Stiekem toch wel één van de verrassendste films die ik afgelopen jaar zag, deze heerlijk aparte Braziliaanse genre-mix met een duidelijk anti-westers-kolonialistisch/imperialistisch thema. En gaaf om een film te zien die uit zo’n duidelijk andere cultuur komt, en die zelfverzekerd een origineel verhaal vertelt, waarin psychotropische drugs, motorrijders in fluoriserende 80-ies trainingspakken, mysterieuze vrijheidsstrijders, waterschaarste, een vreemdelingenleger en heerlijk weirde muziek door elkaar heen gemixt worden. En dat allemaal gezet in die mystieke Zuid-Amerikaanse mix…
Spike – BlacKkKlansman – Lee wil nogal veel zeggen met Da 5 Bloods, en dat doet ie voor het overgrote deel met een duidelijke in your face-boodschap, een meer dan indrukwekkende Delroy Lindo en een aantal goede, vette en/of indrukwekkende scènes. Al voelde ik de hele film ook wel wat ongemak; deels doordat Lee het hele Vietnamfilmgenre onderuit schoffelt zónder te ‘de-agen‘, maar de film voelt bij vlagen ook wat in onbalans (al weet ik dus…
Yes, als Saturday Night Live-fan genoot ik ontzettend hard van Pete Davidsons (semi-)autobiografische The King of Staten Island, geregisseerd door iemand die nogal bedreven is in dit soort ‘grown child‘-verhalen: Judd – The 40 Year Old Virgin, Knocked Up, This is 40, Trainwreck – Apatow. Vooral de heerlijke én eerlijke dialogen vielen me op, al is het – zo in nabeschouwing – ook wel jammer dat veel heftige/interessante thema’s enkel aangeraakt worden (zelfmoordgedachtes, wat blowen…
Zoals ogenschijnlijk bijna iedereen voel ik ook de neiging om mijn gedachten over alle protesten tegen politiegeweld te becommentariëren, maar wil zeker niet overkomen als die witte man die het wel weer even allemaal uit komt leggen. Laat ik het daarom bij het promoten van een ontzettend belangrijke documentaire als I Am Not Your Negro houden, over misschien wel de grootste en intelligentste denker over dit onderwerp (in mijn belevingswereld althans): James Baldwin. Want wat…
Sommige films lijken volledig gemaakt om Nicolas Cage in z’n welbekende overdrive-stand te laten geraken (‘Get in the Cage,’ aldus een vaker terugkomende SNL-sketch), en Color Out of Space is exact zo’n film. Al zou ik Color Out of Space daarmee wel flink tekort doen, want de film is ook veel meer dan dat. Aan de oppervlakte één van de grootste quatsch-films van het jaar, maar ergens ook een perfecte verfilming van een heerlijke mindfuck-gedachte…
Als je ooit meer wilt weten over die bij het grote publiek nog altijd ‘mysterieuze’ band met als naam ‘The Band’, dan is deze documentaire exact wat je nodig hebt. En voor de filmfreaks: Once Were Brothers: Robbie Robertson and The Band gaat natuurlijk over de band waar Scorsese’s The Last Waltz over gaat. En ja: Marty komt ontzettend veel voorbij. Niet zo raar, want naast dat hij als uitvoerend producent van deze docu optrad…
De beste manier om van deze simpele komedie-versie van Queen & Slim (met een vleug Date Night en een zoutkorreltje Crazy, Stupid, Love.) te genieten, is door te vergeten dat ie van de regisseur van The Big Sick is, maar juist geregisseerd is door de schrijver van Wet Hot American Summer. Want zonder verwachtingen is The Lovebirds een lekker tussendoortje, waarin veel bekende elementen worden gecombineerd, dat door de vrij aardige chemistry tussen de hoofdrolspelers…
Als een film een acteur zo’n mooie kans geeft om te excelleren – Ben Affleck is echt in topvorm hier – en het verhaal ook vrij succesvol naar een mooie tranentrekkende ontlading toewerkt, maar ik ‘m nog geen week later alweer aardig vergeten ben, dan ga ik als recensent natuurlijk op zoek naar de reden daarvoor. M’n voorlopige conclusie: ondanks dat de film af en toe ook erg rauw is, voelt het allemaal toch wat…
Waves biedt drama van een vrij onconventionele maar bovenste plank, en eigenlijk niet één verhaal, maar twee. Al gaan beide verhalen wel over dezelfde zwarte, Amerikaanse middenklasse-familie, waar de succesvolle zoon des huizes in een paar minuten z’n hele wereld om ziet vallen, terwijl die van z’n jonge zusje juist ‘open’ lijkt te gaan. Raar genoeg moest ik terugdenken aan The Cosby Show (maar dan zeker zonder de humor), omdat ik volgens mij al behoorlijk…
Sow, beetje een lastige film om te recenseren, deze verfilming van het laatste levensjaar van één van de meest beroemde/-ruchte Amerikaanse criminelen van de vorige eeuw: Alphonse Capone. Meer een studie van een dementerend karakter dan een ‘vette misdaadfilm’, wat mogelijk ook dat lage IMDb-punt verklaart. Maar ook een gedurfde onafhankelijke en af en toe surrealistische film, vertelt vanuit het onbetrouwbare perspectief van iemand die lijdt aan neuro-syphilis. Waardoor de ‘Brando van deze generatie’, Tom…
Ik denk dat de meest gedachte overpeinzing tijdens het filmen van het geweldige Have a Good Trip: Adventures in Psychedelics was: “Damn, mag ik dit wel zeggen van m’n PR-agent?” Deze Netflix-documentaire zit namelijk niet alleen vol met een ongelooflijke hoeveelheid acteurs, musici en andere sterren, maar de openheid waarmee ze over hun (voornamelijk) LSD-ervaringen spreken is zo niet nog ongelooflijker. Mijn conclusie na afloop: “Is alles wat je kunt leren over psychedelica zo enorm…
Bad Education toont met dit waargebeurde verhaal haarscherp hoe velen (of iedereen?) met het juiste verhaal wel tot iets corrupts in staat zijn. Extra treffend door de wereld waarin het gezet is, waarin professionals nogal ondergewaardeerd (lees: onderbetaald) worden, mogelijk omdat sommigen werken vanuit iets als een roeping. Geholpen door enkele geweldige castkeuzes (Hugh Jackmans meest ‘grijze’ rol ooit, maar ook Allison Janney is weer beter dan nodig!), raakt dit verhaal aardig wat onderwerpen, die…