van telenovela (zo’n Spaanstalige soap), overduidelijk en extreem low budget filmmaken (er werd meer…
Toen ik gisteren de trailer van deze film zag wist ik dat ik ‘m moest zien. Mijn bovengemiddelde interesse voor de geschiedenis en ontdekking van de Amerikaanse continenten lag hier deels aan ten grondslag, maar de film vertelt sowieso een erg interessant verhaal. Zie ook de helikopter op de poster, en je zult de symboliek direct begrijpen. En ondanks dat ik niet volledig positief ben over de film, vertelt het wel een – zoals ik…
Geheel tegen m’n neuroses in heb ik dus al drie films gerecenseerd die ik ná The Limits of Control zag, en dat heb ik puur gedaan omdat ik bij The Limits of Control meer tijd nodig had (en heb) om ‘m te begrijpen. Want dat deze film Jarmush’ minst toegankelijke film is, dat was me vrij snel duidelijk. Wat voor mij overigens niet negatief is… In The Limits of Control volgen we ’the lone man’,…