Toen ik hoorde dat dit een Australische horror-thriller was, toen was m’n drang om ‘m te zien net wat groter. Zeker omdat er de laatste jaren best wat slechtere ‘haaienhorror’ is uitgebracht, had ik dáár niet direct weer zin in. Maar de combinatie met “seriemoordenaar” en “Australië” overtuigden me. En gelukkig maar, want Dangerous Animals is een heerlijke rauw-lompe Australische film met één bekende acteur die een best aardige Silence of the Lambs–vibe uitstraalt. Combineer…
Darren – The Whale, mother!, Black Swan – Aronofsky keert terug naar z’n ‘doorbraakroots’ – het New York van de jaren 90 – waar zijn doorbraakfilms Pi en Requiem for a Dream zich ook afspeelden (Requiems beroemde pier (en Coney Island-strand) komt zelfs voorbij!). Nu heeft hij echter een roman van Charlie – Gotham (tv) – Huston verfilmd, die qua verhaal wel past in Aronofsky’s ‘wereld’, maar die qua originaliteit niet mega uitblinkt. Al is…
Verwachtingen kunnen je beleving natuurlijk gruwelijk hard beïnvloeden. Doordat ik vooraf niets meer wist dan de titel, dat Jude Law erin zat en dat het om een thriller op een opvallend eiland ging, slaakte ik bij de aftiteling een behoorlijk stevige “Wauw..!” Had ik vooraf wél geweten waarop het verhaal gebaseerd is, wie de regisseur was en hoeveel grote namen er voorbijkomen (relatief gezien althans), dan had ik de gruwelijk grootse thema’s in de film…
Om direct met de deur in huis te vallen: Bring Her Back is lang niet zo’n enge horror als de trailer doet vermoeden (wat dat irritante groepje jongvolwassen mannen voor ons kán verklaren), maar als horrorthriller wel eng verontrustend. Dat ie niet zó eng was, dat vond ik ergens wel ‘fijn’ (ik trek dat nog altijd niet helemaal), maar dat ie zo gevoelig zou zijn, dat had ik ook weer niet verwacht. Al gaat dat…
“6,4“, hoorde ik mezelf denken toen ik me nét voordat ik IMDb opende mezelf de vraag stelde: “Hoe zou het publiek deze film gemiddeld beoordelen?“. Ik zat er gedomme 0,1 punt naast. Nu poog ik overigens niet te pochen met deze voorspellende en/of oordelende kwaliteiten mijnerzijds, maar wil ik vooral onderbouwen waarom het wat lastig is deze film keihard aan te raden. Qua cast zeker de moeite waard, maar qua verhaal/afwikkeling vooral een film die…
Soms geeft een film exact wat je verwacht. En dat was met Ballerina zeker het geval. Deze John Wick-spin-off (qua verhaal gezet tussen het derde en vierde deel) is net wat minder kinetic doordat er nu een voormalig props- en visual fx-medewerker aan het roer stond (Len – Underworld – Wiseman), in plaats van de nog wel als producent verbonden voormalig stuntman Chad Stahelski. Maar de oogverblindende hoofdrolspeler leidt de meesten waarschijnlijk meer dan genoeg af…
Yes, nog voordat ik er zojuist achter kwam dat er volgend jaar alweer een 28 … Later-film aan komt, vroeg ik mezelf al gekscherend af hoeveel commerciële studiobazen er inmiddels een strakke plasser kregen bij de gedachte aan een Alpha vs. Predator-franchise. Waarmee ik eigenlijk ook direct m’n enige lichte ‘kritiek’-punt benoem op dit derde deel in een franchise die 23 (!!) jaar geleden begon met 28 Days Later. Boyle en scenarist Alex – Ex…
Hoe je hem als persoon en/of performer ook ziet, je moet Abel Tesfaye (a.k.a. The Weeknd) wel één ding nageven: hij is zelfbewust genoeg om ook z’n eigen slechte/foute kanten te onderzoeken. Ik vind dat best cool, of gedurfd, dat hij z’n eigen rafelranden zeker niet ontkent (gekoppeld aan een ook wat wringend ‘kunstenaarsarrogantie’), en zelfs een poging waagt deze te ontrafelen. Maar ik hoorde van een gewaardeerd mede-filmfan juist dat zij juist enorm pissig…
Het meest opvallende aan deze Australische film is niet dat ie van Ierse makers is, met een Amerikaanse acteur in de hoofdrol en gebaseerd op verhalen over daadwerkelijke surfers uit Californië. Nee, het opvallendste is dat ik initieel niet begreep waarom deze film in filmhuizen draait en vorig jaar in première ging in Cannes. De film begint namelijk behoorlijk straightforward, om uiteindelijk toch snel duidelijk te maken waarom ze Nicolas Cage toch wel móesten hebben…
Yes, Black Bag is een heerlijke whodunnit, en de ‘comeback’ van topregisseur Steven – Out of Sight, Erin Brockovich, Traffic, Ocean’s Eleven (, Twelve en Thirteen), Che, Magic Mike – Soderbergh, naar een scenario van David – Jurassic Park, Mission: Impossible, Panic Room – Koepp, en met een topcast met onder andere Michael – Shame, X: First Class, Prometheus – Fassbender, Cate – Blue Jasmine, Tár – Blanchett en Pierce – Tomorrow Never Dies, The Ghost…
Een film waarin pijn uit alle poriën (b)lijkt te vloeien, maar dan op een wat monotone manier verteld waardoor je initieel vooral zult marvelen door de grootse acteerprestaties van Christopher – Poor Things, Sanctuary, Possessor – Abbott én Barry – Bird, Saltburn – Keoughan, toch wel twee van de besten van het moment. Maar zo in hindsight lijkt deze film nogal wat meer te willen vertellen, mooi strak ‘vormgegeven’ in een scenario dat mede is geschreven door…
Lichtelijk terughoudend was ik wel, doordat ik niet enkel positieve verhalen hoorde over deze remake van een 1981-spionagethriller, maar ik had afgelopen zondagavond wel behoefte aan wat lekker escapisme. En yes, The Amateur was beter dan ik verwachtte, ook al lijken er een paar scènes iets te rigoureus (weg)geknipt en speelt Rami Malek hier die emotionele pijn inderdaad niet zo ‘goed’/geloofwaardig. Iets dat hem in Mr. Robot (tv) zoveel beter afging, maar daarin was het…