Inderdaad, dit jaar ‘slechts’ een top 15. De reden: ik heb amper 100 films gezien dit jaar, en om dan één op de vier films in m’n beste-van-het-jaar-lijstje te plaatsen is mogelijk wat teveel. De reden voor die “amper” is een lichte verschuiving naar meer TV-series en minder films, iets dat al jaren gaande is. Dat zorgde er ook voor dat het allerbeste dat ik dit jaar zag niet een film was, maar het derde…
Allereerst: ik zag met m’n neefje en nichtje de NLs nagesychroniseerde versie (met Rico Verhoeven!). Allertweet: ik had vooraf geen trailer gezien met de originele stemmen. Resultaat: ik vermaakte me best wel goed met dit simpele maar effectieve verhaaltje over een stier die helemaal geen vechtstier wil worden en z’n weg in het leven moet zien te vinden. Daarnaast verraste Verhoeven me enorm met z’n stemacteren, terwijl de film ook best subtiel genuanceerd is over…
Ik moet eerlijk toegeven dat het horen van deze titel, in combinatie met het genre “Japanse romanporno”, mijn mannelijke oren mogelijk bovengemiddeld deden spitsen. En ja: dit is een hele lekkere film. Maar daarnaast is het toch wel meer dan dat, want het is ook een grappige en opzwepende film over het liefdesspel, waarin nu eens een keer een vrouw de macht lijkt te hebben. Daarnaast zorgen de ‘regels’ van dit Japanse subgenre, dat vooral…
Deze Hongaarse inzending voor de Oscars en recente winnaar van de Gouden Beer in Berlijn is zó subtiel genuanceerd dat de balans daardoor soms een beetje zoek lijkt. Dat ik daarom wat lastig in het verhaal kwam is eigenlijk het enige niet-positieve dat ik over dit prachtig menselijke en gelaagde droomsprookje kan typen. Naast ’t feit dat tere zieltjes mogelijk teveel (maar wel degelijk functioneel) contrast voelen tussen de puurheid van allesoverstijgende liefde en de…
Woody Allen maakt al vijftig jaar films, waarvan de laatste 30 jaar elk jaar één. Wonder Wheel is Woody Allens 2017-film en is zeker niet z’n beste, maar ook lang niet zijn minste. Gezet in het hoopvolle naoorlogse Coney Island, contrasterend gevuld met klassiek (en al dan niet terecht) zeurende Woody-karakters, vertelt Wonder Wheel wederom een verhaal over verloren dromen, al dan niet ijdele ‘liefdeshoop’ en het trachten te ontsnappen aan je situatie; hoe onbewust…
Met een lichte scepsis betrad ik de bioscoopzaal voor dit vervolg op de Robin Williams-‘klassieker’ uit 1995, maar het duurde slechts enkele seconden voordat ik er behoorlijk zin in kreeg. En na het letterlijk uitleggen van de aanwezigheid van een beschrijvende/uitleggerige game-scène was ik totaal om en genoot ik uiteindelijk bijna de volledige twee uur van deze heerlijke familiefilm. Want Jumanji: Welcome to the Jungle is namelijk dé familiefilm van 2017, wat mij betreft. Heerlijke…
Met een gedurfde ‘nieuwe’ regisseur is het mogelijk extra opmerkelijk hoe die ‘klassieke’ Star Wars-sfeer zo makkelijk gekopieerd lijkt, want Star Wars: The Last Jedi is een prachtig nieuw hoofdstuk in het ‘Star Wars Cinematic Universe‘. Daarin zit zowel een compliment als kritiek verborgen, want direct na afloop voelde ik wel waarom een collega schreef dat de film voelt als erg goed gemaakt huiswerk, waardoor de film er qua plot niet echt bovenuit springt. Aan…
Ik neem aan dat de werktitel voor de eerste Amerikaans( geproduceerd)e film van Yorgos Lanthimos iets als “karma truly is a bitch” is geweest, want voor z’n minst Griekse film kiest ie wel voor een thema dat nogal vrij klassiek Grieks tragisch is. Koppel dat aan de ongemakkelijke en/of onconventionele vertelvorm, aangezet door vrij emotieloos acteerwerk van enkele topacteurs, en mogelijk begrijp je wel dat ik tot halverwege deze arthousefilm ook wel twijfelde wat ik…
Pixar verbaast en verrast ons al sinds het geweldige Toy Story uit 1995, en met Coco voegen ze weer een prachtig nieuw hoofdstuk toe aan hun imposante oeuvre. Een ontzettend mooi verhaal dat perfect past bij de Kerst (ook al speelt het verhaal zich af rondom Allerzielen a.k.a. Día de los Muertos a.k.a. 2 november), met heerlijk Spaans er doorheen, waardoor het één van de eerste grote Hollywoodfilms is waarin latino’s zich eindelijk eens met…
Toch wel één van de meer opmerkelijke films van het jaar, deze nieuwe van Ruben – Turist, Involuntary – Östlund, waarin hij meer dan alleen de kunstwereld fileert. Mede gezien het licht ongemakkelijke gegiechel in de zaal durf ik wel te beweren dat Östlund de gehele westerse maatschappij een spiegel voor wil houden, en de film is bij vlagen wederom pijnlijk en soms zo spannend ongemakkelijk dat ik zelf een keer naar het scherm wilde…
Een must-see voor alle Jim Carrey-fans, een must-see voor iedereen met interesse in ‘extreme method acting‘, een must-see voor iedereen die Carrey’s recente publieke optredens interessant vond, en net zo belangrijk voor mensen die zijn recente optredens juist verontrustend vonden. Persoonlijk voelde ik door deze fantastische documentaire nóg meer affiniteit met Carrey, waar ik sinds Ace Ventura al fan van ben. Maar inmiddels is het vooral z’n spirituele reis – door sommige professionals inderdaad als…
Als je vooraf weet dat de regisseur van Disneys Pete’s Dragon twee dagen na het afronden van die mega-productie zin had in iets superkleins en persoonlijks, dan denk ik dat je beter de film in gaat dan wanneer je denkt dat dit lekkere geesten-horror is. Een horror is A Ghost Story namelijk totáál niet. En ook al zit het woord “verhaal” in de titel, focus je niet daarop, maar juist op het gevoel dat de maker…