Als je deze film serieus gaat beoordelen op karakterontwikkeling, verhaal, acteerwerk e.d., dan kun je hem op vrijwel alle vlakken afschieten. Ware het niet dat de film zichzelf ook nergens serieus lijkt te nemen (in tegenstelling tot die eerste Hitman-adaptatie uit 2007), acteur Rupert Friend in andere films/series al toonde zo’n rol met tien vingers in z’n neus te kunnen spelen en de film me eigenlijk nergens echt irriteerde, omdat ik vooraf natuurlijk al wist…
Okay, de vierde film/documentaire die ik in korte tijd zag die zorgt dat 2015 qua muziekfilm/-documentaires dus onvergetelijk aan het worden is. Na grunge-rock (Cobain: Montage of Heck), jazzy pop (Amy) en psychedelische surfmuziek (Love & Mercy) komt regisseur F. Gary – Friday, Be Cool, Law Abiding Citizen – Gray met een film over hiphoplegendes Ice Cube, Dr. Dre, Eazy-E, DJ Yella en MC Ren, oftewel NWA. En ik moet wederom dus toegeven: Straight Outta…
Het feit dat Love & Mercy, een film over het leven van Beach Boys-‘genie’ Brian Wilson, vooral excelleert in de scènes in de opnamestudio, waarin je als kijker langzaam ontdekt welk geweldig nummer hij nu weer zó heeft ‘uitgekleed’ dat hij het met topmuzikanten weer deeltje voor deeltje opbouwt, totdat je ineens hoort welk nummer het is, kan doen vermoeden dat deze film enkel interessant is voor fans van de Beach Boys. Dat is echter…
Na het zien van de trailer had ik al het gevoel dat dit wel eens een verrassing zou kunnen worden, en dat is American Ultra tot op zekere hoogte ook zeker. Een soort stoner-komedie, maar dan ontzettend energiek en met af en toe ontzettend lompe en harde actie en een best mooi liefdesverhaaltje. En eigenlijk ook meer actiefilm dan komedie, als ik eerlijk ben. Verder voelt ie vooral aan als een fijn en onbelangrijk tussendoortje, maar…
“De ideale datefilm” is een te simpele classificatie voor deze nieuwe van Judd – Superbad, This is 40 – Apatow, geschreven door hoofdrolspeelster Amy Schumer. Maar Trainwreck is misschien wel de beste film om een date mee naar toe te nemen, als je in elk geval zin hebt in een aardig volwassen romantische komedie die geen blad voor de mond neemt. En mede doordat de film dus geschreven is door Schumer zelf, iemand die ik…
Yes, The Man from U.N.C.L.E. – gebaseerd op de gelijknamige TV-serie uit de jaren 60 met Robert Vaughn en David McCallum – is een vrij grote verrassing, zeker ook doordat Guy Ritchie zich qua visuele shananigans voor 98% (gelukkig) inhoudt. Neem daarbij de mogelijk Oscarnominatiewaardige art direction, een paar positief verrassende leading men, een wederom fantastische leading lady, een paar bijna klassieke bad guys en combineer dat met bijna archetypische tongue-in-cheek-humor, een vrij simpel verhaaltje (met volgens…
Ondanks alle eerste negatieve reacties was ik gisteravond toch aardig benieuwd of ze van het best leuke idee achter Pixels toch nog iets van een leuke film gemaakt zouden hebben, en ik moet eerlijk zeggen: toen ik me over de domheid van het scenario heen gezet had, werd ik mild vermaakt zonder échte irritaties. Natuurlijk geen echt positief begin van m’n recensie, maar het grootste probleem met deze film – naast de (te?) grote willing…
Doordat ik het onderwerp zo ontzettend grappig vond en de documentaire vol zit met geweldige herinneringen aan zijn enorm energieke optredens durf ik deze documentaire zonder waarschuwing aan te raden aan alle fans van Chris Farley. Wil je echter iets meer weten over wie Farley nu écht was, en waar z’n enorme drang om alles ‘full force‘ te doen (qua werk, maar ook qua drank, drugs en eten) vandaan kwam, dan kom je mogelijk wat…
Waar ik Ted nog de beste komedie van 2012 noemde, daar moet ik eerlijk toegeven dat Ted 2 niet de beste komedie van 2015 zal worden. Natuurlijk zit de film weer vol met zeer grove grappen, erg leuke cameo’s en heel veel wiet, dus voor superfans van het Seth – Family Guy, American Dad – MacFarlane-universum zeker vermakelijk, maar waar het eerste deel nog aardig meeslepend was vanwege een wat corny verhaaltje, daar deed de…
2015 is nu al een geweldig jaar voor muziekdocumentaires, want na Cobain: Montage of Heck komt de regisseur van Senna nu met een met Montage of Heck-vergelijkbare documentaire die misschien iets minder inzicht geeft in de demonen van de betreffende artiest, maar die door de combinatie van privé-opnames en songteksten wel een prachtige en persoonlijke kijk geeft het leven van – volgens Tony Bennett – één van de beste jazz-zangeressen aller tijden: Amy Winehouse. Daarnaast…
Door een probleem met m’n smartphone was ik van twee films, die ik weken geleden al zag, de aantekeningen kwijt die ik meestal direct na de film maak en die een basis vormen van m’n recensies. Waar dat bij Dope niet zo heel erg was, daar moest ik voor Dark Places toch aardig in m’n geheugen (en op internet) graven om de film weer terug te halen, wat sowieso een slecht teken is. Maar Dark…
Als je Dope grondig gaat analyseren, dan zal de levendigheid van het scenario en de ‘van-hot-naar-her-springerigheid’ van het plot misschien wel symbool staan voor het feit dat de scheidslijn tussen goed en kwaad nooit zo rigoureus getrokken kan worden; dat het verschil tussen deze uitersten vooral ook iets is wat wij ons als samenleving wijsmaken. Maar ook zonder zo’n ‘grondige’ analyse is Dope vooral een zeer opvallende, leuke en bij vlagen hilarische film, juist omdat…